Het hardnekkige zwijgen van de paus over de christenvervolging

(Door: Giulio Meotti – Vertaling: E.J. Bron)

In het jaar 2018 alleen al werden 4305 christenen gedood wegens hun christelijk geloof. Dat is het dramatische aantal dat in de nieuwe “World Watch List 2019”staat, die onlangs door de NGO “Open Doors”werd samengesteld. Het blijkt dat er in 2018 nog eens 1000 extra christelijke slachtoffers waren – 25% meer – dan het jaar daarvoor, toen dit er 3066 waren.

Op dit moment worden 245 miljoen christenen in de wereld blijkbaar alleen vanwege hun geloof vervolgd. In november vorig jaar publiceerde de organisatie “Hulp voor de kerk in nood” het “Rapport religievrijheid” voor 2018 en kwam tot eenzelfde resultaat: 300 miljoen christenen werden het slachtoffer van geweld. Het christendom werd “de meest vervolgde religie ter wereld” genoemd.

In maart 2019 reist paus Franciscus naar Marokko, een land dat eveneens op de observatielijst van Open Doors staat. Helaas schijnt de houding van paus Franciscus over de islam uit een fantasiewereld afkomstig te zijn. De vervolging van christenen is op dit moment een internationale crisis. Kijkt u eens wat er is de islamitische wereld in de afgelopen maanden met de christenen is gebeurd. Er werd een politieagent gedood, toen hij probeerde een bom voor een Koptische kerk in Egypte onschadelijk te maken. Daarvoor werden zeven christenen tijdens een pelgrimstocht door religieuze extremisten vermoord. Toen werd in Libië een massagraf ontdekt, waarin zich de stoffelijke resten van 34 Ethiopische christenen bevonden, die gedood werden door Jihadisten van de Islamitische Staat. Het Iraanse regime heeft in nieuwe razzia´s meer dan 109 christenen gearresteerd. DE Pakistaanse christin Asia Bibi leeft drie maanden na haar vrijlating wegens “blasfemie” en haar vrijlating uit de dodencel nog altijd als “gevangene”: haar voormalige buren willen haar nog steeds vermoorden. In Mosul, het centrum voor christenen in Irak, vond een “Kerstmis zonder christenen” plaats, en in datzelfde Irak is 80% van de christenen verdwenen.

Kardinaal Louis Raphael Sako, patriarch van Babylon van de Chaldeeërs en hoofd van de katholieke Chaldese kerk, heeft onlangs enkele cijfers over de vervolging van christenen in Irak bekendgemaakt: “Er werden 61 kerken gebombardeerd, 1224 christenen gedood, 23.000 huizen en onroerende goederen van christenen in beslag genomen”. De patriarch herinnerde de wereld aan de politiek van de “Islamitische Staat”, die de christenen drie “opties” gaf: de bekering tot de islam, het betalen van een speciale belasting of de gedwongen en onmiddellijke opgave van hun land. “Anders zouden ze gedood worden.” Op deze wijze werden 120.000 christenen verdreven.

“Het hardnekkige zwijgen van de Europese leiders in de kwestie van de religies, vooral van de islam, is verbazingwekkend en teleurstellend”, schreef de Algerijnse schrijver Boualem Sansal onlangs.

“Hun houding is gewoon onverantwoordelijk, genocidaal en zelfs crimineel… in de actuele context, die gepaard gaat met een duizelingwekkende expansie… Het is net alsof men aan de voet van een actieve vulkaan zou leven en niet begrijpt dat deze zich voorbereidt op een spoedige uitbraak.”

Sansal, die door radicale islamieten in Frankrijk en Algerije met de dood bedreigd werd, schreef “2084”. Een bestseller. Daarin schrijft hij dat de houding van paus Franciscus tegenover de islamitische wereld lijkt op die van de westelijke leiders:

“Paus Franciscus kan op- geen enkele wijze ignorant zijn tegenover de enorme problemen die door de expansie van de radicale islam in de wereld en in het hart van de christelijke domeinen veroorzaakt worden… Laten we ons dat nogmaals heel goed beseffen… De jongste religie, die in Europa is aangekomen, heeft een wezenlijke ingebouwde hindernis, die een integratie in het Europese fundamenteel joods-christelijk kader in de weg staat, ook wanneer deze aanwijzing in de afgelopen honderden jaren ten onder is gegaan.”

