Hoe een extremistische regering omgaat met meisjes en vrouwen

(Door: Uzay Bulut – Vertaling: “Wachteres” en “Henk V.”)

– Het schandaal van de minderjarige meisjes die waren bevallen, werd verdoezeld door de leiding van het ziekenhuis. Zij brachten noch de politie noch de gerechtelijke ambtenaren op de hoogte – ook al zijn zij wettelijk en reglementair verplicht om dit te doen als zij ontdekken dat een minderjarige zwanger is of aan seksueel misbruik is blootgesteld.

– In plaats daarvan is de maatschappelijk werkster, Iclal Nergiz, die het schandaal aan het licht heeft gebracht, vervolgd door het ziekenhuis en door andere autoriteiten. Er is een onderzoek tegen haar ingesteld.

– Seksueel misbruik tegen kinderen is in Turkije, volgens de orde van advocaten van Diyarbakir, in tien jaar tijd, tot 2017, met 700% toegenomen.

De Turkse Vereniging voor de Rechten van de Mens (IHD) heeft een ijzingwekkend rapport uitgebracht over schendingen van de rechten van kinderen in Turkije. Volgens het rapport  zijn “sinds 2002, onder de regering van de AKP [Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling], 440.000 kinderen onder de leeftijd van 18 jaar bevallen”.

“Eén op de vier huwelijken in Turkije is een kinderhuwelijk”, zei Selen Doğan, lid van de in Ankara gevestigde ‘Flying Broom Women’s Communication and Research Association’.

Volgens het Turkse Burgerlijk Wetboek kunnen mannen en vrouwen niet trouwen voordat ze 18 jaar oud zijn. “Er zijn maar een paar uitzonderingen die iemand toestaan om te trouwen voordat hij of zij 18 jaar wordt. Een 17-jarige kan toestemming krijgen om te trouwen met de toestemming van zijn/haar ouders of wettelijke voogd; en een 16-jarig persoon kan toestemming krijgen om te trouwen door een rechterlijke beslissing en met de toestemming van zijn/haar ouders of wettelijke voogd.

Zelal Coşkun, lid van de Kinderrechtencommissie van de IHD, zei echter dat kinderhuwelijken de laatste jaren in opkomst zijn: “Volgens de gegevens van TÜİK [het Turks Instituut voor de Statistiek] zijn de laatste 10 jaar 482.908 [minderjarige] meisjes uitgehuwelijkt met toestemming van de staat. De laatste zes jaar zijn 142.298 meisjes moeder geworden en de meesten zijn getrouwd in religieuze [islamitische] ceremonies.

Deze daden van [seksueel] misbruik vinden in veel delen van de wereld plaats, maar in moslimgemeenschappen wordt de praktijk van minderjarige huwelijken door velen van harte getolereerd; in sommige gevallen worden de daders beschermd door de autoriteiten. Dat islamitische geschriften vroege huwelijken – voor meisjes vanaf negen jaar – aanmoedigen, schijnt ook te worden gebruikt om daden van [seksueel] misbruik, met inbegrip van kinderhuwelijken en minderjarige moeders, te normaliseren. Helaas heeft de praktijk van kinderhuwelijken – een lange traditie in moslimgemeenschappen – een theologische basis. Mohammed, de stichter van de islam, trouwde met Aisha toen ze zes was en “consumeerde” zijn huwelijk met haar toen ze negen was. Hij was 54 jaar oud. De Koran pleit ook voor die praktijk.

“A List of Shame That Will Shatter Turkey,” [Een opsomming van schandalen die Turkije zullen doen schokken] is de titel van een rapport van de Turkse krant Hürriyet, die de namen bevat van 115 minderjarige meisjes die in 2017 in slechts vijf maanden tijd in het ziekenhuis van Istanbul, Kanuni Sultan Süleyman Education and Research Hospital, zijn bevallen.

Erger nog, het schandaal werd verdoezeld door de leiding van het ziekenhuis. Zij bracht de politie of de gerechtelijke ambtenaren niet op de hoogte – ook al is zij wettelijk verplicht om te doen wanneer zij ontdekt dat een minderjarige zwanger is of het slachtoffer is geworden van seksueel misbruik.

