Mijn geboortestad Bradford is nu islamitisch territorium

(Door: “The Brit” – Vertaling: E.J. Bron)

Bradford in West Yorkshire is de geboortestad van onze Londen-correspondent “The Brit” en geldt – onofficieel – als de eerste stad in Groot-Brittannië die door de islam werd overgenomen. Als je daar nu door de straten loopt, zie je nog maar zelden een “blank” gezicht. “The Brit” heeft de islamitische overname tientallen jaren lang geobserveerd en waarschuwt vooral de Duitsers: straten in islamitische handen zullen districten worden en dan steden. Dan is er geen weg terug meer.

Toen ik mijn buurman vertelde dat ik een artikel over Bradford schrijf, antwoordde hij droog en typisch Brits: “Bradford City ligt toch niet meer in Engeland, of wel?”

In de vroege jaren-70 aanschouwde ik in het Koninklijke ziekenhuis van Bradford het eerste levenslicht. De familie van mijn moeder woonde al generaties lang in deze streek, waarin we vroeger belangrijke handelsbetrekkingen onderhielden. In de jaren-20 woonden de meeste miljonairs van Groot-Brittannië in Bradford – niet zonder reden. Bradford was beroemd vanwege zijn wolhandel. Daar bevond zich de grootste wolbeurs van Europa.

Streken zoals de Manningham Lane stonden bekend als de “Miljonairs Straat” en de hele stad werd gekenmerkt door succes en welvaart. Na de Tweede Wereldoorlog was het ironisch genoeg uitgerekend de wolhandel die verantwoordelijk was voor de teloorgang van Bradford. Fabriekseigenaren zochten op het Indische subcontinent naar nog goedkopere arbeidskrachten en brachten van daaruit een groot aantal ongeschoolde arbeiders naar Bradford, die bereid waren voor minder geld meer uren te zwoegen. Daarmee begon een grote verandering in de stad, die tot op de dag van vandaag zichtbaar is.

Toen ik ongeveer een half jaar geleden vanuit Portugal naar het Verenigd Koninkrijk terugkeerde, was het eerste wat ik deed naar mijn geboortestad Bradford gaan. Ik was daar meer dan 15 jaar lang niet meer geweest en wilde mijn grootmoeder – het enige familielid dat daar nog woont – bezoeken. Ik was met het oog op de verandering geschokt. Zolang mijn moeder en ik het ons kunnen herinneren, bestond er altijd al een grote islamitische gemeenschap, maar bij benadering niet zoals nu.

Onze hoofdstraat, de Duckworth Lane, is volledig en voorgoed veranderd. Er zijn veel nieuwe winkels – allemaal in het bezit van moslims. Er staan Arabische tekens op de etalageruiten en de ingangen, er wordt islamitische kleding verkocht, de slager slacht halal en zelfs de plaatselijke cafetaria biedt islamitische correcte halal-pizza aan om mee re nemen.

Ik voelde me net een buitenlander die in een straat in Karachi liep. Dat heeft niets te maken met de multiculturele samenleving te maken die de regering aan ons wil verkopen. Ik heb hier en daar met wat mensen gepraat en sprak ook met Max Cotterill, die daar al eeuwig woont: “Dat is rassenscheiding. En dat is zo, omdat de islamitische gemeenschap gewoon weigert te ntegreren. Mensen zoals ik voelen ons als uitgestotenen in ons eigen land”, vertelde de 72-jarige me bereidwillig.

Als moslims in de meerderheid zijn, dan heersen hun wetten

Van de vele blanken die ik heb gesproken, voelen de meesten zich niet op hun gemak als ze islamitische gebieden bezoeken of daar leven, en velen zijn daadwerkelijk bang. Mijn grootmoeder Margaret Lofthouse herkent de welgestelde streek van Chellow Dene in Bradford nauwelijks terug, waar ze haar hele leven lang gewoond heeft. Ze is 89 jaar oud en de enige blanke in haar straat. Er belden al meermaals leden van de “Aziatische” gemeenschap aan haar deur om te vragen of ze haar huis niet wilde verkopen. “Op het eerste gezicht lijkt dat onschuldig te zijn”, zegt ze. “Maar anderen denken dat het een bericht voor me was dat ik hier zou moeten vertrekken.”

Dr. Patrick Sookhdeo van het Onderzoeksinstituut voor Islam en Christendom wijst er bijvoorbeeld op dat begrippen zoals ruimte en territorium voor moslims van beslissende betekenis zijn. “Zodra deze gemeenschappen in de meerderheid zijn”, zegt hij, “kunnen ze onderwijs, economie enz. controleren. En exact dat is er gebeurd”, verklaart Sookhdeo.

