Broder tegen chef van de “Welt”: Was het commentaar over Sami A. zijn laatste?

Screenshot_26

(Vertaling: E.J. Bron)

Is Henryk M. Broder (foto) nu te ver gegaan? De voor zijn politiek incorrecte columns bekende schrijver distantieerde zich gisteren van zijn eigen krant: “Ik deel niet de opvatting van collega´s dat het vonnis in de zaak van Sami A. er een signaal voor zou zijn dat onze rechtsstaat functioneert.” En precies dat had uitgerekend de hoofdredacteur van de “Weltam Sonntag”, Peter Huth, geschreven.

journalistenwatch

Broder gaat daar nu achter de betaalmuur van de “Welt” tegenin: “Ook in een rechtsstaat kan het tot foutieve vonnissen komen.” Een vonnis, goed of fout, zou geen conclusies over de rechtsstaat toestaan – “noch dat hij functioneert, noch dat hij niet functioneert. Zelfs rechters beschouwen zich niet als onfeilbaar.”

Een steek onder water naar zijn hoofdredacteur, die er door enkele mensen in de redactie van wordt beschuldigd zichzelf als “onfeilbaar” te beschouwen? Broder leest Huth de les: “Daarom bestaat er een systeem van instanties, daarom heffen rechters vonnissen van andere rechters op, daarom wordt het recht aan veranderde levensomstandigheden aangepast en niet omgekeerd.”

Anders dan de hoofdredacteur ziet Broder door de uitzetting van de “bedreiger” ook niet het vertrouwen in de rechtsstaat geschokt: “Het vertrouwen in de rechtsstaat wordt niet door een vonnis zoals dat van de administratieve rechtbank Gelsenkirchen ondermijnd, maar door het feit dat het bijna twaalf jaar heeft geduurd tot de ´vermeende´ lijfwacht van Osama Bin Laden eindelijk werd uitgezet.”

En de schrijver gaat nog een stapje verder: Het vertrouwen zou erdoor geschokt worden “dat een uit acht personen bestaande Irakese familie, die sinds de herfst van 2015 in Duitsland van sociale uitkeringen leeft, ongehinderd naar Irak kan vluchten om een van de zoons een arrestatie te besparen.” Broder bedoelt de moordenaar van Susanna F., een “vluchteling” die naar zijn land van herkomst vluchtte, waaruit hij ooit “vluchtte”.

Broder eindigt met een afrekening met de “rechtsstaat”: “Wanneer zwartrijders en mensen die geen kijk- en luistergeld betalen de gevangenis in moeten, jongere veelplegers echter na het vaststellen van hun persoonlijke gegevens vrijgelaten worden, dan moet niemand er verbaasd over zijn dat ook de braafste onderdaan op zeker moment het vertrouwen in de rechtsstaat verliest.”

Of dit zijn laatste column was? Voor de uitgeverij Springer zou het echter beter zijn dat dit het laatste commentaar van Peter Huth geweest zou zijn. Want onder zijn leiding werd de oplage van de “Welt am Sonntag” geruïneerd.

Bron:
www.journalistenwatch.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in "Lügenpresse", "Weg met ons!", Duitsland, gezond realisme, Hypocrisie, Justitie, Krankzinnigheid, Linkse media, mainstream-media, meningsdictatuur, moralisme, nieuw fascisme, Overheid, Rotzakken, Socialisten, Terrorisme, tolerantie/intolerantie, verloedering, Volksvijandigheid, Zelfcensuur. Bookmark de permalink .

10 reacties op Broder tegen chef van de “Welt”: Was het commentaar over Sami A. zijn laatste?

  1. Eric zegt:

    Waar zijn de Broders in Nederland en België? Ik zie er geen.

    Like

  2. M.A.L. Sion zegt:

    Eindelijk eens een doordachte beredenering voor het niet heilig verklaren van een uitspraak van één rechter. Hij heeft gelijk: Rechters zijn ook ‘mensen’, die menselijke fouten kunnen maken.
    Er wordt niet voor niets in Nederland afgegeven op ‘D66-rechters’. Zijn er twee of meer soorten recht?
    Ik heb eerder al eens mijn twijfels uitgesproken (geschreven) over precedentwerking. Hiermee wordt bedoeld dat een uitspraak van een rechter bepalend kan zijn voor latere gelijksoortige processen. Dat kan dan uiteraard alleen in het geval dat niet éénduidig de wet wordt gevolgd. In dergelijke gevallen dient de WETGEVER een uitspraak te doen: De wet aanpassen. .

    Het is zelfs niet ondenkbaar dat zaken afhankelijk gesteld zouden kunnen worden van het houden van een REFERENDUM. Een wetgever is een volksvertegenwoordiger of een regeringsfunctionaris. Die doen wat het VOLK wil.
    Broder gaat niet te ver maar redeneert strikt democratisch
    Malsion@orange.fr

    Like

  3. guusvelraeds zegt:

    Nederland heeft ze ook zeker weten, de een uitdrukkelijker dan de ander maar allen zijn bepaald niet politiek correct.

