Een Europees leger: Op weg naar de EUSSR?

(Door: Uta Ogilvie – Vertaling: E.J. Bron)

Macron, Merkel en nu ook Wolfgang Schäuble spreken zich openlijk uit voor een Europees leger. Maar tegen wie moet dit leger ons verdedigen, overweegt Uta Ogilvie. Zou het kunnen zijn dat dit primair of in ieder geval ook tegen “binnenlandse vijanden” gericht dient te zijn? En zo ja, aan wie denken diegenen, die zo´n leger willen, dan vooral?

De relatie tussen de DDR en de USSR lijkt frappant op die tussen EU-landen en Brussel

“Ik heb bijvoorbeeld de indruk dat de bevolking in bijna alle EU-landen overwegend voor een Europees leger is”, aldus Wolfgang Schäuble in een interview met het “Hamburger Abendblatt”. Schäuble vermoedt waarschijnlijk dat zijn internationaal-socialistische fantasieën niet bij iedereen goed aankomen. Opdat “demagogen en nationalisten” geen kracht krijgen, zou men daarom de gemeenschappelijke defensiepolitiek “goed moeten uitleggen”.

Die uitleg zou wel eens interessant kunnen worden. Want wat moet er verdedigd worden wanneer de grenzen nog steeds openblijven, zoals Schäuble bovendien in het interview eist. Niet minder interessant is de vraag hoe Schäuble bij zo´n idee komt. Europa is per slot van rekening geen natuurlijke eenheid, waarom heeft men dan een uniform leger nodig?

Een blik in de toekomst helpt. Weliswaar herhaalt deze zich nooit, maar men hoeft alleen maar de patronen te herkennen – namelijk de internationaal-socialistische patronen. Laten we teruggaan naar de tijd van de Koude Oorlog. Als je deze vergelijkt met de tijd van nu, dan kan vastgesteld worden: De relatie tussen DDR en USSR lijkt frappant op die tussen EU-landen en Brussel – beide worden beïnvloed door een grote machtsconstructie.

“Zonder Europa is er geen vrede” – aan deze leiband worden de EU-leden als beren aan de neusring door de piste geleid  

De afhankelijkheid van de DDR van de grote broeder was zeer veelzijdig. Ze bestond in zekere zin a priori, per slot van rekening kwam de DDR voort uit de Sovjet-Russische bezettingszone. In het verdere verloop van de geschiedenis bleek bovendien dat de DDR economisch totaal afhankelijk was van de USSR. Daartoe behoorde ook de afhankelijkheid van de Sovjet-Russische aardolie. Daar speelde Moskou diverse keren chantagespelletjes mee. Echter: men zegt niet voor niets dat alles een kwestie van verstand is. Echt beslissend was waarschijnlijk het beeld dat de Sovjet-leiders van de DDR hadden.

En jawel: voor Stalin, Chroesjtsjov, Breznjev en consorten was de Duitse Democratische Republiek niets anders dan een oorlogsbuit. Een citaat van Leonid Brezjnev bewijst dat: “De DDR (…) is het resultaat van de Tweede Wereldoorlog, onze verworvenheid, die met het bloed van het Sovjetvolk werd behaald.” Deze zin viel in juli 1970 tijdens een onderhoud met Erich Honecker.

De landen van de EU zijn nu op een bepaalde manier eveneens oorlogsbuit zoals de DDR. Met dit verschil dat deze keer de oorlog geen slachtoffers van ons maakt, maar de dreiging voor de oorlog. We werden door de “moraal” overwonnen! “Zonder Europa is er geen vrede” – aan deze leiband worden de EU-leden als beren aan de neusring door de piste geleid.

Het dictaat van Brezjnev zou net zo goed uit de mond van Jean-Claude Juncker kunnen komen  

Een ander informatief citaat van Brezjnev uit het haar 1970 luidt: “Men mag geen nationale arrogantie laten opkomen. Dat is schadelijk voor ons allemaal.” Brezjnev eindig door onverholen zijn machtsaanspraak te tonen: “Zonder Sovjet-Unie bestaat er geen DDR.”

