Op Urk pikken ze dat niet…

(Door: Wim van Schaik)

Als je de media mag geloven, leek Urk maandagavond Parijs wel. De politie dreef met politiehonden en wapenstokken de Urker jeugd uiteen. Er werd met vuurwerk en rookbommen gegooid. Wat precies de aanleiding was? De lokale krant Urkerland heeft het over ‘rellen’ waarbij ‘een vrouw’ (haar man is visserman, maar ik denk eerder dat hij in een visverwerkend bedrijf werkt) gewond raakte, omdat ze probeerde tussenbeide te komen bij een ruzie tussen haar zoon en een groep jongeren. (Relationele sfeer en zo…) Berichtgeving zoals we gewend zijn. Heel verhullend dus.

Het RD lichtte een tipje van de sluier op door te schrijven dat er sprake zou zijn van een conflict met ‘plaatsgenoten van Marokkaanse afkomst’. Een medewerker van de snackbar waar de jongeren samenkwamen, zei dat een jongen mogelijk een meisje zou hebben mishandeld. En ziedaar, Stentor heeft het hele verhaal: “Woedende Urker jongeren dringen huis van Soufyan (18) binnen”. Er speelt meer. Veel meer. Die uitbarsting maandagavond heeft een hele voorgeschiedenis.

Als het om Urk gaat, is er altijd sprake van tendentieuze en buitenproportionele media-aandacht. Ook nu gaat het weer gelijk over ‘rellen’ en  ‘massale uitruk van politie’ en worden tientallen jongeren er al gauw honderd… Hoe komt dat toch? Zou het komen omdat men zich stoort aan de blanke Nederlandse dominantie van dorpen zoals Urk? Stoort het de media dat er nog enclaves zijn waar gemeenschappen hun eigenheid willen bewaren?  Wordt Urk (slechts 2% niet-westerse allochtonen) daarom zo stevig aangepakt en zo gretig te kakken gezet? Urk mag dan op een soort Boer zoekt vrouwachtige manier interessant zijn voor de media, maar de suggestie dat de Urker cultuur een natuurlijke vijand is van alles waar de deugmens voor hoort te staan, is nooit ver weg. Zou me niet verbazen als deze ‘rellen’ een item voor het NOS-journaal worden; kijk die racistische Urkers eens!

Wie niet op zondagmiddag naar de meubelboulevard of IKEA gaat, spoort niet. Trots op eigen cultuur mag niet. Dorpen waar de oud-Hollandse cultuur nog in zwang is en waar de oude protestants Hollandse normen en waarden nog worden gehandhaafd, zijn misschien leuk als folklore, maar de geglobaliseerde burger gruwt ervan. Die weet dan ook niet meer wat het is om binding te hebben met een volk, een manier van leven, met stad of dorp of plek waar men zich thuis weet. Die voelt zich prima in iedere westers georiënteerde stad. Een eenling zonder roots, niet gebonden door familie, traditie of geloof of sociale samenhang.

Zo’n levensstijl heeft zeker ook voordelen ten opzichte van de te vaak bekrompen opvattingen in gesloten dorpsgemeenschappen, waar zelfstandig denken niet altijd wordt gewaardeerd en de sociale samenhang gemakkelijk kan ontaarden in een beklemmende sociale dwangbuis. Maar een asociale maatschappij zonder enige onderlinge binding heeft  ook zijn schaduwkanten. In zo’n maatschappij weet men niet meer wat opkomen voor elkaar is. Weten jongeren niet meer wat onze beschaving inhoudt. Laat staan dat ze bereid zijn om daarvoor te vechten. Ze worden immers dagelijks door middel van cultuurrelativisme geprogrammeerd tot laffe zwakkelingen, die uit naam van tolerantie zich alles laten welgevallen. In Urk gaat dat anders. Daar beseffen ze nog dat als je niet vecht voor wat je hebt – zoals ik laatst las op deze site – je ook niet moet huilen als je het kwijt raakt.

Door:
Wim van Schaik
(voor www.ejbron.wordpress.com)