Wij zijn Nederland

(Door: “Taljaard”)

Veel lezers hier zullen dit waarschijnlijk een nogal aanmatigende en pretentieuze titel vinden. Maar dit is een bewustzijn dat al heel lang binnen de zogenaamde ”Biblebelt” en de zogenaamde gereformeerde gezindte in dit land leeft. Want volgens de canon van de vaderlandse geschiedenis binnen deze gezindte is het ontstaan van Nederland gebaseerd op het streven naar godsdienstvrijheid. En een zich in dit verband ontworstelen aan een proto-EU, in de toenmalige gedaante van een globalistisch Rooms Katholiek Habsburgs wereldrijk.

Het “Plakkaat van Verlatinge” van 1581, alsmede de in 1561 door Guido de Bres opgestelde Nederlandse Geloofsbelijdenis, en de Heidelbergse Catechismus (1573), vormen in het historische bewustzijn van deze gezindte vanouds de geschriften waarop de Nederlandse soevereiniteit, alsmede de Nederlandse identiteit is gebaseerd.

Deze gereformeerde historische canon wordt in het hedendaagse reformatorische onderwijs nog steeds doorgegeven. Tot de jaren `60-`70 van de vorige eeuw was zij, ook in het niet specifiek reformatorische spectrum van het Nederlandse onderwijs, normatief; tot aan het openbare onderwijs  toe. In Rooms Katholieke scholen werden er begrijpelijkerwijs een aantal kritische kanttekeningen bij geplaatst. Maar ook daar was deze historische canon feitelijk onomstreden.

De laatste vijf decennia is zij echter binnen het niet reformatorische spectrum van het onderwijs gaandeweg in vergetelheid geraakt. En grotendeels vervangen door een historisch narratief waarin het marxistische profijtbeginsel de norm werd. Hierin werden de grondslagen van de Nederlandse identiteit, de strijd voor godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit vervangen door winstbejag van een bevoorrechte klasse van kooplieden. En van daaruit in de specifiek marxistisch en internationalistische seculiere dogmatiek ondergebracht.

En via het denken van Max Weber en zijn “Die protestantische Ethik und der Geist des Kapitalismus“ (1905) (“De protestantse ethiek en de geest van het kapitalisme”) in het al evenzeer marxistische spectrum van de klassenstrijd geplaatst. De laatste jaren zien wij daarin een radicalisering optreden, waar de Nederlandse strijd voor godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit vrijwel niet meer wordt verdisconteerd, maar zijn vervangen door een nog eenzijdiger narratief van koloniale uitbuiting, slavernij, “wit” superioriteitsdenken en racisme.

In het reformatorische geschiedenisonderwijs worden zeker wel kritische kanttekeningen bij het oude Nederlandse kolonialisme geplaatst. Maar beschouwt men de strijd voor godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit (m.i. terecht) als een eerdere historische ontwikkeling, die hier in feite los van staat. En men blijft aan deze traditionele historische canon, waarin het calvinistische protestantisme wordt verbonden met de strijd voor godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit, vasthouden. Dit genereert binnen deze kringen een vanouds sterk historisch nationaal bewustzijn, en al een evenzeer sterk besef van een nationale identiteit. Vandaar dat zij binnen hun kring, die trouwens ook (zoals veel lezers hier zo langzamerhand wel weten) de kring van schrijver dezes is, onbekommerd en zelfbewust kunnen stellen; “Wij zijn Nederland”.

Buiten het reformatorische onderwijs is deze canon echter zozeer in vergetelheid geraakt, dat de overgrote meerderheid van de Nederlandse bevolking die na 1960-1970 geboren is hier helemaal niets meer van weet. En men er hoogstens later, op een hogeschool of universiteit, kennis aan krijgt; zij het dan dat men deze canon daar natuurlijk ideologisch gaat belichten aan de hand van de marxistische dogmatiek.

Of, nog erger, aan de hand van het rabiate slachtofferdenken van Gloria Wekker c.s. Zij heeft haar zogenaamde ”wetenschappelijke” Nederlandse historische narratief overigens voor een groot deel aan Anton Constandse’s (1899-1985) “Van Calvijn tot Colijn” (1933) en “Bevrijding door verachting” (1976) ontleend. Maar dat weet vrijwel geen hond. Zij verwijst er slechts in een aantal bescheiden voetnootjes in haar “Witte onschuld – paradoxen van kolonialisme en ras” (2017) naar. Ondergetekende kent echter het werk van de anarchist Constandse. En Wekker heeft hele passages eruit overgeschreven, zij het met wat moderner woordgebruik. En in een ander perspectief, waarmee zij de thesen van Constandse aanwendt om haar eigen intersectionele historische narratief te onderbouwen. De grootste plagiatist van de Nederlandse academische wereld, Diederik Stapel, staat dus niet alleen. Maar ik dwaal af.

