De Balkanroute: De schoot is weer vruchtbaar

(Door: “Eugen Prinz” – Vertaling: E.J. Bron)

Ondanks donkere wolken aan de conjunctuurhemel nog steeds ongebreidelde immigratie

Het belangrijkste thema van de Duitsers is nu de “door mensen gemaakte klimaatcatastrofe”, die er de komende jaren voor zal zorgen dat talrijke eilandenstaten naar het voorbeeld van Atlantis in de oceaan zinken, dat vruchtbare grond in woestijn wordt veranderd en dat de poolgebieden in badplaatsen zullen veranderen. Met het oog op deze door de media geproduceerde drogbeelden is de brave Duitser blind geworden voor de ontwikkelingen die er daadwerkelijk geschikt voor zijn om ons land – zoals wij het kennen – de das om te doen.

Terwijl de Duitsers alleen maar met hun ogen open door de binnensteden en de al getransformeerde stadswijken zouden hoeven wandelen. Als ze dat zouden doen, dan zouden ze kunnen vaststellen dat het aantal herkenbaar cultuur-vreemde mensen in ons land onophoudelijk toeneemt. In veel streken hoor je nauwelijks nog Duits spreken.

Elke dag een dorp vol cultuur-vreemde immigranten

Zoals blijkt uit de actuele cijfers van het Federale Bureau voor Migratie en de federale politie is de Balkanroute weer poreuzer geworden. Gemiddeld worden er op dit moment in het “Easy-System” ter registratie van asielzoekers dagelijks 500 nieuwe vluchtelingen bijgeschreven. Over een jaar gerekend zijn dat meer dan 180.000 nieuwe burgers, dus een grote stad. De meesten komen uit Syrië, Afghanistan, Somalië en andere Afrikaanse landen.

De luchthavenprocedure – nog een tandeloze tijger  

Twee derde deel van hen komt via Turkije naar Bulgarije om zich daarna verder een weg te banen naar Duitsland. Blijkbaar neemt Turkije de grensbewaking met Bulgarije niet serieus of laat op grond van de gespannen politieke betrekkingen met de EU de vluchtelingen zelfs met opzet door.

Het andere derde deel van de jaarlijkse immigratie vindt plaats door de lucht. Er wordt meestal op gelet om een vliegveld uit te kiezen waar de zogenaamde “luchthavenprocedure” niet van toepassing is. Dat zijn alle vliegvelden behalve Berlin-Schönefeld, Düsseldorf, Frankfurt-Main, Hamburg en München.

De asielzoekers houden niet van de luchthavenprocedure, want elke vluchteling die geen of vervalste identiteitspapieren bij zich heeft of afkomstig is uit een veilig land van herkomst, wordt door de federale politie naar een vluchtelingenonderkomen in het transitgebied gebracht, zodat hij juridisch gezien helemaal geen Duits grondgebied betreedt. De asielzoeker moet de asielaanvraag onmiddellijk na aankomst tegenover de federale politie motiveren en mag het onderkomen niet verlaten, totdat over de aanvraag beslist is. Wie dit weigert, vliegt onmiddellijk weer terug.

Daarom komen er nu steeds meer asielzoekers aan op vliegvelden die niet uitgerust zijn voor deze procedure. Deze leiden de aankomende vluchtelingen, die tijdens de reis hun paspoort “verloren” zijn, daarna door naar de eerste opvang, waar ze dan jarenlang kunnen procederen voor hun verblijfsvergunning. Uitzetting? Ho maar, zoals we allemaal weten.

Het huidige asielquotum, dus het deel positieve asielbeslissingen, ligt voor de vluchtelingen die in Duitsland geregistreerd worden onder de 30%. Dat betekent: niet eens één op de drie vluchtelingen heeft recht op asiel. En desondanks blijft bijna iedereen hier.