Met dit begrip van territoriale bezitsaanspraak heeft de elektricien Joe Stubbs al te maken gekregen toen hij zijn bestelbusje in de omgeving wilde parkeren en onmiddellijk door een groep islamitische jongeren werd aangevallen. Ze sloegen op zijn auto in en begonnen er aan te schudden: “De streek is van ons. Je bent hier niet welkom!”, werd de 42-jarige elektricien meegedeeld.

Steeds opnieuw geweld en onlusten in de straten

Islamitische geweld is in Bradford al tientallen jaren in opmars. In 1981 en 1995 kwam het tot onlusten in de Manningham Lane. Het plaatselijke politiebureau in de Oak Lane werd bekogeld met Molotovcocktails, alle ramen werden met stenen ingegooid. De plaatselijke BMW-dealer, die in het bezit van een blanke was en waar mijn grootmoeder altijd haar auto´s kocht, werd in brand gestoken – nogmaals in 2001. Hij heeft het inmiddels opgegeven en zijn zaak gesloten.

De onlusten in het jaar 2001 duurden drie dagen. Er vond een brandaanslag op de Manningham Labour Club plaats, die in die tijd een recreatiecentrum was. Later werd een 48-jarige “Aziatische” zakenman wegens de aanslag tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld. Tijdens de opstand raakten meer dan 300 politieagenten gewond.

In 2017, nadat het opnieuw tot onlusten en aanvallen op winkels van blanken was gekomen, veroordeelde voorzitter van de Bradford Council´s Corporate Overview and Scrutiny Committee de etnische segregatie en de mislukte integratie. Voor het feit dat de situatie steeds erger zou worden, zou de politieke correctheid verantwoordelijk zijn: “25 jaar geleden waren de betrekkingen met de gemeenschappen in deze stad veel beter. Bereiken we werkelijk hetgeen we willen bereiken? Ik denk het niet. In mijn district werden drie pubs door islamitische jongeren met stenen bekogeld. Dit waren de enige blanke ondernemingen in de regio. Er werd geen enkele islamitische zaak aangevallen. Ze werden in het vizier genomen, omdat ze “blank” waren. Ik ben echt boos over zulke dingen. Er zijn zoveel gebieden in deze stad waar blanken niet durven komen”, verklaarde Arshad Hussain destijds.

Blanke winkels worden met Molotovcocktails aangevallen en in brand gestoken

In het Paasweekend van dit jaar woedde er opnieuw een islamitische meute zes uur lang in de straten van Bradford. Ongeveer 100 moslims vielen een pub aan met Molotovcocktails, staken auto´s in brand en gooiden ruiten in. De onlusten, die uiteraard niet in de mainstream media kwamen, waren begonnen tijdens een hindoeïstische bruiloft-ontvangst in de Coach House Pub. Een inwoner vertelt: “Buiten de pub bevonden zich ongeveer 50 tot 60 moslims, die op de ramen van de tegenoverliggende Oldfellow Pub begonnen te rammen. Daarna gooiden ze Molotovcocktails door de ramen.”

Voor bepaalde etnische groepen zijn delen van Bradford No-Go-Zones geworden en de stad zou “op weg zijn naar een catastrofe”, waarschuwen de gemeenteraadsleden. Behalve de “blanke winkels” is ook de synagoge een doelwit. Bradford had zelfs de “eer” om in 2015 in een peiling van YouGov gekozen te worden tot gevaarlijkste stad van Groot-Brittannië.

Volgens gemeenteraadslid Vanda Greenwood zijn vooral jonge vrouwen extreem bang om de stad in te gaan: “Er bestaat een echt probleem bij de waarneming van Bradford door de mensen. Mijn dochter is 23 en zij en haar vrienden weigeren om naar Bradford te komen om iets te drinken of uit te gaan, omdat daar bendes ´Aziatische´ mannen rondhangen…”

Maar het zijn de gemeenteraad van Bradford en de overwegend ´Aziatische´ gemeenteraadsleden en de politie die daarvoor verantwoordelijk zijn. Er bestaat al veel te lang een cultuur die het toestaat dat er tegen de “Aziatische” gemeenschap geen onderzoek wordt ingesteld wegen kleinere of grotere delicten, omdat men vreest “rassenspanningen” te veroorzaken. Het zijn vooral de door moslims gedomineerde gemeenteraad en de politie die men verantwoordelijk kan maken voor de situatie. Men heeft de islamitische gemeenschap al veel te lang laten wegkomen met minder zware en zware wetsovertredingen uit angst “rassenspanningen” te veroorzaken.

