Is Maaßen werkelijk “gestoord”?

(Door: Felix Krautkrämer – Vertaling: E.J. Bron)

Bij de SPD is de verontwaardiging groot over de afgezette chef van de Duitse Binnenlandse Veiligheidsdienst, Hans-Georg Maaßen (foto). Die zou “verward en samenzweerderig onderweg” zijn, wond de secretaris-generaal van de SPD, Lars Klingbeil, zich op. Zulke mensen zouden noch bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst noch op het ministerie van Binnenlandse Zaken iets te zoeken hebben.

Soortgelijk liet ook de parlementair secretaris van de SPD-fractie in het Duitse parlement, Carsten Schneider, zich uit. Ook hij zou geschokt zijn over Maaßen´s samenzweringstheorieën. Wat die gezegd zou hebben, zou “enigszins gestoord” zijn, bekritiseerde Schneider dinsdag in het ZDF-Morgenmagazin.

Wat was er gebeurd? Maaßen had er volgens een manuscript van een toespraak over geklaagd dat er sprake zou zijn van “links-radicale krachten in de SPD”. Die zouden geprobeerd hebben om hem wegens zijn uitlatingen over de zogenaamde “klopjachten” op buitenlanders in Chemnitz uit zijn functie te verjagen.

Hoe schoon is het politieke vestje van de SPD?

Nu is de beschuldiging dat de SPD links-radicale krachten in haar gelederen zou dulden geen politieke futiliteit. En zeker niet wanneer deze geuit wordt door de chef van de Binnenlandse Veiligheidsdienst. De verontwaardiging bij de SPD is daarom begrijpelijk. Maar hoe geloofwaardig zijn de verzekeringen van de partij dat ze niets te maken zou hebben met radicalen of extremisten?  Of anders geformuleerd: hoe schoon is het politieke vestje van de SPD?

Wie de beschuldiging van links-radicalisme van de hand wijst, kan in ieder geval niet met juist zulke politieke krachten bij demonstraties of in politieke bondgenootschappen gemene zaak maken. En precies dat doen prominente vertegenwoordigers van de SPD steeds opnieuw. Bijvoorbeeld in het Anti-AfD-bondgenootschap “Opstaan tegen racisme”. Tot diens ondersteuners behoren bekende SPD-politici als Ralf Stegner, Manuela Schwesig en Katarina Barley.

De campagne staat echter ook in het vizier van de Binnenlandse Veiligheidsdienst, omdat deze “door linkse extremisten en door links-extremistische en links-extremistisch beïnvloede organisaties ondersteund wordt”. Daartoe behoren behalve de DKP (Duitse Communistische Partij) ook groeperingen als “TOP B3RLIN” en het links-extreme en gewelddadige “Interventionistisch Links” (IL), dat een aanzienlijk aandeel had in de G20-rellen in Hamburg.

“Communisme in plaats van zwijnensysteem!”  

“TOP B3ERLIN” op zijn beurt is in het netwerk “Het gaat om alles” georganiseerd, waarover door de Binnenlandse Veiligheidsdienst wordt gezegd: “Het bondgenootschap bekent zichzelf tot een militante houding als strategische component van een organisatie.” Het doel zou de communistische revolutie zijn, dus de omvattende reorganisatie van de staat en de samenleving. Derhalve eist het bondgenootschap ook: “Communisme in plaats van zwijnensysteem!”

De woordvoerder van “Het gaat om alles”, Frederic Wester, heeft eveneens een twijfelachtige verhouding tot geweld. Na de zware links-extreme onlusten bij de opening van de ECB in Frankfurt am Main met 150 gewonde politieagenten in maart 2015 zei hij zich niet van de acties te distantiëren “die zich buiten de verkeersorde bevonden”. Ook hij behoort tot het anti-AfD-bondgenootschap “Opstaan tegen racisme”. Stegner, Barley, Schwesig en andere SPD-politici storen zich daar echter niet aan. Ondanks kritiek uit de CDU houden zij aan hun ondersteuning van de campagne vast.

Een ander voorbeeld, waarbij de SPD gemene zaak met links-radicale en extremistische groepen maakte, was de “#Ondeelbaar”-demonstratie midden oktober in Berlijn. Hieraan namen talrijke SPD-politici deel, zoals de Berlijnse parlementariër Cansel Kiziltepe.

Minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD) riep van tevoren zelfs tot ondersteuning van de demonstratie op. En dat, hoewel deze door meerdere links-extremistische en gewelddadige groepen werd meegedragen, waaronder ook opnieuw “Interventionistisch Links”. Maas had echter in het verleden immers ook al voor krantenkoppen gezorgd met zijn gloeiende lof voor de politie-vijandige, links-radicale punkband “Feine Sahne Fischfilet”.

“Varkens” Merkel en Seehofer uit hun ambt verjagen

Voor de CDU was de deelname van links-radicale groepen een reden om niet mee te doen aan het “#Ondeelbaar”-bondgenootschap. Bij de SPD daarentegen had men geen begrip voor zulke bedenkingen en trok in plaats daarvan samen met Israël-haters en links-extremisten door de hoofdstad. Daar kon je dan leuzen beluisteren, waarin werd geëist om “varkens” zoals bondskanselier Angela Merkel (CDU) en minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer (CSU) uit hun ambt te jagen.

De aanmelder van de demonstratie was een advocaat van de links-extreme gevangenenorganisatie “Rode Hulp”, die volgens de Duitse regering grondwetvijandige doelen heeft en de RAF verheerlijkt. Maar dat had enkelen in de SPD, zoals de voormalige cheffin van de Jonge Socialisten, Franziska Drohsel, in het verleden al niet echt gestoord.

Ook de voormalige PDS-afgevaardigde Angela Marquardt bekende in 2008, na haar overstap naar de SPD, lid van de “Rode Hulp” te willen blijven. “Deze organisatie zou “in de nieuwe deelstaten een onmisbare hulp zijn – onder andere in de strijd tegen het rechts-extremisme.”

Zij aan zij met de “Antifa”

Inmiddels heeft Marquardt zich in de SPD gevestigd. Als medewerkster van SPD-cheffin Andrea Nahles behoort ze tot de kring van het directe machtscentrum van de sociaaldemocratie. Na de gebeurtenissen van Chemnitz adviseerde zij haar partij in de partijkrant “Voorwaarts” om in de strijd tegen rechts niet af te zien van de “Antifa”. Daarbij veegde ze voorbehouden tegenover de links-radicale rand aan de kant. De “jonge ´Antifa´s´ of anti-Duitsers” zouden wellicht niet altijd de juiste toon aanslaan, schreef Angela Marquardt. “Maar om daarom vraagtekens te plaatsen dat ze samen met ons tegen nazi´s de straat opgaan, daarvoor heb ik helemaal geen begrip”.

Marquardt werd wat betreft deze uitspraak niet tegengesproken. Per slot van rekening sprak ze immers ook alleen maar uit wat in de SPD sowieso velen denken. Als het tegen rechts gaat, is bijna elke partner en iedere bondgenoot oké.

Dat is niet nieuw en ook niet verrassend. Het laat echter ook zien: men hoeft geen samenzweringstheoreticus te zijn om zich te verbazen over de twijfelachtige nabijheid van enkele “krachten in de SPD” tot de links-radicale scene.

Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Felix Krautkrämer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)