Paus Franciscus kon in ieder geval uitleggen dat het “idee van verovering” een integraal bestanddeel van de islam als religie is, maar hij voegde er snel aan toe dat men het christendom net zo zou kunnen interpreteren. “De authentieke islam en de correcte interpretatie van de koran zijn tegen elke vorm van geweld”, beweerde de paus, niet helemaal correct. Hij merkte ook niet helemaal juist op dat “de islam een religie van vrede is, verenigbaar met het respecteren van de mensenrechten en het vreedzame samenleven”. Het is net alsof alle inspanningen van de paus erop gericht zouden zijn om de islam van zijn verantwoordelijkheid te bevrijden. Hij schijnt dit nog veel sterker gedaan te hebben dan observerende moslims – zoals de Egyptische president Abdel Fattah el-Sisi, de Amerikaanse schrijver en arts M. Zuhdi Jasser, de voormalige minister van Informatie van Koeweit Sami Abdullatif Al-Nesf, de Frans-Algerijnse schrijver Razika Adnani, de Tunesische filosoof Youssef Seddik uit Parijs, de Jordaanse journalist Yosef Alawnah en de Marokkaanse schrijver Rachid Aylal en vele anderen – dit gedaan hebben.

De dramatische vervolging van christenen in de islamitische wereld laat een westelijke paradox zien: “Sinds hun overwinning in de Tweede Wereldoorlog hebben de westerlingen de hele mensheid veel voordeel gebracht”, schreef Girard in “Le Figaro”.

“Wetenschappelijk deelden ze hun grote uitvindingen zoals penicilline of het internet. Mensenrechten en democratie worden lang niet overal in de wereld toegepast, maar ze zijn de enige internationaal beschikbare referenties om te regeren. Het is onbetwistbaar dat onder de impuls van de westerlingen in twee generaties grote politieke, technische, gezondheid-kundige en sociale successen werden geboekt. Maar er bestaat één gebied, waarop de planeet zich sinds 1945 onbetwistbaar achteruit ontwikkeld heeft en waarop de westelijke verantwoordelijkheid duidelijk is. Dat is de vrijheid van geweten en religie… Doordat het Westen afzag van de verdediging van de christenen in het Oosten, maakte het een dubbele strategische fout: het gaf een signaal aan de zwakken door zijn ideologische vrienden in de steek te laten; en het heeft afgezien van zijn geloofsbekentenis.”

“In de ogen van de westelijke regeringen en media”, stelde een ander bericht over de vervolging van christenen vast, dat geschreven werd door de “Hulp voor de kerk in nood”, verliest de vrijheid van religie in de volgorde van de mensenrechten aan betekenis en wordt door kwesties van geslacht, seksualiteit en ras bedekt.”

“Van een huidige vervolging van christenen of onderdrukking van het christendom wil de ´Political Correctness´ niets weten. De vervolging van christenen stuit op een bijna griezelige veronachtzaming”, zei bisschop Manfred Scheuer uit het Oostenrijkse Linz onlangs.

Deze duisternis is nog dramatischer, omdat iedereen weet dat het christendom in het Midden-Oosten met “uitsterven” bedreigd wordt, stelde de aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, vast:

“Honderdduizenden werden uit hun huizen verdreven. Velen werden gedood, tot slaaf gemaakt en vervolgd of onder geweld bekeerd. Zelfs diegenen die blijven, vragen zich af: ´Waarom blijven?´ De christelijke bevolking in Irak bijvoorbeeld is nog minder dan de helft van 2003, en haar kerken, huizen en winkels werden beschadig of verwoest. De Syrische christelijke bevolking is sinds 2010 gehalveerd. Als gevolg daarvan worden de christelijke gemeenschappen in de hele regio, die het fundament van de universele kerk vormden, nu met uitsterven bedreigd.”

Het Westen heeft zijn christelijke vrienden in het Oosten ( zoals hier en hier) verraden. Het Westen zou wel degelijk kunnen vragen: Wat doen het Vaticaan en de paus om deze nieuwe religieuze vervolging te bestrijden?

Er komt ook al kritiek uit de katholieke wereld. “Net zoals hij weinig angst schijnt te hebben voor de golf van kerksluitingen, schijnt Franciscus weinig angst te hebben voor de islamisering van Europa”, schreef de Amerikaanse columnist William Kilpatrick.