Rood kruis op een witte achtergrond – De St. George vlag mag niet meer getoond worden

Maar daarmee niet genoeg. Vorig jaar kregen alle 8500 medewerkers van de stad de opdracht om alle Engelse St. George vlaggen van voertuigen van de stad te verwijderen. Motivering: die zou iemand kunnen “beledigen”. Het rode kruis op een witte achtergrond herinnert aan de heilige en martelaar George, een van de populairste heiligen van de middeleeuwen. Deze versiert de vlag van Engeland, waarvan George de beschermheilige is, de vlag van de Royal Navy en – samen met het eveneens rode zwaard van St. Paul – die van de City of London. Blijkbaar een bezoeking voor de islamitische bevolking.

Auto-ongeluk? Pech gehad! De meeste moslims zijn niet verzekerd

Omdat we het toch over auto´s hebben… mijn moeder werd aangereden door een moslim en voordat hj wegreed, schreeuwde hij nog naar haar dat het ongeluk hem niets kon interesseren. Hij zou per slot van rekening noch belasting betalen noch een autoverzekering hebben. Bij deze gebeurtenis gaat het absoluut niet om het overbekende “op zichzelf staande geval”.

“Bradford is in dit opzicht een duidelijk probleemgeval. De stad bezit het hoogste percentage niet verzekerde voertuigen in het land en een van de hoogste percentages wat betreft verzekeringsfraude. In de stad bestaan gebieden, waarin enkele verzekeraars überhaupt geen dekking meer aanbieden”, aldus de verklaring van Grant Mitchell van de Cooperative CAr Insurance Company.

Op de scholen gelden de islamitische zeden en gebruiken

Op de scholen ziet het er nauwelijks beter uit. Al in het begin van de jaren-80 zorgde Ray Honeyford, directeur van de Drummond Middle School in Bradford, landelijk voor krantenkoppen. Hij schreef een artikel dat het multiculturalisme en zijn gevolgen voor de plaatselijke scholen bekritiseerde. Honeyford werd geschorst, nadat hij wegens racisme was aangeklaagd, maar werd in hoger beroep bij de High Court weer aangesteld. Met het oog op de woedende islamitische reacties moest hij echter met vervroegd pensioen.

Sindsdien is er niets verbeterd. Regelmatig berichten leraren aan hun directeuren en de hogere instanties over het heersende islamitische ethos, waaraan ze zich allemaal moeten aanpassen. Sir Nick Weller, de directeur van Dixon Academies, die meerdere scholen in Bradford exploiteert, zegt hierover: “Ik vind het in een stad als Bradford schadelijk dat twee gemeenschappen een gescheiden leven leiden, wat zij grotendeels doen. Je zou kunnen zeggen dat Bradford uit twee gescheiden gemeenschappen bestaat: de islamitische en de blanke.”

Shehzad Tanweer, een van de vier mannen die tijdens de bomaanslagen van 7 juli 2005 in London springstof in drie treinen van de Londense metro tot ontploffing bracht, ging naar een van deze scholen in Bradford. Interessant genoeg behoorde ook Mohammed Sidique Khan, die geboren werd in de naburige stad Leeds, tot de groep.

Genitale verminking neemt toe

Het thema gezondheid is in Bradford een “heet hangijzer”. Zoals in het begin van dit jaar in een rapport van de Bradford Children´s Safeguarding Board werd vastgesteld, kwamen dodelijke genetische ziektes in Bradford vaker voor bij “Aziatische” kinderen. Volgens het rapport speelt het huwelijk tussen neef en nicht, dat kan leiden tot dodelijke genetische ziektes, nog steeds een belangrijke rol bij een aanzienlijk deel van de sterfgevallen bij kinderen in Bradford.

De politie van West Yorkshire moest een speciale gezondheidsafdeling oprichten, de Bradford District Safeguarding Unit. Deze houdt zich bezig met honderden choquerende gevallen van genitale verminking bij meisjes uit Bradford die geneeskundig behandeld moesten worden.

In gesprekken met mijn Duitse vrienden is het me duidelijk geworden dat delen van Duitse steden eenzelfde ontwikkeling als in Bradford doormaken. Ik kan jullie alleen maar waarschuwen om voorzichtig te zijn, want straten worden districten en districten worden complete steden, die voorgoed verloren zijn, zoals dit verhaal aantoont.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: “The Brit”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)