In de NRC van 3 juli 2019 jl. stond een artikel van de hand van Karel Smouter; “´Bij ons in de Biblebelt´ toont nieuw robuust soort calvinisme.” Smouter veronderstelt daarin dat de opkomst van het internet een soort van innerlijke secularisering binnen de gereformeerde gezindte heeft bewerkt. En dat deze secularisering heeft geleid tot een hernieuwd zelfbewustzijn in deze groep. Omdat iemand als Smouter natuurlijk ook geen idee heeft van de traditionele historische canon waarin zij/wij zijn onderwezen, meent hij dit zelfbewustzijn abusievelijk als een nieuw verschijnsel te moeten duiden. Terwijl dit zelfbewustzijn, waaraan men binnen deze groep zijn identiteit op baseert, al zo oud is als het christelijke onderwijs en de daaraan gerelateerde schoolstrijd (1889-1917). De historische wortels van deze schoolstrijd zijn direct in verband te brengen met de doleantie van 1886, die in gang werd gezet door Abraham Kuyper. (1837-1920) Alsook de door Hendrik de Cock (1801-1842) en Lambertus Ledeboer (1808-1863) e.a. geïnspireerde Afscheiding van 1834.

Op hun beurt konden Kuyper, De Cock, Ledeboer, maar ook bijvoorbeeld een Willem Bilderdijk (1756-1832) hun denken baseren op de zogenaamde Nadere Reformatie, die in de XVIIe en vroege XVIIIe eeuw in brede theologische en kerkelijke kringen gestalte kreeg. En deze Nadere Reformatie kan op haar beurt ook weer direct in verband worden gebracht met de bovengenoemde Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus, en de Twaalf Artikelen tegen de Remonstranten van de Dordtse Synode van 1619. Deze drie geschriften vormen in het Nederlandse calvinistische kerkelijke spectrum de zogenaamde Drie Formulieren van Enigheid. Ze zijn in ieder kerkboekje achterin terug te vinden; na de Statenbijbel, de 150 Psalmen in de berijming van 1773, en Enige gezangen. Er loopt dus een rechte historische lijn vanaf de XVIe en XVIIe eeuw tot aan de dag van vandaag, waaraan men dit zelfbewustzijn binnen het Nederlandse gereformeerde al eeuwenlang protestantisme ontleent.

Dus, nee NRC. En nee, Karel Smouter. Jullie begrijpen er weer helemaal niks van. Want jullie kennen jullie vaderlandse geschiedenis niet meer. Het is geen “Nieuw soort calvinisme”.  Het is meer dan vier eeuwen oud! Waar Smouter echter wel gelijk in heeft, is het feit dat men in deze/onze gezindte, en in het bijzonder onder de jongeren, aan de hand van het internet en de moderne sociale media tot een meer intensief en hernieuwd zelfbewustzijn is gekomen. En dat men dit hernieuwde zelfbewustzijn kan ontlenen aan de boven beschreven historische canon. Van daaruit is men ook tot een hernieuwd elan en een strijdbare houding gekomen. Zij weigeren zich te laten marginaliseren of te worden ondergebracht in een soort van levend openluchtmuseum, waarbinnen zij zich angstvallig hebben te bewegen binnen de stringente afbakeningen en omheiningen die hen door de gevestigde machten van politiek en media worden voorgeschreven.

Zij stellen daarentegen: “Dit is ONS land. Wij zijn Nederland. Want op ons denken, op ons geloof, en op de strijd van ons voorgeslacht voor godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit en onafhankelijkheid is het hele wezen van dit land, in historische zin, gebaseerd. Wij hebben maling aan jullie cultureel marxistische goddeloze dogma’s. Wij verwerpen het liberalisme, het socialisme, het marxisme, het feminisme, het hele LGBTQ etc. gedoe, en alles wat Gods Woord tegenspreekt. Wij verwerpen jullie satanische globalisme, jullie EU, neo-Sovjet/neo-Habsburg dictatuur, waarmee jullie de door ons voorgeslacht zo duur bevochten godsdienstvrijheid en nationale soevereiniteit en onafhankelijkheid willen vernietigen. In tegenstelling tot zo velen hier in dit land weten wij dat het marxisme en het socialisme, sinds hun ontstaan in 1848, verantwoordelijk zijn geweest voor meer bloedvergieten dan alle voorgaande oorlogen en conflicten in de hele menselijke geschiedenis bij elkaar. En dat jullie ellendige rode vlag daarin het met bloed doordrenkte slagersschort van Gods kinderen en Gods Kerk is geweest; hetzij met hamers, sikkels en sterren, hetzij met een hakenkruis. Wij weten dat de islam, waarmee jullie linksen, liberalen, globalisten en socialisten je op leven en dood mee verbonden hebben, helemaal niets te maken heeft met het christelijke geloof. Maar dat deze islam vanouds een bittere vijand is geweest van Gods Kerk. En dat nog steeds is. Jullie zijn onze vijanden. En vanuit onze eigen geschiedenis weten wij ook heel goed dat jullie onze vijanden zijn.

