De destabilisering van Duitsland – die is er nu eenmaal!

(Door: Stefan Schubert – Vertaling: E.J. Bron)

Er ligt een week van geweld en terreur achter ons. In Parijs vermoordt een radicaalislamitische terrorist vier politieagenten met een groot keukenmes. In Limburg in de Duitse deelstaat Hessen pleegt een bij de politie bekende, afgewezen Syrische asielzoeker een terreuraanslag met een geroofde vrachtwagen. In Berlijn klimt de Syriër Mohamad M. het veiligheidshek van een synagoge; hij is gewapend met een gevechtsmes met een kling van 20 centimeter lang. De Syriër schreeuwt tijdens zijn aanval “Allahu Akbar!” en “Fuck Israël!”. In Halle, in de Duitse deelstaat Sachsen-Anhalt, valt een gewapende neonazi eerst de synagoge en daarna een snackbar aan en vermoordt twee mensen.

Geweld en extremisme moeten in welke vorm dan ook worden afgewezen. Deze daden zijn echter niet in een luchtledige ruimte ontstaan, maar ze zijn een product van de maatschappelijke spanningen in Duitsland en West-Europa. Deze botsen onophoudelijk als tektonische platen op elkaar en kunnen elk moment tot ontploffing komen. In plaats van aardbevingen veroorzaken ze echter brute gewelddadigheden en terreur. De instrumentalisering van de daad en zodoende ook van de slachtoffers begint onmiddellijk na het gebeuren. Rechtsen hopen zoals in Halle dat het een islamitische terrorist is, linksen hopen dat het een Duitse nazi is. Voor oprechte rouw en deelneming is geen tijd meer over. De daad dient direct voor het eigen kamp geïnstrumentaliseerd te worden. Welke daden men in het jongste verleden ook bekijkt, ze werden op de voet gevolgd door het op elkaar botsen van de ideologieën.

Veiligheidsdeskundigen hebben al vroegtijdig voor deze verruwing en de daaruit voortkomende geweldspiraal gewaarschuwd. O.a. ook de overleden Udo Ulfkotte en de schrijver van dit artikel in onze gezamenlijke “Spiegel”-bestseller “Grenzenlos kriminell” uit de zomer van 2016.

De destabilisering van Duitsland komt echter niet als een verrassing, maar is een bijna onvermijdelijk gevolg van het falen van de staat sinds het openen van de grenzen in 2015. Het geweld van de extremisten wordt ook gevoed door een politiek, die gericht is tegen de wil van de meerderheid van het volk. In een Civey-peiling uit het jaar 2018 was bijna drie vierde deel van de Duitsers het eens met de volgende uitspraak: “De islam hoort niet bij Duitsland”. En volgens een representatieve bevolkingspeiling door de Bertelsmann-Stiftung uit augustus 2019 is bijna 52% van mening dat er teveel immigratie is. Verkiezingen worden daarentegen niet meer als belangrijk democratisch proces waargenomen, maar bevorderen paradoxaal genoeg de al sterk verbreide politieke lusteloosheid. Wie op de CDU/CSU stemt, krijgt inmiddels een groen-linkse politiek, juist ook in de polariserende migratiekwestie. En bij de verkiezingen in de deelstaat Thüringen zou een stem op de CDU zelfs de opvolger van de SED, Die Linke. Aan de macht kunnen helpen, waartoe onlangs werd opgeroepen door de voormalige Duitse president Joachim Gauck.

Maatschappelijke spanningen nemen toe

De waarschuwingen met betrekking tot de toenemende spanningen werden geïgnoreerd, ongemakkelijke boeken door de mainstream media doodgezwegen en door de boekhandel geboycot. Het verlies van de binnenlandse veiligheid ontvouwt zich in steeds kortere afstanden voor onze ogen. De grootste schuld aan deze maatschappelijke verwaarlozing draagt de Duitse regering met haar migratiepolitiek. In plaats van de veiligheid aan de grenzen en in de Duitse straten te herstellen, hebben de verantwoordelijken een controleverlies van de staat van opzienbarende dimensies toegelaten, zoals deze sinds de oprichting van de Bondsrepubliek Duitsland in het jaar 1949 nog niet te beklagen was.