Dat er geen stokje wordt gestoken voor het omzeilen van de luchthavenprocedure door de vluchtelingen is opzettelijk falen van de staat, zoals blijkt uit de resultaten van een desbetreffend onderzoek door de journalist Roland Tichy.

De jaarlijkse toegiften

De hierboven genoemde 180.000 asielzoekers vormen echter slechts een deel van de huidige jaarlijkse immigratie. Daarnaast is er nog de binnenmigratie van vluchtelingen uit andere Europese landen, die daar weliswaar een asielaanvraag hebben ingediend, maar niet tevreden zijn met de uitbetaalde sociale uitkeringen en daarom op weg gaan naar Duitsland. Bij een niet gering deel van deze “beschermingzoekers” neemt dan uiteindelijk de brave Duitse burger de asielprocedure over, nadat de zoveelste uitzetting mislukt is. En dat betekent dan uiteindelijk: verblijfsrecht.

En dan zijn er nog de vluchtelingencontingenten die Duitsland op grond van overeenkomsten voortdurend van Griekenland, Italië en Turkije overneemt zonder werkelijke tegenprestatie. Deze “nieuwe burgers” komen met visa binnen, valleen dus in de praktijk niet onder de asielzoekersstatistiek en blijven dus verschoond van publieke aandacht.

Datzelfde geldt voor de gezinshereniging. In het jaar 2016 werden 103.883 visa voor “gezinsherenigingen” verstrekt, in 2017 steeg dit aantal naar 117.992 en in het eerste kwartaal van 2018 waren het 27.551. Alleen al de gezinshereniging volstaat elk jaar voor een nieuwe grote stad, die echter niet gebouwd wordt.

De enorme wissel op de toekomst

Men moet zich er van bewust zijn dat elke immigrant op grond van de bestaande rechtssituatie zijn leven lang aanspraak heeft op bepaalde uitkeringen, die ongeacht de economische situatie van Duitsland opgebracht moeten worden. Wanneer de staat op grond van een recessie en de daarmee gepaard gaande instorting van de belastinginkomsten het geld niet heeft, moet hij dat gewoon opnemen en nieuwe schulden maken.

De wolken aan de conjunctuurhemel worden op dit moment duidelijk donkerder. De automobielindustrie en zodoende ook de toeleveranciers worden op dit moment door de gevestigde politiek in de tang genomen. Hen dreigt hetzelfde lot als de energieproducenten, aan wier handelsbasis de Merkel-regering met de energietransitie zware schade heeft toegebracht. De gouden tijden in Duitsland lopen definitief ten einde.

Zoals bekend zal een niet gering deel van de vluchtelingen op grond van ontbrekende kwalificatie voor de Duitse arbeidsmarkt levenslang op uitkeringen aangewezen zijn. Daarbij komt een groot aantal terecht in precaire arbeidsomstandigheden, die gesubsidieerd moeten worden. Dat geldt later ook voor het pensioen van deze immigranten. Bovendien heeft elke vluchteling een dak boven het hoofd nodig. En dat met de hoge huren en de woningnood die in veel delen van Duitsland heerst. Als het voorbeeld van de Senaat van Berlijn om vijf jaar lang huurverhogingen wettelijk te verbieden, opgang maakt, zal er weldra geen enkele ondernemer wegens te weinig winst geen zin meer hebben om woningen te bouwen. Maar gelukkig zijn er dan nog de vervallen bruggen, waaronder bij voorkeur de Duitsers dan nog kunnen huizen.

Aan de reactie van de jonge immigranten uit gewelddadige cultuurkringen op de later ooit noodzakelijke kortingen op de uitkeringen moet je al helemaal niet denken.

Dat alles heeft de brave Duitse burger uitgeschakeld. Hij staart liever als een gehypnotiseerd konijntje naar klimaat-Greta, die met wijd opengesperde ogen de ondergang van de wereld voorspelt. De ondergang komt voor de Duitsers ook nog. Maar die heeft niets met het weer te maken.

Bron:
www.pi-news.net
Door: “Eugen Prinz”

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)