Erk erk erk, Unilever in de Linkse Kerk

(Door: “weethetwel”)

De indoctrinatie in het onderwijs begint zich steeds meer af te tekenen als een serieus probleem en krijgt eindelijk aandacht. Wat echter nog grotendeels buiten beeld bleef, is het bedrijfsleven, dat ook steeds meer last krijgt. En wel anders dan menigeen denkt. Na vijftig jaar éénzijdig onderwijs zitten de directies van menig groot Nederlands (of Duits) bedrijf vol met goedwillende, vaak wat naïeve wereldverbeteraars. Zij leven en handelen volgens de Bijbel, zoals die door Volkskrant, de NRC en de NPO wordt gedicteerd. Het vervelende daarbij is dat die Bijbel inhoudelijk niet bespreekbaar is. En ook niet deelbaar. Het totalitaire linkse programma is er bij hen in gestampt en dient in totaliteit uitgevoerd te worden. Het gaat dan natuurlijk vooral over de stokpaardjes milieu, klimaat en immigratie.

De meeste van  de directieleden zijn kinderen uit de rijkere milieus, hebben gestudeerd en hebben in hun leven zelden of nooit een tekort gekend. Het opmerkelijke is dat ze zich helemáál niet voor kunnen stellen dat een groot deel van de bevolking wél moet vechten voor zijn bestaan en steeds meer kaalgeplukt wordt door de overheid. Integendeel, ze denken dat iedereen zo links is als zij zelf. En daar handelen ze naar. Maar ook daar begint de wal het schip keren.

Publieksfirma’s

Opmerkelijk is dat de meest gepolitiseerde bedrijven juist bedrijven zijn die rechtstreeks in contact staan met het publiek. Ze gaan er van uit dat ze het publiek een dienst bewijzen met groener, mondialer en meer import van moslims, omdat ze dat vooral zélf vinden. Voorbeelden zijn Friesland-Campina, HEMA, Albert Heijn (met in zijn kielzog de andere supermarkten), ING bank en natuurlijk Unilever. Daarnaast worden ze vaak ook nog eens extra opgejut door de pensioenfondsen, die als aandeelhouders, met het geld van de arbeiders, op luide toon eisen dat het beleid linkser moet zijn. Die beheerders van de pensioenfondsen komen per slot van rekening ook allemaal uit hetzelfde onderwijs en hebben doorgaans een riant bestaan op kosten van diezelfde arbeiders.

Wereldburger

In een aantal gevallen overlappen de belangen van met name multinationals en het linkse programma elkaar ook nog eens in belangrijke mate. De belangrijkste overeenkomst is het promoten van de wereldburger. Voor links is het een ideaal als alle mensen op de wereld hetzelfde zijn en het liefst hetzelfde inkomen hebben (behalve zijzelf natuurlijk). De multinationals zien ook het liefst dat iedereen op de wereld heel veel  op elkaar lijkt, want aan uniforme klanten valt het meest te verdienen. Daarnaast kunnen arbeiders die op elkaar lijken gemakkelijk tegen elkaar uitgewisseld worden, want als de lonen te hoog worden, zoeken ze een andere plek waar de lonen wel laag zijn. Het universele individu is waar ook ter wereld de grote verliezer. Het is onbegrijpelijk dat linkse mensen dat niet inzien. Het lijkt toch vooral de doctrine die er in 50 jaar ingestampt is die hier zijn werk doet. Het is een geloof en niet het gezonde verstand. Erk erk erk, geloven doe je in de Linkse Kerk. Verdere discussie is niet mogelijk. Van de kant van de multinationals is het zeer begrijpelijk dat er alles aan gedaan wordt de wereldburger te promoten. Nationalisme en lokale structuren moeten afgebroken worden. Weg met tradities, Pasen, kerstfeest, Sinterklaas. Leve de EU, leve het universele niets!

Unilever

Een buitengewoon goed voorbeeld van maatschappelijke verlinksing is Unilever. Wat was dat toch een prachtig bedrijf. Er was geen winkel in de wereld waar niet de talrijke producten van Unilever in de schappen lagen. Alle soorten van levensmiddelen, schoonmaakproducten, diepvries, persoonlijke verzorging en noem maar op. Een greep uit de meer dan 400 wereldmerken: Andrélon, Axe, Ben & Jerry’s, Bertolli, Calvé, Conimex, Dove, Glorix, Knorr, Lipton, OLA, OMO, Prodent, Rexona, Sun, Unox , Zwitsal en zoveel andere.  Wie kent ze niet?

