Linkse leugens ontmaskerd – fascisme is óók socialisme

(Door: H. Numan)

Er is een olifant in de kamer die niemand wil zien. Die olifant is het donkere geheim van het socialisme: dat fascisme en nationaalsocialisme vormen zijn van socialisme. Niet van extreemrechts, integendeel. Het is extreemlinks. Dat heeft links altijd veel pijn gedaan. Exact gelijk katholieken of meer algemeen christenen zich schamen voor de katholiek Adolf Hitler. Was Hitler katholiek? Wis en waarachtig. Hij heeft zich nooit laten uitschrijven en had de volle steun van het Vaticaan. De pauselijke nuntius in Berlijn bracht persoonlijk op 20 april 1945 (!) de felicitaties van de (schijn)heilige vader in Rome. Dat doettie normaal gesproken beslist niet voor atheïsten. Op 20 april was het Derde Rijk vrijwel van de kaart geveegd, dus hij had het rustig achterwege kunnen laten. Dat doen we met de Oostenrijkse korporaal. Laten we eens kijken hoe het met die olifant zit.

Wie heeft het communisme bedacht? Dat was Karl Marx. Dat weet iedereen. Wat minder mensen weten, is dat communisme zich vrij snel splitste in drie stromingen. De communistische lijn, met varianten daarop, die wilden middels revolutie een klasseloze maatschappij waarin de dictatuur van het proletariaat regeert. De socialistische lijn, die wilden middels evolutie een klasseloze maatschappij waarin de dictatuur van het proletariaat regeert. U ziet, bijna hetzelfde. Het einddoel is gelijk. Hoe dat te bereiken, daarover verschilden ze van mening. Communisten wilden dat met revolutie doen, en socialisten via de stembus, dus evolutie. Maar uiteindelijk, ongeacht alle sussende fraaie woorden, is het doel van het socialisme hetzelfde. Namelijk een dictatuur van het wereldproletariaat. Over die dictatuur praten ze liever niet meer. Dat is uit de mode, het verkoopt niet meer. De derde stroming was de meest krankzinnige en gevaarlijkste vorm, het anarchisme.

Dat anarchisme is krankzinnig om twee redenen. Die willen net zo goed een klasseloze maatschappij waarin het proletariaat …. niet regeert, want anarchisten hebben iets tegen elke regering. Burgers moeten zichzelf regeren. Om dat te bereiken pleegden ze heel wat moorden om een wereldrevolutie op gang te brengen. Keizerin Elisabeth (Sissy, die van de films), de vrouw van de op een na laatste Oostenrijkse keizer, Franz Joseph, werd door een anarchist doodgestoken. president McKinley werd door een anarchist vermoord. De Eerste Wereldoorlog werd veroorzaakt omdat Gavrilo Prinzip, een anarchist, de troonopvolger van Franz Ferdinand doodschoot. De Franse president Carnot werd ook door een anarchist vermoord. En velen anderen. Rond 1900 waren de anarchisten bijna net zo gevreesd als ISIS vandaag de dag.

Het anarchisme is springlevend, maar functioneert in de schaduw. Ze noemen zichzelf zelden anarchisten. Antifa is niets anders dan een anarchistische terreurgroep. Het nu populaire politiek correct denken is een variant van het anarchisme. Modern feminisme is een variant van het anarchisme. Hun aanhangers weten het zelf nauwelijks; niet dat ze zich er voor zouden schamen. In het onwaarschijnlijke geval dat een groot verdienende ‘progressieve’ tv-presentator gedwongen zou worden om kleur te bekennen, dan zou hij verbaasd zijn dat hij eigenlijk een anarchist is, maar verder niets. Zich er voor schamen? Waarom? Logica bestaat niet binnen het anarchisme, en dat is op zich nogal logisch. Een zichzelf regerende samenleving van gemeenschappen, groepen en steden bestaat niet, heeft niet bestaan en kan niet bestaan. Een staatshoofd vermoorden en “simsalabim” de revolutie breekt uit? In je bovenkamer! En nergens anders.  Dus een anarchist houdt zichzelf voor het lapje, en zoiets wil niemand openlijk erkennen.