In plaats daarvan is de maatschappelijk werker, Iclal Nergiz, die het schandaal aan het licht bracht, vervolgd door het ziekenhuis en door andere autoriteiten. Er is een onderzoek tegen haar gestart, ze werd twee keer overgeplaatst naar een andere werkplek en ze is blootgesteld aan zware druk en aan pesterijen. “Sinds het incident aan het licht kwam, is er niets veranderd, behalve dat ik ben gestraft [door het ziekenhuis]”, zei Nergiz in een interview.

“De bestuurders van het ziekenhuis vinden dat ik het land heb verraden en dat ik het imago van het ziekenhuis heb vernietigd! Ik ben blootgesteld aan een beleid van onderdrukking en intimidatie”, zei Nergiz in een ander interview.

Het schandaal kwam aan het licht toen Nergiz opmerkte dat de dossiers van een 17-jarig zwanger meisje en de melding die bij de politie moest worden ingediend, allebei ontbraken in de ziekenhuisgegevens. Zij zocht toen hulp bij de leiding van het  ziekenhuis en bij de openbare aanklager…

“Ik merkte dat veel zwangere adolescenten,15-jarigen, 16-jarigen,18-jarigen, naar het ziekenhuis kwamen. Sommigen waren zwanger van hun tweede kind. Bijna allemaal waren ze eerder naar ons ziekenhuis gekomen….. Maar ze werden jarenlang aan niemand gemeld. “Deze kinderen zouden getrouwd zijn door een imam. Ik zou dat geen huwelijk noemen. Wat telt is het officiële huwelijk. En deze kinderen zijn niet officieel getrouwd….. Ik zag een 16-jarig Syrisch jong meisje dat zwanger was van haar tweede kind. Ze was bevallen van haar eerste kind toen ze 12 jaar oud was. Ik kan haar niet vergeten”.

Nergiz zegt ook: “Ongeveer 250 zwangere meisjes onder de 18 jaar werden gedurende vijf maanden en negen dagen in het ziekenhuis behandeld. Ik realiseerde me dat de gevallen van 115 van deze meisjes niet werden gemeld bij de politie. Ze werden ook niet opgenomen in de protocollen van de ziekenhuispolitie. Elk jaar worden ongeveer 450 tot 500 zwangere meisjes naar dit ziekenhuis gebracht…… Er is niet één deur in het ziekenhuis waar ik niet aanklopte met betrekking tot deze 115 kinderen. Maar uiteindelijk werd ik uitgerangeerd”.

Volgens de Turkse wet worden mensen onder de 18 jaar als kinderen beschouwd. Nergiz zegt echter: “Volgens de leiding van het ziekenhuis en de directeur zijn het geen [kinderen]…… Zij melden geen zwangere minderjarigen aan, waar dan ook. Omdat het hen niet kan schelen. Daarom is de situatie zo nijpend. Voor hen is het gewoon normaal. Als ik het over 115 zwangere kinderen heb, is dat een optimistisch getal. Er zijn artsen die zelfs geen melding maken van kinderzwangerschappen bij de sociale dienst. Het werkelijke aantal ligt dus veel hoger”.

De eerste rechtszitting, waarbij degenen die de rechterlijke macht niet op de hoogte brachten van het schandaal waren betrokken, vond plaats op 25 juni.

Akif Akça, de plaatsvervangende hoofdarts, en Nazlıcan Dilber, een sociale dienstenspecialist, die aangeklaagd zijn voor het in de doofpot stoppen van kinderzwangerschappen, getuigden. Zij allebei verwierpen beschuldigingen dat de aanwezigheid van zwangere meisjes in het ziekenhuis niet aan de autoriteiten werd gemeld: “De procedures werden uitgevoerd volgens de instructies van het ministerie van Volksgezondheid en er is geen sprake van nalatigheid”.

Na afloop van de eerste hoorzitting heeft de rechtbank het aan Akça en Dilber opgelegde verbod op internationaal reizen opgeheven. Zij zijn nu vrij om Turkije te verlaten. De rechtbank deelde de twee ook mee dat zij niet verplicht zijn om in de toekomst de hoorzittingen in de zaak bij te wonen.