Kon je er vroeger van uitgaan dat deze multinational geleid werd volgens de goede Nederlandse koopmansgeest, dan heeft het bedrijf er in tien jaar tijd volledig afstand van genomen. Het is nu een extreem voorbeeld van een directie die steeds meer gekweld werd door gevoelens van schaamte tegenover de wereld, het milieu, de natuur en behept was met het blanke mannensyndroom met zijn slavernijverleden en de uitbuiting van de koloniën. Dat moest allemaal goed gemaakt worden met Unilever-producten. Dat er een hoop producten bijzaten die ook niet direct aansloten bij hun belevingswereld maakte de situatie en de schuldgevoelens alleen maar erger.

In de loop van die tien jaar begon de directievergadering van Unilever steeds meer te lijken op een fractievergadering van GroenLinks. Unilever moest het bedrijf worden dat de wereld en het milieu zou redden van de ondergang. Steeds verder begon Unilever af te zakken in het linkse moeras. Het is tekenend voor de situatie dat Unilever, naar goed links gebruik, op het laatst niet meer probeerde door hard en inventief werken de kost te verdienen. Nee, het ging op de toer om geen belasting te hoeven betalen. Zo denkt de elite nu eenmaal over belastingbetalers als pluk vee. Met de dividendpolitiek in een een-tweetje met premier Rutte probeerde het bedrijf twee miljard euro te verdienen over de rug van de belastingbetaler. Niet Rutte of de VVD, maar maatschappelijk protest heeft dat op het nippertje voorkomen.

Unilever is geen eiland in de wereld

De handel en wandel van Unilever wordt natuurlijk overal in de wereld met belangstelling gadegeslagen, zeker wanneer er een directie zit die handelt volgens de leer van de Linkse Kerk en een onwrikbaar geloof heeft in hoge CO2 gehaltes en stijgende zeespiegels. In de rest van de wereld zijn ze zo ver nog niet en daar wordt een beetje lacherig gedaan over een Unilever-directie die gelooft dat de zeespiegel meters zal gaan stijgen, terwijl ze geen idee hebben waar al dat water dan vandaan moet komen.  De gedachte komt dan in ze op dat bij Unilever aan alles wordt gedacht behalve aan geld verdienen (geldt niet voor CEO Polman die 10 miljoen per jaar opstreek).

Het verbaasde dus alleen Unilever zelf dat het Amerikaanse concern Kraft-Heinz in 2017 een bod uitbracht op Unilever. Amerikanen weten wel weg met een concern dat op GroenLinkse wijze zit te navelstaren. Men kan als Nederlands bedrijf wel vinden dat Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen het helemaal is, maar internationaal is voor opwarming of afkoeling van de aarde nog lang niet vastgesteld en geaccepteerd dat de mens verantwoordelijk is. Hier wreekt het zich dat in Nederland geen discussie over dit onderwerp is toegestaan, maar wel allerlei maatregelen worden opgedrongen of vrijwillig uitgevoerd zoals in het geval Unilever. Maar het gaat wel ten koste van de winstgevendheid. Het bod van Kraft-Heinz werd op het nippertje afgewimpeld, maar de beer was los. Als aangeschoten wild werd Unilever achtervolgd door venture kapitalisten die als enig doel hebben bedrijven te kopen en ze volledig uit te melken. En Unilever was een makkelijke prooi met z’n lage winstgevendheid en zijn starre linkse directie.