“In werkelijkheid schijnt hij, zoals zijn aanmoediging tot massa-immigratie aantoont, geen moeite met de islamisering te hebben. Of omdat hij werkelijk in het valse narratief gelooft, of omdat hij gelooft dat de strategie van de zichzelf vervullende profetie een gematigder islam zal creëren, schijnt Franciscus vrede te hebben met het feit dat de islam zich snel uitbreidt. Of Franciscus vals geïnformeerd werd over of dat hij een strategie van desinformatie volgt, hij speelt een riskant spel – niet alleen maar met zijn eigen leven, maar met het leven van miljoenen.”

Er zijn nu hele gebieden in Syrië die van hun historische christenen gezuiverd werden. Franciscus kreeg onlangs een brief van een Franciscanenpriester in Syrië, pater Hanna Jallouf, de patriarch van Knayeh, een dorp in de buurt van Idlib, het bolwerk van de radicaalislamitische anti-Assad rebellen. “Christenen in dit land zijn als lammeren onder de wolven”, schreef Jallouf.

“De fundamentalisten hebben onze begraafplaatsen verwoest, ze hebben ons er aan gehinderd om buiten de kerk de liturgie te vieren en onze uiterlijke kenmerken van ons geloof afgepakt: kruisen, klokken, beelden en onze religieuze kleding.”

Als de paus niet nog meer van zulke brieven wil krijgen, moet hij moed tonen en een van de meest noodzakelijke vervolgingen van onze tijd aanpakken.

Paus Benedictus XVI. zei in zijn rede in Regensburg wat nog nooit een paus had durven zeggen, namelijk dat er een specifiek verband tussen geweld en islam zou bestaan. Om zijn punt duidelijk te maken, citeerde Benedictus een dialoog uit de 14^e eeuw tussen een Byzantijnse christelijke keizer, Manuel II. Palaiologos, en een Perzische wetenschapper over het begrip geweld in de islam: “Laat me zien wat Mohammed heeft gebracht wat nieuw was, en dan zul je dingen vinden… zoals zijn bevel om het geloof, dat hij predikte, met het zwaard te verbreiden”, citeerde Benedictus de keizer tegen diens islamitische gesprekspartner.

Ook een andere paus, Johannes Paulus II., liet zich bezorgd uit. Tijdens een ontmoeting in het jaar 1992 zei Monseigneur Mauro Longhi, die nog in zijn studietijd de overleden paus vaak op wandelingen vergezelde, dat Johannes Paulus II. vertelde van een “radicaalislamitische invasie” in Europa.

“De paus zei tegen me: ´Zeg dat tegen diegenen die je in de kerk van het derde millennium zult ontmoeten. Ik zie de kerk, die door een dodelijke wond wordt geteisterd. Dieper, pijnlijker dan die in dit millennium´, verwijzend naar communisme en nazi-totalitarisme. ´Het wordt islamisme genoemd. Ze zullen in Europa binnendringen. Ik heb gezien hoe de hordes van het Westen naar het Oosten kwamen´, en ik heb toen ieder land opgezegd, het een na het andere: van Marokko via Libië naar Egypte en zo verder tot in het Oosten.

“De heilige vader voegde er aan toe: ´Ze zullen in Europa binnendringen, Europa zal zijn als een kelder, oude relicten, schatten, spinnenwebben, familie-erfstukken. Jij, de kerk van het derde millennium, moet de invasie indammen. Niet met legers, legers zullen niet volstaan, maar met je geloof, dat leeft met integriteit.”

De visie van Johannes Paulus II. lijkt op een voortzetting van de historische campagne van de islam in de christelijke landen: “In het jaar 637 veroverde het islamitische leger Jeruzalem, tweemaal heilig, daarna het centrum van het hele Midden-Oosten, het historische centrum van het christendom”, schreef de Algerijnse schrijver Boualem Sansal. Hij omschreef “de onweerstaanbare ontwikkeling van de islam in het Westen: het joods-christelijke Noord-Afrika, dat zich direct bekeerde; het katholieke Spanje, dat in het begin van de 8^e eeuw geannexeerd werd; Byzantium, dat ze in 1453 innamen; Wenen, dat ze in 1529 belegerden…”

Paus Franciscus staat nu voor het potentiële risico dat een christelijke wereld fysiek door de islamitische halvemaan opgeslokt wordt – zoals op het logo van het Vaticaan, dat voor de aanstaande reis van de paus naar Marokko werd gekozen. Het wordt tijd dat de politiek van appeasement vervangen wordt.

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Giulio Meotti

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)