ZIJ STOND IN ONZE GROOTSTE NOOD AAN HET ROER…

(Door: “Driek”)

Bevel van Hare Majesteit koningin Wilhelmina.

 ‘Ingevolge de bevelen van Hare Majesteit de koningin heb ik de eer, naar aanleiding van Uwer Excellenties rapport van 10 maart 1939, no. 1177 A/V1, afdeling Armwezen, aan Uwe Excellentie mede te deelen, dat Hoogstdezelve bepaald betreurt, dat de keus van een plaats voor het vluchtelingenkamp gevallen is op een terrein , dat zóó dicht bij het zomerverblijf van Hare Majesteit gelegen is en dat het Hoogstderzelve aangenamer ware geweest indien dat terrein, eenmaal de keus op de Veluwe Gevallen zijnde, veel verder van het Loo had gelegen. Hare Majesteit zou het dan ook op prijs stellen, indien laatstbedoeld terrein, het welk overigens aan alle daaraan te stellen eischen natuurlijk zoude moeten voldoen, alsnog gevonden zoude kunnen worden, temeer waar Uwe Excellentie in uitzicht stelt, dat het op te richten kamp geen kwestie van korte duur zal zijn.’

Van alle Koninklijke lieden vond ik Wilhelmina wel het allerergste. Het was een lelijke wanstaltige vrouw met een hoop kapsones. Gerard Aalders schreef een mooi leesboek over dien onappetijtelijke Wilhelmina van Oranje. Wat blijft er van Wilhelmina over als we haar ontdoen van al de mythes en imponerende daden waarmee biografen, geschiedschrijvers maar ook spindoctors haar hebben omgeven? Gerard Aalders ging op onderzoek. Zijn kritische blik op haar leven werpen een totaal nieuw licht op de oude koningin.

Was koningin Wilhelmina een vorstin van mythische proporties of een koningin van de mythe? Terwijl haar koningschap  nog steeds met talloze raadsels is omgeven, was Wilhelmina (1880 – 1962) als koningin razend populair. Voor haar dood heeft ze veel documenten vernietigd die haar positieve imago (waarvan ze zich zeer bewust was) konden aantasten. Biografen roemen Wilhelmina’s standvastigheid, haar moed en haar onverschrokkenheid. Met haar ferme toespraken in Londen voor radio Oranje zou zij Nederland door de Tweede Wereldoorlog hebben gesleept en zelfs onze bevrijding hebben bewerkstelligd.

Maar haar biografen zijn het er ook unaniem over eens dat Wilhelmina allerminst democratisch of parlementair gezind was. Met haar ministers lag ze vrijwel permanent in de clinch. Na haar zoveelste uitbarsting van razernij vroegen ministers zich af ‘Is Hare Majesteit wel helemaal normaal?’ De vorstin was tijdens haar buien buitengewoon uit de hoogte, koppig en de eigenwijsheid voorbij. Steevast worden daarvoor vergoelijkende redenen aangedragen.

Gelukkig voor Wilhelmina heeft ze nooit kennis genomen van het vernietigende oordeel dat twee Amerikaanse presidenten over haar functioneren als staatshoofd hebben geveld. Haar biografen hebben uit diepe eerbied nooit de vragen gesteld die ze hadden moeten stellen.  De vraag rijst hoe iemand met Wilhelmina’s karaktertrekken kon functioneren. Als we een staatshoofd mochten kiezen uit een lijst met anonieme kandidaten maakte Wilhelmina van Oranje geen schijn van kans.

‘Gerard Aalders laat er geen twijfel over bestaan dat Wilhelmina’s reputatie op drijfzand was gebouwd’.  

Copyright 2018 Gerard Aalders
Uitgever: Hans van Maar

Het boek “Wilhelmina” kan o.a. HIER besteld worden

Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)