Brezjnev zei deze woorden tijdens een ontmoeting tussen de Sovjet-leiding en een delegatie van de SED. Om de zin ervan beter te begrijpen, moet je weten: de machthebber van de DDR, Walter Ulbricht, wilde op een twijfelachtig moment twee soloacties permitteren, beide tegenstrijdig aan de belangen van de USSR. Enerzijds was Ulbricht van plan om vast te houden aan zijn economische hervorming uit de jaren-60. Anderzijds was hij van plan om bij het proces van Duits-Duitse toenadering de touwtjes in handen te houden. Deze taak wilde Brezjnev hem onder geen enkele omstandigheid toestaan.

De hierboven genoemde uitspraak van Brezjnev moest heel duidelijk begrepen worden als dreiging. Want onder de streep ging het erom dat de opperste bevelhebber zijn controle over de oorlogsbuit terug wilde krijgen. En herinneren de woorden van Brezjnev niet sterk aan de huidige tijd? “Men mag geen nationale arrogantie laten opkomen. Dat is schadelijk voor ons allemaal.” De uitspraak zou dus net zo goed afkomstig kunnen zijn van Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie.

Hoever zal de EU gaan om iedereen klein te krijgen?

Bij de tweede zin volstaat het om nieuwe plaatsen in te zetten: “Zonder Europa is er geen Polen.” Of: “Zonder Europa is er geen Hongarije.” Of: “Zonder Brussel is er geen Europa”. Klinkt behoorlijk vertrouwd, nietwaar? Wat nu eerst aardig en onschuldig klinkt, kan in geval van twijfel echter evenzo van een dreiging zijn voorzien als de uitspraak van Brezjnev. Overigen zou Walter Ulbricht die beter serieuzer hebben kunnen nemen: nauwelijks een jaar later werd hij in mei 1971 afgezet. Deze afzetting was weliswaar vooral gewild door de tegenstrever van Ulbricht, Erich Honecker, werd echter heel duidelijk gestimuleerd door de USSR.

Zo ongeveer gaat het ook met de dreigingen uit het huidige Brussel. Tegenover Polen of Hongarije bijvoorbeeld, beide landen werden niet voor niets al genoemd. Niet voor niets werd er meerdere malen gezegd dat Hongarije zich zou moeten hoeden voor de een of andere sancties van de EU wegens schendingen van de principes van de rechtsstaat. Polen gaat het niet beter. Het land werd wegens zijn justitiële hervorming door de Europese Commissie aangeklaagd. Ander voorbeeld: de vier Visegrád-landen Polen, Tsjechië, Hongarije en Slowakije worden door de EU op grond van hun afwijzende houding tegenover de EU-vluchtelingenpolitiek onder druk gezet.

Hoever zal de EU gaan om de voormalige Oostbloklanden klein te krijgen? Misschien helpt een vergelijking met het verleden. Ten tijde van het Pact van Warschau onder leiding van de Sovjet-Unie was het zaak om het nationale aan het internationale ondergeschikt te maken. Met het doordrukken van dit hoofdbeginsel was men niet kleinzerig. We herinneren ons:

• In november 1956 sloegen de troepen van het Pact van Warschau de volksopstand in Hongarije, die gericht was tegen de bezettingsmacht van de Sovjet-Unie, bloedig neer.
• In augustus 1968 marcheerden diezelfde troepen Tsjecho-Slowakije binnen, omdat de regering onder Alexander Dubček een liberaliserings- en democratiseringsprogramma wilde invoeren.

Europa kan ook naar binnen toe verdedigd worden, bijvoorbeeld tegen volksopstanden

Nu dient het nationale opnieuw te buigen voor het internationale. Moet men dan niet alert worden wanneer Merkel, Macron en nu ook Schäuble een Europees leger eisen? Per slot van rekening kan men Europa niet alleen naar buiten toe verdedigen. Zoals te zien is aan de recalcitrante Visegrád-landen, zou er in Europa zelf eveneens behoefte om te handleen kunnen bestaan.

Bovendien kan zo´n leger niet alleen als massieve bedreiging tegen “ongehoorzame” regeringen kunnen dienen, maar bovendien om volksopstanden neer te slaan. De “gele hesjes” in Frankrijk bewijzen dat zulke opstanden mogelijk zijn. U kunt dit afdoen als alleen maar gedachtespelletjes, maar wie kent de toekomst? Had u zich in 2005 kunnen voorstellen, toen Merkel bondskanselier werd, dat deze vrouw tien jaar later de grenzen van ons land volledig zou prijsgegeven en zodoende een van de drie grondwettelijke elementen van staat gewoon zou opgeven?

Bron:
https://juergenfritz.com
Door: Uta Ogilvie

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)