De islamisering van Thailand

(Vertaling: E.J. Bron)

Als je de Duitse media gelooft, is er geen sprake van islamisering. Vrees hiervoor wordt afgedaan als haat, hetze en “islamofobie”. We zien verbazingwekkende parallellen in Thailand.

Thailand is bij de meeste Duitsers bekend als vakantieland met heerlijke stranden, vriendelijke mensen en goed eten. Het land van de glimlach wordt – mede dankzij zijn monarchie – waargenomen als relatief stabiel land met een nogal wisselende en niet altijd goede koers in richting democratie. Sinds de musical “De koning en ik” met de onvergetelijke Yul Brunner weten we ook dat het Thailand, anders dan vele buurlanden, lukte om aan de kolonisatie te ontsnappen.

Thailand vertoont echter een probleem, dat in Duitsland praktisch onbekend is en eerder aan Europa herinnert: de islamisering.

De historische wortels van de islam in Thailand

In het zuiden van Thailand bevinden zich drie provincies met grote Maleisische minderheden, een steeds opnieuw opvlammend probleemgebied. Maleis nationalisme en de soennitische islam wakkeren een conflict met vele duizenden doden aan. Deze gebieden behoren al eeuwenlang tot Thailand, zodat een deel van de 1,9 miljoen etnische Maleisiërs verspreid in het land leeft. Interessant detail: moslims, die zich bekeren tot het boeddhisme, worden als etnische Thai waargenomen.

Verder bestaan er drie wezenlijke invalspoorten van de islam naar Thailand. De kuststeden via islamitische handelaren, in het noorden via de buurlanden en over het algemeen door migratie in de loop der eeuwen.

Het valt op dat het islamitische Apartheidssysteem van de sharia ook hier zeer succesvol een samensmelting met de bevolking van het land kon verhinderen. Nu is de islam de op een na grootste religie in het boeddhistische land. Zijn aandeel wordt geschat op 5-10%.

“Deutsche Welle”: islamappeasement door de staat en hetze tegen boeddhisten

 Wanneer je jezelf informeert ver de islamisering van Duitsland via Duitse media, dan wordt de gebruikelijke, politiek correcte denkhulp aangeboden. Zo laat de “Deutsche Welle” in een artikel van maart 2018 geen platte opmerking wat betreft islamappeasement achterwege. “Boeddhistische monniken hitsen op tegen moslims” staat er in de inleiding en zo gaat het ook verder. Men noemt weliswaar de 6500 doden in de zuidelijke provincies, wat echter de oorzaak daarvan is, blijf tin nevelen gehuld.

Je voelt je herinnert aan de typische verslaggeving van de publiekrechtelijke media over Israël, waarbij je ook vaak de indruk krijgt dat Israël de agressor zou zijn. Dat de door Iraanse moellahs bedachte leuze van “Islamofobie” op de Thai wordt toegepast – wie verbaast het nog? Eigenlijk ontbreekt hier alleen nog maar de verbinding van de Thai met de AfD, zou je spottend kunnen opmerken.

De islam in Thailand

In werkelijkheid echter kun je veel feiten in Thailand waarnemen, die islamcritici uit Europa kennen. Ten eerste valt uiteraard de islamitische Apartheid op. In het straatbeeld, maar ook als je erover nadenkt dat hier al eeuwenlang moslims leven en het blijkbaar niet tot een samensmelting is gekomen.

Deze observatie voert ook het bij ons gebruikte argument van de etnische verscheidenheid ad absurdum, evenals de hoop dat alles zich in de loop der tijd wel ten goede zou keren. Hier, net zoals in Europa, zijn interreligieuze huwelijken zeldzaam, en als zo´n huwelijk al eens voorkomt, aldus een publicatie van Oxford University uit 2015, dan “bekeren zich in de meeste gevallen de boeddhistische partners tot de islam”.

Op nationaal niveau en in 38 provincies is een “Islamitische Raad van Thailand” actief. Er zijn duizenden islamscholen en allerlei soorten religieuze instellingen, tot aan islamitische restaurants toe. “Halal” op veel levensmiddelen toont de reikwijdte aan van de invloed en kan als indicator dienen voor de islamisering en later voor de onderwerping van de samenleving onder de sharia. Toen de “Islamitische krant” uit Duitsland Thailand om exact deze reden al in 2009 als voorbeeldig neerzette, weet je hoe ernstig de situatie is.

Net zoals in Europa zien de boeddhistische Thai zich geplaatst tegenover een sneller dan zijzelf groeiende islamitische bevolking. Niet in de laatste plaats door het veranderende beeld van de vrouw van de boeddhistische meerderheidssamenleving en de desbetreffende maatschappelijke vooruitgang daalt haar kindertal. Wat samen met de islamitische Apartheid en de daardoor mogelijke resistentie de toekomstangsten van de boeddhistische Thai meer dan begrijpelijk maakt.

Argumenten van de Duitse islamappeasers snijden geen hout

Het valt op dat al die argumenten van de Duitse islamappeasers hier absoluut geen hout snijden. “Racisme”, “wij kolonisatoren zijn schuldig”, “het christendom was net zo erg” – al deze spreuken zijn niet echt van toepassing op Thailand. Wat echter blijft, is de gemeenschappelijke angst voor een ideologie, die de onderwerping van alle mensen als programma heeft, en de wens om de vrijheid te behouden.

Bron:
https://philosophia-perennis.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)