Jullie menen dat jullie ons slechts gedogen? Dat jullie ons op ieder gegeven moment, met nieuwe goddeloze wurgwetten en vervolgingen kunnen wegvagen? Nee! Dit is jullie land niet. Jullie gedogen ons niet; wij gedogen jullie! Want dit is ONS land. In tegenstelling tot jullie hebben wij een afkeer van oorlog, geweld, dwang, dictatuur en bloedvergieten, uit naam van jullie goddeloze ´ismen´. Want wij weten dat hoe meer de mens ernaar streeft om een aards paradijs te scheppen, des te meer de wereld op de hel zal gaan lijken. Wij onderkennen in al die ´ismen´ van jullie een direct historisch verband tussen de brandstapels van de oude Kerk van Rome en het toenmalige globalisme, de guillotines van het schrikbewind van de Franse revolutie, de communistische slachtpartijen in Rusland, de concentratiekampen van de nazi’s en de haat die jullie opnieuw koesteren en aan de dag leggen tegen alles waar wij in geloven.

Wij zien, wij horen en wij lezen er over. Wij wisten het al, maar dankzij het internet worden wij er alleen maar in bevestigd. Jullie rabiate, duivelse haat tegen zowel Gods volk van het Nieuwe Verbond; wij dus, zowel als jullie rabiate en duivelse haat tegen Gods volk van het Oude Verbond; Israël en de Joden. Wij kenden het al, en wij herkennen het opnieuw. Want wij zijn daarin, in tegenstelling tot jullie, nog onderwezen. En wij kennen het niet alleen vanuit de geschiedenis, maar ook vanuit de Bijbel. En daarom weten wij ook Wie wij aan onze zijde hebben. Mocht het daarom ooit tot nieuwe vervolgingen en een nieuw conflict komen, dan zullen wij ons, door ons geloof, daarvan bewust zijn. En dan zullen wij ernaar handelen. Wij zijn vredelievende mensen. Maar wij zullen ons ONS land nooit door jullie laten ontnemen. Noch onze vrijheid, noch onze rechten. Wij zijn vandaag de dag een klein groepje. Maar dat heeft ook een Gideon niet belemmerd om in de Naam des Heeren de overwinning te behalen over een overmacht van heidenen.

Wij zijn Nederland. Dit land is door God Zelf aan ons en ons voorgeslacht geschonken. En in onze aarde rust hun geliefde gebeente. In onze kerken komen wij samen. In onze harten leeft Gods Woord. In onze geesten leeft onze geschiedenis. Wij zijn niet dood, en wij laten ons niet doden. En wij vrezen jullie niet.

Want wij vrezen degenen niet, die wel het lichaam kunnen doden, maar die ons daarmee slechts aan de eeuwige zaligheid kunnen overleveren. Wij vrezen daarentegen Hem, Die, nadat wij sterven, ook macht heeft om zielen in de hel te werpen. (Lukas 12:4-5) En jullie zouden er goed aan doen Hem ook te vrezen. Want wij zullen Hem aan onze zijde hebben wanneer jullie ons opnieuw willen vervolgen en uitroeien. Wij weten dat jullie Hem verwerpen. En dat jullie niet in Zijn Woord geloven. Maar jullie geloven de geschiedenis van ons land wel. En uit die geschiedenis kunnen jullie, net zo goed als wij, leren van wie dit land is. Lees dan daar maar eens over wanneer jullie de Bijbel niet willen lezen. En leer van daaruit dat jullie goddeloze ´ismen´ daar door de eeuwen heen op stuk zijn geslagen; als golven op een dijk van ons land. Wij zijn Nederland.”

Schrijver dezes kent “zijn” volkje. En wie mij hier al vaker gelezen heeft, weet dat hij dit volkje van haver tot gort kent. En er tussen is opgegroeid en er door in vrijwel alles is gevormd. Het doet zijn oude hart heel goed dat hij dit hernieuwde elan en deze nieuwe strijdbaarheid, vooral onder de jongeren van “zijn” volkje, signaleert. En dat dit zelfs de NRC niet is ontgaan. Hoewel Karel Smouters eigenlijk geen idee heeft wat daar achter ligt. Hopelijk draagt dit schrijven bij aan wat meer inzicht bij de lezers hier. Jullie hoeven ook niet in de Bijbel te geloven. Maar geloof dan in ieder geval de geschiedenis. En dat wij, ook in ieder geval, jullie vijanden niet zijn.

Eigenlijk was dit schrijven bedoeld voor Gert Jan Segers. Om hem ervan bewust te maken hoe verkeerd hij bezig is. En wat hij, en de rest van de CU, hiermee over zichzelf afroepen, (Luk. 12:4-5 dus!) door zich aan de globalisten, de liberalen en de culturele marxisten uit te leveren. Omwille van de “regeringsmacht”. Maar waarmee zij alles waarop hun partij, zowel in Bijbelse als in historische zin, gebaseerd, verraden.

Maar bij nader inzien kan het hier ook wel. En misschien wel beter. Want Segers leest dit toch niet. En als hij dit al zou doen, loopt dit van zijn ruime geweten af als water op teflon.

Door:
“Taljaard”
(voor www.ejbron.wordpress.com)