Symptomatisch voor het falen van de Berlijnse elite dient een citaat van de bondskanselier in herinnering geroepen te worden: “Het maakt mij niets uit of is schuldig ben aan de toestroom van vluchtelingen, ze zijn er nu eenmaal.” Met deze woorden reageerde Angela Merkel zoals bekend op interne partijkritiek op haar grensopening en stijgende vluchtelingenstroom. Sinds 2015 hebben vluchtelingen uit overwegend islamitische landen van herkomst meer dan een miljoen delicten in Duitsland gepleegd. En de procureur-generaal bij het hoogste federale gerechtshof  heeft in deze periode het nieuwe record van 2467 radicaalislamitische terreurprocessen bekendgemaakt. De cijfers zijn onbetwistbaar, omdat de schrijver de cijfers en de statistieken van de Binnenlandse Veiligheidsdienst en de procureur-generaal heeft gekregen. Deze cijfers werden voor het eerst gepubliceerd in mijn actuele boek “Veiligheidsrisico islam”.

U vermoedt het al, ook dit boek werd door de mainstream doodgezwegen en door de boekhandel geboycot. In plaats van de bevolking van feiten te voorzien, wordt de burger met een regeringsconforme goed-humeur-journalistiek gerustgesteld. Over het alarmerende zowel als schandalige aantal van meer dan een miljoen delicten door vluchtelingen werd tot nu toe door geen enkele grote media-uitgeverij bericht. Wanneer mediacritici zich met het oog op deze opvatting van journalistiek ondertussen herinnerd voelen aan socialistische dictaturen zoals de Sovjet-Unie en de DDR, dan is dat alleen de schuld van de manier van werken van de mainstream media. Destijds was men het er over eens dat er in het “vooruitstrevende” socialisme geen criminaliteit kan/mag zijn.

Per slot van rekening schonk de socialistische ideologie de burgers het waar geworden Utopia. In het grenzeloze Duitsland van het jaar 2019 zitten nu multiculti-ideologen aan de hefbomen van de opiniemacht. Ook nu wordt nog steeds het sprookje van een zogenaamd dalende criminaliteit verbreid. Daartoe worden gewelddadige neveneffecten van de islamisering, zoals deze dagen in Berlijn door de gepoogde radicaalislamitische terreuraanslag op een synagoge, zonder dralen bestempeld tot huisvredebreuk, terwijl een terreuraanslag door een Syrische vluchteling in Limburg door de “Tagesschau” van de ARD serieus in een “vrachtwagenincident” werd omgedoopt.

De Duitse regering maakt de maatschappelijke kloven dieper

De deelneming van de Duitse regering volgt niet meer in het algemeen, maar hangt blijkbaar af van de “juiste” dader. De slachtoffers en de nabestaanden van de grootste islamitische terreuraanslag in Duitsland op de kerstmarkt op de Breitscheidplatz in Berlijn weigerde Angela Merkel haar persoonlijke deelneming en ze verscheen op geen enkele protestwake. Nog op dezelfde dag van de rechts-extremistische terreuraanslag van Halle nam Merkel daarentegen deel aan een protestwake bij de nieuwe synagoge in Berlin-Mitte. Door dit gedrag van de bondskanselier wordt de kloof tussen burgers en de politiek steeds dieper.

De ontstane woede en het explosieve potentieel in het land hebben zorgwekkende dimensies aangenomen. De vraag is niet of, maar wanneer deze opgekropte spanningen tot ontlading zullen komen. De destabilisering van Duitsland – die is er nu eenmaal, en de burger zit er midden in.

Bron:
www.journalistenwatch.com
Door: Stefan Schubert

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)