De 7 grootste leugens over de AfD

(Door: “Deutschland Kurier” – Vertaling: E.J. Bron)

Sinds haar oprichting heeft de AfD (“Alternative für Deutschland”) zich als serieus te nemen concurrent in het Duitse partijenspectrum gevestigd. Geen wonder dat de oude partijen en media stormlopen tegen de impopulaire rivaal. Daarbij deinzen ze ook niet terug voor Fake News. Het mediale trommelvuur heeft enorme vooroordelen tegen de AfD in de hoofden van de Duitse burgers geplant. De zeven grootste onderwerpen we hier aan een controle op feiten:

Leugen 1: “De AfD is racistisch en buitenlander-vijandig”

Feit is: al sinds haar oprichting in 2013 werft de AfD voor een immigratiewet naar Canadees en Australisch voorbeeld: tegen ongecontroleerde massa-immigratie en voor gecontroleerde individuele immigratie – onafhankelijk van “ras”, herkomst of geslacht.

Het woord “racistisch” wordt tegenwoordig meestal alleen maar als strijdbegrip gebruikt, zonder zijn betekenis te kennen. Links bestempelt bijvoorbeeld islamkritiek over het algemeen als “racistisch”. Terwijl de islam geen “ras” is (of “etnische herkomst” om het omstreden begrip “ras” te vermijden), maar een geloofsbekentenis, die, in tegenstelling tot huidskleur, vrij verkiesbaar is.

Het aantal AfD-parlementariërs met migratieachtergrond komt overigen met 7,5% aardig exact overeen met het parlementsgemiddelde.

Leugen 2: “De AfD is antisemitisch”

Feit is: de AfD bestrijdt als geen andere partij het op grond van de massa-immigratie toenemende antisemitisme. Daarbij noemt ze man en paard (bijv. in de parlementstoespraak van Gottfried Curio op 18-01-2018); in tegenstelling tot de oude partijen, die beschaamd verzwijgen dat het toenemende antisemitisme in Duitsland een importproduct van mama Merkel´s gasten is. De voormalige Israëlische politicus en agent van de geheime dienst Rafi Eitan prijst de AfD daar nadrukkelijk voor. (“Huffington Post”, 03-02-2018). De voorzitters van de parlementsfractie van de AfD feliciteerden de staat Israël met zijn 70-jarige bestaan. Op de AfD-lijsten staan joodse kandidaten. Eentje van hen, de districtsvoorzitter van Lörrach, Wolfgang Fuhl, wordt het niet moe om op zijn Facebook-pagina het om zich heen grijpende antisemitisme aan de kaak te stellen.

In de ogen van het establishment zijn de anderen altijd de antisemieten. Terwijl ze genoeg zouden hebben op te ruimen voor de eigen huisdeur: juist de partij Die Linke onderscheidt zich steeds opnieuw door antisemitische uitlatingen, zoals zelfs de links-liberale “Zeit” (22-06-2011) toegeeft. Demonstraties in Berlijn, waarbij Israël dood gewenst wordt (“Tagesspiegel”, 11-12-2017), het in elkaar slaan van mensen die een keppeltje dragen, het pesten van joodse scholieren – dat is allemaal pas mogelijk geworden, omdat de oude partijen het islamitisch antisemitisme negeren of bagatelliseren.

Leugen 3: “De AfD is on-sociaal”

Feit is: als echte volkspartij verenigt de AfD economisch-liberale en sociaal-politieke standpunten, standpunten van werkgevers en werknemers in de geest van een sociaal partnerschap. Ze heeft met Kay Gottschalk en Guido Reil twee uitgesproken competente politici sociale zaken in haar bestuur. De AfD strijdt tegen de vernietiging van het volksvermogen door de onzinnige euro”redding”, rijverboden voor dieselvoertuigen, de transfer van miljarden naar het buitenland en vooral tegen de steeds meer geld verslindende massa-immigratie. De AfD wil dat dit geld bij de werkende bevolking blijft respectievelijk op zinvolle manier voor scholen, veiligheid en echte investeringen wordt ingezet. Ze strijdt tegen de verdeling van onderen naar boven door de “energietransitie” en tegen de willekeurig teweeggebrachte woningnood.

Ook “on-sociaal” is een strijdbegrip van linkse partijen tegen iedereen die het heil van de kleine man niet in de massale, door de staat gecontroleerde verdeling van vermogens ziet. Hoe ineffectief dit vooroordeel is, toont een blik op de verkiezingsuitslagen: Die Linke en de SPD worden steeds zwakker, de AfD wint juist bij de kleine man (volgens een onderzoek van de “Onderzoeksgroep verkiezingen” van september 2017 zijn arbeiders onder de AfD-stemmers met 19% oververtegenwoordigd!) – de keizers weten gewoon wie aan hun kant staat en wie niet.

Leugen 4: “De AfD is homofoob”

Feit is: onder homoseksuelen is de AfD de op twee na grootste partij. Het blad voor homoseksuelen, “Mannen-Magazine”, heeft voor de parlementsverkiezingen in 2017 uitgezocht dat meer dan 16,6% van de homoseksuele mannen op de AfD stemt. Met Alice Weidel leidt een vrouw, die in een lesbische relatie leeft, de parlementsfractie. De AfD stelt als geen andere partij lichamelijke aanvallen op homo´s aan de kaak – iets wat door de oude partijen onder het tapijt geveegd wordt, omdat zij weten dat bijna al deze aanvallen gepleegd worden door Merkel´s gasten. Als echte liberale partij regeert de AfD niet tot in de slaapkamers van de burgers en politiseert zij seks niet – geheel integendeel tot de 68´ers.

