“La ruée vers l’Europe” – De stormloop op Europa

(Door: “Young German” – Vertaling: E.J. Bron)

Emmanuel Macron citeerde eruit. De Franse pers eveneens. We hebben het over “La ruée vers l´Europe”, de “Stormloop op Europa”, waarin Stephen Smith, een Amerikaanse schrijver die jarenlang in Frankrijk heeft gewoond, een duistere toekomstprognose voor het Afrikaanse en Europese continent afgeeft. Want Afrika´s bevolking zal niet alleen verdubbelen, maar tot het eind van de eeuw wellicht zelfs verdrievoudigen. Als de huidige trends bij de bevolkingsontwikkeling aanhouden, dan staat het zwarte continent voor een bevolkingsexplosie die het potentieel bezit om niet alleen Europa, maar ook Klein-Azië te overspoelen.

“Wanneer de Europese Unie en haar elites er dus over discussiëren of het menselijk zou zijn om ca. 5-7 miljoen Afrikanen op te nemen, dient hier opgemerkt te worden dat in 2050 binnen een periode van 14 dagen ongeveer hetzelfde aantal geboorten in Afrika geregistreerd zou kunnen worden”, waarschuwt Smith. Op dit moment zijn het 3,5 miljoen geboorten per maand. De opname van 7 miljoen Afrikanen per jaar zou dus in feite helemaal niets veranderen. De “demografische bom” in Afrika bedreigt vooral Afrika zelf en heeft het potentieel het continent voor nog eens tientallen of honderden jaren te benadelen. De gevolgen voor Europa zijn extra immigratiegolven via de Middellandse Zee.

Met mijn minimale kennis van de Franse taal duurde het een poosje om me met een woordenboek in de hand door de behoorlijk moeilijke, met feiten beladen lectuur van Smith te worstelen. Direct in het begin begint Smith ermee enkele vooroordelen uit de weg te ruimen. Bijvoorbeeld dat men bij het verzamelen van de bootmigranten de armsten van Afrika zou helpen. De armsten echter, aldus Smith, zou het nooit lukken de kust te bereiken. De armsten blijven daar waar ze geboren zijn en sterven daar meestal ook. Niet, voordat ze het veelvoudige aan kinderen in de wereld gezet hebben. Ondanks en misschien juist vanwege de verbeterde leefomstandigheden in enkele dichtbevolkte gebieden van Afrika, wordt veel Afrikanen het vertrek naar Europa pas mogelijk en aantrekkelijk gemaakt. NGO´s, moderne media, het internet en de blik door het melkglas van de wereld zouden de honger naar meer bij miljoenen mensen stimuleren. Europa´s schatten, haar economische kracht en de sprookjes over het leven in het paradijs, dat door die Afrikanen wordt verteld die al in Europa leven, zorgt bij de in Afrika achtergebleven familieleden en vrienden voor drang naar verre landen.

Zijn prognoses dat er nog vele tientallen miljoenen naar Europa zullen komen, zijn niet nieuw. Zijn manier van voordragen echter extreem nuchter en de oplossingsvoorstellen constructief. Daartoe behoort ook de opvatting dat Afrika per se een strenge geboortecontrole moet hebben als het als continent niet ineen wil storten en de aangrenzende gebieden rondom Afrika niet extra wil belasten. Zonder geboortebeperking zouden welke hulpprojecten dan ook zinloos zijn en zouden alleen maar extra schade aanrichten. Terwijl Europa´s bevolking door vergrijzing en geboortedaling tot de helft van deze eeuw verder zal krimpen, heeft Afrika op dat moment Europa al met een veelvoud ingehaald. Op dit moment bestaat er voor Smith geen reden om aan te nemen dat de bevolking van het continent ten zuiden van ons niet de drie miljard drempel zal overschrijden voordat de eeuw voorbij is. En deze mensen zullen naar Europa stormen. Dat zou eerst ook niet te veranderen zijn, zegt de schrijver. Een ommekeer van deze ontwikkeling zou echter noodzakelijk zijn en zou zo snel mogelijk in de praktijk moeten plaatsvinden. Want de arbeidsmarkt van Afrika zou de toename van het aantal geboortes gewoon niet kunnen bijhouden, en de infrastructuur al helemaal niet. Opdat beide continenten elkaar niet meer schade toebrengen, zou men afspraken met elkaar moeten maken en gezamenlijke oplossingen moeten vinden om de migratie in te dammen. Hoe dat echter precies moet gebeuren, laat Smith open. In het boek is hij geen advocaat voor de totale isolering, hij zegt echter dat ook oneindige immigratie in open sociale stelsels van het oude Europa geen enkele partij zal helpen.

Afrika zou zijn jeugd op het eigen continent nodig hebben, zegt Smith, die graag wil dat de jonge mensen uit de Afrikaanse landen niet alleen Europa als toekomstperspectief zien, maar hun energie in hun eigen thuisland steken.

Bron:
https://younggerman.com
Door: “Young German”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)