Uitverkoop

Om een totale overname te voorkomen en zich de belagers van het lijf te houden, heeft Unilever in 2017 zijn margarine/tak verkocht aan KKR private equity, één van de ergste venture kapitalisten die er is. De margarine/tak was ooit een van de mooiste bedrijfsonderdelen en ook degene waarmee Unilever groot is geworden. Noem Bona, Becel, Zeeuws Meisje, Blue Band en vele anderen. KKR heeft 7 miljard voor dat onderdeel betaald en de handelwijze is als volgt: binnen vijf jaar worden door prijsverhogingen die 7 miljard terugverdiend en hebben ze de hele margarine/tak gratis in handen. Het voert te ver om te zeggen dat Unilever dat zelf ook had kunnen doen, maar het is wel duidelijk dat een starre linkse opstelling en een focus op dagdromen in plaats van geld verdienen een bedrijf veel kwetsbaarder maakt. Uiteindelijk betalen de klanten van Unilever nu 7 miljard euro extra voor hun boter en margarine in ruil voor, ja, in ruil voor wat? Kennelijk zien buitenstaanders wél mogelijkheden om in een paar jaar tijd heel veel geld uit de Unilever-citroen te persen ook al zijn dat niet altijd de meest frisse methodes.

Unilever gaat ten onder door de kritiekloze Linkse Kerk

Unilever was eens het paradepaardje van de Nederlandse economie. Langzaam maar zeker kropen in alle poriën de gehersenspoelde Nederlandse studentjes die er een links bolwerk van maakten. Niet alleen van Unilever, maar dat was ook het geval bij de regering evenals bij de pensioenfondsen. Dat versterkt het afbraakproces in belangrijke mate, want elkaars handelwijze wordt kritiekloos ondersteund en toegejuicht. Het is de leer van de Linkse Kerk die de grote waarheid belichaamt. Aandeelhouders was in die kringen een vies woord, ondanks dat een groot deel van Unilever via de pensioenfondsen in handen was van de Nederlandse arbeider. Namens de Nederlandse arbeiders kakelden die pensioenfondsen luid dat het minder minder kon wat betreft winsten en dividenden, als het maar groener werd. Dat liet de GroenLinks directie zich niet tweemaal zeggen.

Ook vanuit de regering werd die afbraak van harte ondersteund. Bekend is de uitspraak van D66- minister Kaag (ja, die van die onderdanige hoofddoek in Iran) om CEO “Groen” Polman veren in de kont te steken: “Zolang er mensen als u zijn , is de wereld niet radeloos, de toekomst niet reddeloos. En ik niet redeloos.”  Dat niet redeloos betekende in dit geval niet anders dan dat ze het eens was met het een-tweetje van Rutte om de belastingbetaler twee miljard dividendbelasting door de neus te boren in plaats van dat de directie eens na ging denken of ze dat geld niet beter zélf kon gaan verdienen. Nu gaan keiharde Amerikaanse kapitalisten er met de buit vandoor en het valt ze hier niet eens op, dan wel wordt het angstvallig verborgen gehouden. Het is een buit die eigenlijk toekomt aan de aandeelhouders, via de pensioenfondsen voor een groot deel de Nederlandse arbeider. Die gewone Nederlander betaalt dus uiteindelijk weer het gelag, want het zijn diezelfde Kaag c.s. die al jaren bezig zijn de pensioenen te korten, omdat er te weinig geld zou zijn.

Hardleers

De gang van zaken bij Unilever werd uiteindelijk vooral de buitenlandse aandeelhouders te gortig (die hadden kennelijk op andere scholen gezeten). In 2018 werd de CEO Paul Polman gewipt. Hij had het contact met de wereld verloren. Het zal je maar gezegd worden. Met bitterheid nam hij na tien jaar afscheid. Misschien lonkt een carrière bij GroenLinks, alhoewel die geen tien miljoen salaris per jaar mogen betalen uit de staatsruif. Maar Unilever heeft van de affaire kennelijk niets geleerd. Nog steeds benadrukt zij haar enorme belang en bijdrage aan het redden van deze planeet en werkt daarbij vooral aan haar eigen ondergang (tijdens het schrijven van deze bijdrage werd toevallig het artikel over Ben&Jerry’s ijs geplaatst, waaruit weer eens blijkt dat Unilever het steeds meer als een taak ziet politieke mores te verkopen in plaats van producten).

Nog steeds ziet Unilever niet in dat eerst de klimaatdiscussie gevoerd moet worden om te kijken wat waar en niet waar is. Tot dan is het onmogelijk als enige vér voor de muziek uit te lopen. Er zullen straks ook biedingen volgen op andere onderdelen van Unilever. Reken daar maar op. Daarvoor is de buit te vet. Het enige wat straks nog rest, is het weggooien van de lege verpakking. Exit Neerlands Glorie.

Door:
“weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)