Dan komen we nu uit bij de olifant. Het socialisme heeft zich ook gesplitst in verschillende stromingen. De meesten varianten zijn internationaal. Maar een andere variant is … nationaalsocialisme. Een Italiaanse socialist, Alceste De Ambris, moest niets hebben van dat ‘internationale’. Hij was Italiaan! Italiaanse arbeiders moesten solidair zijn met Italiaanse proletariërs, de rest van de wereld zoekt het zelf maar uit. Benito Mussolini begon ook als (internationaal) socialist. Hij kwam tot dezelfde conclusie als Alceste en werd fascist. Dus van inter- een nationaal socialist. Hitler min of meer ook. Enkel Francisco Franco, een falangist, was dat niet. Zijn nationalisme hield op bij de grenzen van Spanje.  Waarschijnlijk daarom regeerde hij tot midden jaren-70 zonder veel problemen.

Gaan we even kijken hoe geleerden fascisme definiëren. Fascisme heerst waar de staat eigenaar of beheerder is van alle productiemiddelen. Wat dacht je wat? Dat is precies dezelfde definitie waar het communisme en socialisme aan voldoen. Een communistische samenleving is ook eigenaar van alle productiemiddelen. In een (internationale) socialistische samenleving iets minder, maar daar wordt aan gewerkt. Uiteindelijk moet en zal de staat eigenaar worden van alle productiemiddelen. Een kenmerk daarvan is de socialistische voorkeur om de staat alles te laten doen en regelen – voor uw eigen bestwil, begrijpt u wel. Ook opvoeding, dus niet gek opkijken als de staat crèches en kinderopvang moet regelen en betalen.

Noch Mussolini noch Hitler hebben ooit gezegd iets anders dan socialist te zijn. Nationaal socialist, wel te verstaan. Hoe dat ingekleurd werd, daarin verschilden ze van mening. Hitler deed er wat rassenleer bij, Mussolini spaghetti en een snuifje oregano. In beide gevallen – net als in andere socialistische staten – werd de staat eigenaar van alle productiemiddelen. Als je lid was van een vakbond? Dan was je bij deze lid van de Fascistische of Nationaal Socialistische vakbond. Tenzij je liever een modieus streepjespak wilde dragen, dat kon ook.

Begrijp me niet verkeerd. Ik ben geen fan van Franco. Hij was een dictator, en dat is altijd verkeerd. Even zo goed wist hij wat zijn grenzen waren. Mussolini niet. Wat u waarschijnlijk niet weet, is dat Mussolini een legioen zwarthemden stuurde naar Spanje om Franco te steunen. Dat legioen was het lachertje van de Spaanse burgeroorlog. Het enige waarin het uitblonk was verliezen, terugtrekken en overgeven. Italië was een agrarische maatschappij, net als Spanje. Franco wist dat Spanje failliet was (Italië bijna ook) en zich absoluut geen nieuwe oorlog kon veroorloven. Hitler kon bijzonder charmant zijn, maar dat was vergeefse moeite bij Franco. Hitler zei over zijn ontmoeting met Franco dat hij liever een kies liet trekken dan nog een keer te moeten onderhandelen met Franco. Belangrijk in deze is dat Franco een ‘gewone’ dictator was, en geen socialistische. De staat was niet eigenaar van alle productie middelen.

Nu vraagt u zich natuurlijk af waarom links altijd de mond vol heeft over fascisme en nazisme, maar nooit of te nimmer spreekt over nationaalsocialisme. Dat is niet toevallig. Al in de jaren ‘30 waren de socialisten, de internationale variant, nogal beschaamd over de nationale variant. Dat lag en ligt te dichtbij. Stalin zelf en alle andere internationale socialisten weigeren te spreken over nationaalsocialisme. Ze spreken consequent over fascisten of over nazi’s, maar nooit over nationaalsocialisten. Het is een taboe om dat te doen. Geen enkele zichzelf respecterende (internationale) socialist zal het woord nationaalsocialisme gebruiken, tenzij dat compleet onvermijdelijk is. En dan nog zo min mogelijk.

Dat zegt verder helemaal niets. GroenLinks is gewoon de communistische partij, met dezelfde ideologie en exact dezelfde partijstructuur. De brochures zijn veranderd. Ze vechten nu voor het milieu en de Mercedes Roetbak van kameraad Femke. Democratie bestaat niet binnen GroenLinks en net zo min binnen de Socialistische Partij, die nog steeds de lijn van Mao volgt. Jezelf vandaag Maoïstische of Communistische Partij noemen, is vragen om moeilijkheden. Vandaar de cosmetische veranderingen en het dogma dat nationaalsocialisme geen socialisme is.

Door:
H. Numan
(voor www.ejbron.wordpress.com)