Er werd echter een totaal andere uitspraak gedaan over Nergiz, die het schandaal aan het licht bracht. Hoewel zij niet op de eerste rechtszitting is verschenen, omdat zij degene is die het schandaal aan het licht heeft gebracht en een klacht heeft ingediend bij de aanklagers, heeft de rechter besloten dat Nergiz de volgende zitting moet bijwonen

De werkelijkheid die zij in dat ziekenhuis heeft helpen aantonen geeft de werkelijkheid in het hele land weer, zei Nergiz. “De situatie is overal in Turkije hetzelfde. Bovendien is wat in dat ziekenhuis aan het licht werd gebracht slechts het topje van de ijsberg”.

Hoeveel van deze meisjes waren al getrouwd toen ze in het ziekenhuis aankwamen om te bevallen en op welke leeftijd zijn ze getrouwd? Of werden ze buitenechtelijk misbruikt? Hoeveel werden er later gedwongen te trouwen met hun misbruikers? Wat gebeurde er met hun baby’s? Hoeveel andere kinderen in Turkije zijn slachtoffer van soortgelijke misstanden? Het lijkt erop dat deze vragen onbeantwoord zullen blijven.

Wat bekend is, is dat kinderhuwelijken, verkrachting van kinderen, meisjes die moeder worden, hoewel ze zelf nog steeds kind zijn, en andere vormen van seksueel misbruik van kinderen steeds vaker in Turkije geaccepteerd worden.

“Turkije is het land met het hoogste aantal kinderhuwelijken in Europa”, aldus een rapport uit 2016 van de Prevention of Violence and Rehabilitation Organization [Organisatie voor het voorkomen van geweld en voor de rehabilitatie van de slachtoffers] en het Crime and Violence Practice and Research Center [Het onderzoekscentrum naar criminaliteit en geweld] van de Acıbadem Universiteit van Istanbul. “Maar aangezien religieuze [imam] huwelijken wijdverbreid zijn, was het niet mogelijk om het werkelijke aantal kinderhuwelijken in Turkije op te sporen. Het rapport beschrijft ook de vreselijke medische, psychologische en sociale gevolgen van kinderzwangerschappen voor zowel minderjarige moeders als hun baby’s”.

Seksueel misbruik tegen kinderen in Turkije steeg met 700% in 10 jaar, tot 2017, volgens de Diyarbakir Bar Association. “Volgens het rapport uit 2015 van de organisatie ECPAT (End Child Prostitution and Trafficking) zijn kinderen de groep die het meest blootstaat aan seksueel geweld in Turkije”, aldus Zelal Coşkun, lid van de Kinderrechtencommissie van de IHD, tijdens een symposium in Istanbul.

Coşkun benadrukte dat door vroege huwelijken veel meisjes ongeschoold en werkloos blijven:    “In Turkije ligt per saldo de scholingsgraad van vrouwen op alle niveaus onder die van mannen, met uitzondering van afstandsonderwijs. Het aantal meisjes dat na de basisschool doorgaat naar de middelbare school wordt steeds kleiner. Volgens de gegevens van het ministerie van Nationaal Onderwijs is 97,4% van degenen die hun opleiding niet kunnen voortzetten als gevolg van kinderhuwelijken en verlovingen/verplichtingen, meisjes”.

Hoewel het rechtssysteem van Turkije nog niet gebaseerd is op de islamitische sharia-wetgeving bepalen islamitische leerstellingen en tradities nog steeds grotendeels het denken en het gedrag van veel mensen – inclusief hun opvattingen over het kinderhuwelijk en over kindermishandeling. De grootste slachtoffers van de islamisering van samenlevingen lijken nog steeds meisjes en vrouwen te zijn.

(Uzay Bulut, een journaliste uit Turkije, is een Distinguished Senior Fellow bij Gatestone Institute. Ze is momenteel gevestigd in Washington D.C.)

Bron:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Uzay Bulut

Vertaald uit het Engels door:
“Wachteres” en “Henk V.”
(voor www.ejbron.wordpress.com)