De AfD ondersteunt echter het klassieke gezin van vader, moeder en hun lijfelijke kinderen. Heel goed wetend dat zij daarmee de zwaksten van de samenleving – de kinderen – beschermt. Heel goed wetend dat het gezin de kiem is van ieder land en volk en een noodzakelijke voorwaarde van de liberale samenleving. Want bij de oprichting van een linkse dictatuur staat het gezin in de weg. Daarom het strijdbegrip “homofoob” tegen iedereen die het gezin verdedigt.

Echt homofoob en levensgevaarlijk voor homoseksuelen zijn daarentegen diegenen die voorstander zijn van de massa-immigratie uit homofobe regio´s op aarde.

Leugen 5: “De AfD is vrouwvijandig”

Feit is: de AfD zet zich voor de door de grondwet gegarandeerde rechten van de vrouwen in. Terwijl alle andere partijen op de knieën gaan voor de islamitische machocultuur, verdedigt de AfD de onderdrukte islamitische vrouwen en vooral alle vrouwen die slachtoffer worden van geweld door islamitische mannen. Ze keert zich tegen het dragen van hoofddoeken in de openbare dienst “als religieus-politiek teken van de ondergeschiktheid van moslima´s aan de man”. (verkiezingsprogramma 2017).

Overigens geldt voor dit onderwerp iets soortgelijks als reeds genoemd onder “homofoob”: de AfD is voor het gezin en verzet zich tegen de grondwet-vijandige gender-ideologie – reden genoeg om door links als “vrouwvijandig” aangevallen te worden, terwijl de ware vrouwenvijanden “cultuurgevoelig” vertroeteld worden.

Leugen 6: “De AfD is onchristelijk”

Feit is: de AfD vertegenwoordigt christelijke standpunten consequenter dan welke andere partij in het parlement dan ook. Dit laat een blik op de handreiking van het Vaticaan voor katholieken in de politiek zien van 22-11-2002 (standpunten, die ook overtuigd evangelische mensen kunnen delen): als belangrijkste wordt daar de inzet tegen abortus genoemd. Het verkiezingsprogramma van de AfD neemt een duidelijke positie tegen abortus in en eist een “welkomstcultuur voor kinderen”. Andere punten zijn de stimulering van het gezin en de inzet voor de vrede (de AfD zet zich duidelijk voor een goede verstandhouding met het christelijk-orthodoxe Rusland in).

Het strijdbegrip “onchristelijk” is op de grote kerken zelf van toepassing. Katholiek of evangelisch – links-groene politiek heeft de verkondiging van het geloof al lang vervangen: knuffelen met de islam, bisschoppen die hun kruisen afdoen, gender gedoe op kerkdagen. Met ijver zoals ten tijde van de Inquisitie vervolgen de kerken in Duitsland iedere dissident – vooral de AfD. Wanneer deze, zoals in het Beierse verkiezingsprogramma voor het uit elkaar halen van kerk en staat en tegen de betaling van bisschoppen uit algemeen belastinggeld opkomt, bevindt ze zich niet alleen in het goede gezelschap van de Evangelische Kerk, maar ook van de pausen Benedictus XVI. (“Mij stemt deze situatie verdrietig, dit teveel aan geld”) en Franciscus (“Ach, wat zou ik graag een arme kerk hebben voor de armen!”).

Leugen 7: “De AfD is Europa-vijandig”

Feit is: alleen de AfD zet zich vastberaden in voor het behoud van het geestelijke, culturele en menselijke erfgoed van Europa. Ze staat voor een Europa van de natiestaten met al zijn diverse culturele rijkdom. Ze bevindt zich daarbij in goed gezelschap met vooraanstaande politieke krachten in bijvoorbeeld Polen, Oostenrijk, Hongarije of Italië. Alleen wie Europa vereenzelvigt met de EU, kan de AfD “Europa-vijandigheid” verwijten. Terwijl Europa niets minder nodig heeft dan een bureaucratie-moloch in Brussel, die de burgers met volledig onzinnige voorschriften tot in het kleinste detail betuttelt, maar niet in staat is Europa´s grenzen te verdedigen.

Europa-vijandig zijn veelmeer diegenen die met onverantwoordelijke politiek van de open grenzen van Europa een overdrukplaatje van het Midden-Oosten en Afrika maken.

Slotsom:

De vooroordelen tegenover de AfD zijn niet alleen fout, ze hebben vaak zelfs betrekking op de tegenstanders van de AfD zelf. De bestrijding van de ongecontroleerde massa-immigratie is, zoals werd aangetoond, de fundamentele voorwaarde voor een liberaal, gastvrij en sociaal Duitsland, waarin vrouwen gelijkberechtigd zijn, de rechten van homoseksuelen gerespecteerd worden en dat de Europese cultuur van het Avondland en haar joods-christelijke wortels behoudt.

Bron:
www.deutschland-kurier.org

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)