Turkije wist de christelijke cultuur van het bezette Cyprus uit

(Door: Uzay Bulut – Vertaling: E.J. Bron)

Een mozaïek van de heilige Marcus uit de 6^e eeuw, dat uit een kerk werd gestolen nadat het Turkse leger in 1974 Cyprus was binnengevallen, werd onlangs in een woning in Monaco geborgen en aan Cypriotische autoriteiten teruggegeven. Het Antieke meesterwerk werd door Arthur Brand, de Nederlandse onderzoeker die het lokaliseerde, “een van de laatste en mooiste voorbeelden voor kunst uit de vroege Byzantijnse periode” genoemd.

Vele andere culturele Cypriotische relicten, die uit kerken en andere plekken afkomstig zijn, werden door de Turkse binnendringers uit Cyprus gestolen en naar het buitenland gesmokkeld. Enkele werden alweer teruggevonden en teruggegeven. In 1989 werden mozaïeken, die uit de kerk van de Panagia Kanakaria (foto) gestolen en in de VS ontdekt werden, naar Cyprus teruggebracht.

In de zomer van 1974 voerde Turkije twee grote militaire acties tegen Cyprus uit en bezette het noordelijke deel van het eiland (Turkije noemt dit tegenwoordig de “Turkse Republiek Noord-Cyprus”, die alleen maar door Turkije wordt erkend). Sinds de Turkse invasie is er veel informatie niet alleen over de gruweldaden tegen de Cyprioten, maar ook over de vernietiging van historische, culturele en religieuze monumenten bekend geworden.

Volgens een bericht uit 2012, “Het verlies van een civilisatie: vernietiging van het culturele erfgoed in het bezette Cyprus”:

“Turkije heeft twee grote volkenrechtelijke misdaden tegen Cyprus begaan. Het is een kleine, zwakke, maar moderne en onafhankelijke Europese staat binnengedrongen en heeft hem gedeeld (sinds 1 mei 2004 is de Republiek Cyprus lid van de EU); Turkije heeft bovendien het demografisch karakter van het eiland veranderd en zich geheel gewijd aan de systematische verwoesting en vernietiging van het culturele erfgoed van de gebieden onder hun militaire controle…”

“Dit is een van de meest tragische aspecten van het Cyprus-probleem en tegelijkertijd een duidelijk bewijs voor de vastberadenheid van Ankara om het bezette gebied te ´Turkiseren´ en een voortdurende aanwezigheid in Cyprus te handhaven.”

“De bezettingsmacht en zijn marionettenregime hebben van er van 1974 tot nu methodisch aan gewerkt om alles wat Grieks en/of christelijk is uit het bezette Cyprus uit te wissen…”

Een bericht van de Library of Congress van de Verenigde Staten uit het jaar 2015 bevestigt het bericht:

“Buitenlandse teams van archeologen, die deelnamen aan opgravingen in Cyprus, werden gedwongen hun werkzaamheden na de gebeurtenissen in 1974 te staken. Hun waardevolle vondsten werden geplunderd, de teams konden niet terugkeren en geen verdere opgravingen doen.”

“Volgens vele schattingen werden door illegale opgravingen in het noordelijke deel van Cyprus meer dan 60.000 Cypriotische artefacten gestolen en naar het buitenland geëxporteerd om in veilinghuizen of door kunsthandelaren verkocht te worden. Het voorbeeld van een Antieke plek uit de jongste Steentijd aan de Kaap St. Andreas maakt dit punt aanschouwelijk. De plek, die al voor 1974 onder het beschermheerschap van het Archeologisch Instituut was uitgegraven, werd later door de Turkse strijdkrachten bij de installatie en het hijsen van de vlaggen van Turkije en de TRNC (Turkse Republiek Noord-Cyprus) beschadigd.”

In het jaar 2016 werd dit in een bericht van het Cypriotische ministerie van Buitenlandse Zaken vastgesteld:

“Meer dan 550 Grieks-orthodoxe kerken, kapellen en kloosters in steden en dorpen van de bezette gebieden werden geplunderd, opzettelijk vernield en in enkele gevallen vernietigd. Veel christelijke gewijde plaatsen werden veranderd in moskeeën, depots van het Turkse leger, opslagplaatsen en hooischuren. Dit feit bewijst duidelijk dat het religieuze erfgoed in de bezette gebieden het doel van het bezettingsregime in het kader van zijn politiek tot het uit de weg ruimen van het culturele karakter van het gebied was. Bovendien zijn belangrijke culturele monumenten en gewijde plaatsen nog steeds ontoegankelijk, omdat zij zich binnen de ´militaire zones´ van het Turkse bezettingsleger bevinden…”

“De vernietiging beperkt zich niet alleen tot monumenten van de kerk van Cyprus, maar strekt zich ook uit tot de religieuze monumenten van het orthodoxe patriarchaat van Jeruzalem en de Armeense, maronitische en katholieke kerk van Cyprus, zoals het Armeense klooster Sourp Magar in Halefka en het maronitische klooster van de profeet Elias in Skylloura.”

Een artikel voor Artnet uit het jaar 2017, waarin het gaat om gruweldaden van de Islamitische Staat (ISIS) tegen relicten in musea, moskeeën, kerken en archeologische plaatsen in Syrië en Irak, zegt dat “de UNESCO de bewuste vernietiging van het culturele erfgoed beschouwt als oorlogsmisdaad.”

Ondertussen blijft Turkije, dat al meer dan vier decennia lang de bewuste vernietiging van het culturele erfgoed van het bezette Cyprus begaat, lid van de NAVO en kandidaat voor het lidmaatschap van de Europese Unie. Dit is een situatie waarop het Westen Turkije dwingend moet aanspreken – en niet alleen maar wanneer er een buitgemaakt kunstwerk, zoals het mozaïek van de heilige Marcus, gered wordt.

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
(Vertaling: Daniel Heiniger)

Bron oorspronkelijk artikel:
https://www.gatestoneinstitute.org
Door: Uzay Bulut

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)