Christenen zegevierden in de grootste veldslag van de herovering

(Door: Thomas Schlawig – Vertaling: E.J. Bron)

“Welt.de” vermeldt: In de grootste veldslag van de Spaanse middeleeuwen verslaan de geallieerde legers van de christelijke landen op 16 juli 1212 bij Navas de Tolosa in het noorden van Andalusië de troepen van de kalief van de Almohaden, Muhammad an-Nasir. De overwinning betekent het begin van het einde van de islamitische heerschappijen op het Iberisch schiereiland.”

Nadat steeds opnieuw wordt beweerd dat de christenen met de kruistochten begonnen zouden zijn, een kleine excursie in de geschiedenis. De islamitische expansie vond al in de 7^e eeuw plaats. Daarbij werden christelijke gebieden onderworpen (islam = onderwerping) en door Arabisch-islamitische veroveraars gekoloniseerd. Dat gebeurde in Noord-Afrika, in het Midden-Oosten, in Italië, evenals in Spanje en Portugal. Sinds het jaar 638 stond Jeruzalem onder islamitische heerschappij.

De verovering van het Heilige Land en het terugdringen van de Arabieren werd door de kerk ondersteund en als verdediging van het christendom beschouwd. De ongehinderde toegang tot de heilige plaatsen door christelijke pelgrims moest weer hersteld worden, die door overvallen van de moslims in de havens van de Levant op aankomende pelgrims onmogelijk werd gemaakt.

De eerste christelijke kruistocht was het gevolg van een schreeuw om hulp van de Byzantijnse keizer Alexios I. Komnenos om militaire ondersteuning tegen de Turken. Paus Urbanus II. riep op 27 november 1095 op de Synode van Clermont op tot de kruistocht in het Heilige Land. Zodoende zouden de daar gevestigde moslims verdreven en de heilige plaatsen van de christenen in Jeruzalem in bezit genomen moeten worden. Sinds de verwoesting van een van de grootste heiligdommen van het christendom – de Heilig Grafkerk of Verrijzeniskerk – door moslims in het jaar 1009 waren er meer dan acht decennia voorbijgegaan.

De expansiedriften van de moslims gingen echter door. In het jaar 1361 volgde de inname van Adrianopel (Edirne) en gewonnen veldslagen aan de Mariza (Macedonië) in het jaar 1371, op het Merelveld (Kosovo) in 1389 en bij Nikopolis (Zevenburgen/Walachije) in het jaar 1396. Ook vond er nog een tweede Slag op het Merelveld (Kosovo) plaats in het jaar 1448. Zodoende waren de Osmanen een belangrijke militaire macht op Europees grondgebied, die grote delen van het Balkan-schiereiland had onderworpen.

Na de inname  van de hoofdstad van het Oost-Romeinse rijk (Byzantium) Constantinopel (Istanboel) in het jaar 1453 werden de expansies van de Osmanen een serieus en duurzaam gevaar voor de landen van het Avondland. Daar kwam verzet en herovering uit voort. Een van de grootste veldslagen was de herovering van het Iberisch schiereiland in het jaar 1212, die het begin van het einde van de moslimheerschappij was, die sinds 711 duurde.

Paus Innocentius III. riep tot deze slag op en onder leiding van koning Alfons VIII. van Castilië namen er ook andere troepen uit Aragon, Catalonië, León, Navarra en Portugal. In totaal waren het tot 70.000 man. De moslims werden verslagen, hoewel hun leger bijna tweemaal zo groot was.

In Al-Andalus raakten de islamitische veroveraars vanaf dat moment in het defensief. Córdoba valt in 1236, Sevilla in 1248 en Cádiz in 1261. Alleen Granada kan zich tot 1492 handhaven.

Op een ander toneel, het Balkan-schiereiland, rukten de Turken op naar het noorden en volgde de eerste belegering van Wenen door de Turken. Van 27 september tot 14 oktober 1529 sloten Osmaanse troepen onder het commando van sultan Süleyman I. de Prachtige Wenen in. De troepen van de Osmanen bestonden uit 150.000 man en die van de verdedigers van Wenen uit ongeveer 17.000 man. Na grote verliezen begon in de nacht naar 15 oktober de aftocht van de Turken. De troepen lieten alles achter wat hen bij de aftocht hinderde.

In januari 1683 kwam het tot de tweede belegering van Wenen door het Osmaanse rijk. Ze duurde van 14 juli tot 12 september en de poging om Wenen mislukte, net als bij de eerste belegering. Wenen had zich twee maanden lang tegen een leger van 120.000 man verdedigd, voordat de Turken na de Slag om Wenen gedwongen werden zich terug te trekken.

De geschiedenis toont aan dat de islam al eeuwenlang geprobeerd heeft om vaste voet te krijgen in Europa. Tot nu toe werden al deze pogingen verijdeld en teruggeslagen. Het toont echter ook aan dat de Europese volkeren de islam niet als deel van hun geschiedenis beschouwen en zich met succes verzetten tegen de onderwerping. Desondanks zijn de sporen van de Osmaanse veroveraars nog tot op de dag van vandaag in enkele Zuid-Europese landen te zien, die tot uiting komen in conflicten tussen christenen en moslims. In het bijzonder in Bosnië-Herzegovina en Kosovo.

Helaas zijn de Europeanen tegenwoordig niet meer in staat om zich staande te houden tegen de expansieve islam, maar maken zij hem het hof om zichzelf te vernietigen.

“Ze hebben de oorlog aan het Westen verklaard en voeren systematisch de ene slag na de andere. En ze zullen winnen. Hun eerste overwinning bestaat erin de maatschappij bang te maken.” Boualem Sansal, Algerijns schrijver en winnaar van de Vredesprijs van de Duitse boekhandel.

Bron:
https://www.journalistenwatch.com
Door: Thomas Schlawig

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)