    Arthur van Amerongen, Ward Duk, Joost Niemöller, Roderick Veelo, Vader en zoon van Rooy, Sylvain Ephimenco, Bert Brussen.

    Hendrik Broder staat op grote hoogte in het Duitse taal gebied. Gelukkig is hij niet de enige.

    Vergeet in Duitsland ook Hamad Abdel Samad niet en de Verguisde oud SPD’er Thilo Sarrazin.

    Like

  4. Pietersen zegt:

    Wij hebben ook Broders in Nederland. Helaas de NPO brengt ze niet in beeld. In al die schijnheilige jammerprogramma’s niet zoals: Buitenhof, Nieuwsuur, Jinek, Filosofen Kwartet etc.

    Like

  5. Marc zegt:

    Bijzonder steekhoudend artikel. Al langer keer ik mij tegen het geloof in de rechtsstaat, dat sinds 1945 het christendom als geloof heeft vervangen. ‘Rule by law’, zoals de Amerikanen altijd zeggen. Het is de westerse variatie op datgene waarop we de Duitsers altijd veroordeelden: bevel is bevel! Een wet dient ten alle tijden opgevolgd te worden, hoe zwakzinnig zo’n wet ook mag zijn. Want, waar vrijwel iedereen aan voorbij gaat, een wet is meestal politiek gekleurd. Een wet hangt nogal eens als los zand aan elkaar. Toets ze maar eens op taalkundige samenhang. Vele zullen het halen, maar velen ook niet. En dan is daar natuurlijk het nooit geziene gegeven dat je in een wet de grootst mogelijke onzin kan vangen.

    Enige tijd terug schreef ik een stukje waarin ik de rol van het rationalisme aan de kaak stel, waar ze heeft gezorgd voor het vervangen van het christendom door een seculier geloof in de rechtsstaat.

    ————————–
    Rationalisme is een gereedschap van de geest. Het helpt zowel binnen als buiten de wetenschap onbekende feiten te deduceren uit het kenbare.

    Uit het wezen van gereedschap had rationalisme zich nooit tot maatschappelijk fenomeen kunnen ontwikkelen, tenzij het verheerlijkt zou worden als ultiem ‘gereedschap’ om tot het goddelijke te komen. Ziekten zouden immers voortaan door mensen genezen worden?

    Toen deze vraag bevestigend beantwoord werd, werd rationalisme op een voetstuk geplaatst en als instrument in tal van ideologieën geïncorporeerd, waarna het geheel als medicijn voor tal van maatschappelijke problemen en vraagstukken als oplossing werd gepropageerd. Op deze wijze verwerd rationalisme van ‘gereedschap van de geest’ tot een maatschappelijke valstrik met universele omvang.

    De essentie ligt in de aanname dat mensen alle problemen die de mensheid tegenkomt zou kunnen oplossen. Het loslaten van het goddelijke vereist dan wel een uniformiteit in menselijke ‘oplossingen’ dat korte metten moet maken met alle krachten die een gegeven ideologie, waarvan rationalisme deel uitmaakt, zou kunnen verstoren of teniet doen.

    Rationalisme komt op die plaatsen voor waar het een schijnbaar zelfde oplossende waarde of kracht bezit als in de wetenschap gewenst is om tot oplossingen te komen. Bijvoorbeeld in de ambtelijke bureaucratie, toonbeeld van het streven naar uniformiteit.

    Bewezen is nu dat de rechtstaat een geloof is!

    Het ziet ernaar uit dat rationalisme zich ontwikkelde met verschillende loten aan zijn stam, waaronder wetenschap, maar ook bureaucratie en wetsdenken. De kracht van rationalisme zit in het oplossend vermogen. Zodra rationalisme een routine van het denken is geworden, wordt het gevaarlijk: het wordt dan een centrifugale kracht dat met haar oplossend vermogen, in plaats van te verbinden, alles wat niet in haar raamwerk past, uitsluit. Daarom loopt een samenleving het gevaar dat, op het moment dat rationalisme ingezet wordt om maatschappelijke problemen op te lossen, uiteen gereten te worden.

    Citaat Neurenberg Tribunaal 1945

    “Dat vier grote naties in een overwinningsroes met diepe wonden hun wraakgevoelens weerstaan en vrijwillig hun gevangen vijanden onderwerpen aan het oordeel van de wet is een van de belangrijkste bijdragen die macht heeft bijgedragen aan de rede.”

    1. Dat vier grote naties in een overwinningsroes met diepe wonden hun wraakgevoelens weerstaan
    > Gevolg gevend aan het goddelijk verbod tot wraak, wanneer God stelt ‘Mij is de wrake.’,
    2. en vrijwillig hun gevangen vijanden onderwerpen aan het oordeel van de wet
    > laten Frankrijk, Engeland, VS en SU de wraak effectief aan de andere ‘hoge instantie’,
    namelijk de rechter en, via deze, de regering respectievelijk parlementen van deze landen,
    3. is een van de belangrijkste bijdragen die macht heeft bijgedragen aan de rede.
    > het overdragen van de Wrake Gods aan rechters door regeringen en parlementen wordt
    geschetst als ‘bijdrage aan de Rede’ welke op deze wijze bevestigd werd in het innemen
    van de plaats van God.

    Hiermee heeft het Neurenberg Tribunaal in 1945 de facto en effectief het christendom vervangen door het geloof in de rechtstaat. De rechtstaat als geloof, nu gesanctioneerd door het Neurenberg Tribunaal!
    (Daar waar Churchill liever alle verdachten standrechtelijk had willen executeren, stond Roosevelt op berechting naar internationaal recht. Hiermee zijn de VS het land dat de rechtstaat als geloof vestigde!)

    Door het Neurenberg Tribunaal, met de berechting van nazi’s volgens (toen nog niet bestaand) internationaal recht, plaatsten de westerse overwinnaars zich boven de slachtoffers, die veelal vermoord werden vanwege hun etniciteit, nationaliteit, religie, seksualiteit of politieke overtuiging. Als rechtspraak een verbetering ten opzichte van wraak heet te zijn, dan is dit Neurenberg Tribunaal niet alleen zelf een vorm van wraak op de nazi’s, maar ontneemt het bovenal de slachtoffers hun uniek bestaansrecht. Zo bezien bestendigde dit Tribunaal juist het nazisme, dat de slachtoffers volgens Duits recht al hun bestaansrecht ontnomen had.

    Opgemerkt moet eveneens worden dat de westelijke geallieerden het lukte dit internationale tribunaal te laten plaats vinden in het Amerikaanse territorium van Duitsland, waarmee het gezicht van het internationaal recht een westerse / Amerikaanse werd.

    Like

  6. ieznogoedh zegt:

    Is een rechtsstaat een rechtsstaat als die mensen toestaat zich in die rechtsstaat te vestigen en vervolgens al het mogelijke doen om datgene onderuit te trekken wat die rechtsstaat rechtsstaat maakt.
    Een rechtsstaat kan immers alleen een rechtsstaat zijn als op objectieve en realistische wijze met situaties en problemen in die rechtsstaat omgegaan wordt. Emoties moeten in een rechtsstaat zoveel mogelijk buiten beschouwing worden gelaten omdat ze volstrekt subjectief zijn.
    (Pfffff dat zijn een hoop rechtsstaten -:).

    Enfin, ik zou menen dat de term failed state meer van toepassing is. Wellicht (noch) niet voor de volle honderd procent, maar het komt wel elke keer dichterbij en wordt zo langzamerhand angstwekkend.

    Wat betreft de Neurenberg “slachtoffers” was het beter geweest om hen in dezelfde omstandigheden als hun slachtoffers te laten kreperen. Dat schrikt veel meer af. En ja, iemand die zulke daden op zijn geweten heeft weten te stapelen, heeft geen recht op een menselijke behandeling.
    Zo zouden de huidige politici wier handen van het bloed van hun slachtoffers druipen het verdienen om te worden gedropt in een gebied waar de daar autochtonen geen respect voor vreemde levens hebben. Ook dat zou goed afschrikken. De guillotine zou b.v. al een te weinig pijnlijk/afschrikkend einde betekenen.

    Like

  7. Marc zegt:

    “Emoties moeten in een rechtsstaat zoveel mogelijk buiten beschouwing worden gelaten omdat ze volstrekt subjectief zijn.”

    En dat is een idee fixe, voortkomen uit wat aanvankelijk voor rationeel doorgaat: een rechtsstaat kan en zal nooit emotieloos of objectief zijn. Wetten en verdragen zouden echt eens volkomen doorgespit moeten worden op zowel motief als formulering. Sommige wetten en verdragen verdienen waardering, andere moeten direct bij het grof vuil.
    Daaraan kan toegevoegd worden dat de ene rechter niet de andere is: vele van hen zijn eenvoudigweg niet in staat emotie of vooroordeel (t.o.v. bijv. nationalisten) uit hun eindoordeel te bannen. Zie het proces Wilders, en in het vervolg daarvan het uitrangeren van Moszkowicz uit de advocatuur. Wie uit dit laatste feit niet in staat is op te maken dat er überhaupt niet zoiets als een rechtsstaat in Nederland bestaat, is ziende blind.

    Zolang rechters en de Raad van State niet volkomen los komen te staan van de wetgevende macht en politieke macht (hun benoemingen door de politiek!), zolang zij niet in volkomen onafhankelijke verkiezingen door het volk gekozen worden, zolang kan er eigenlijk niet over een rechtsstaat gesproken worden.

    Like

  8. Wim zegt:

    Ik lees altijd graag de stukjes (en boeken) van Henryk Broder, Nooit grof of fanatiek, maar Iemand die strijdt met het floret, dat in zijn handen echter een dodelijk trefzeker wapen blijkt te zijn.

    Like

Plaats een reactie