Laten we stoppen

(Door: Alice Weidel – Vertaling: E.J. Bron)

Sinds de verschrikkelijke amokloop door een duidelijk geestesgestoorde in Hanau is er in ons land een mateloze campagne aan de gang, die aan hysterie, gemeenheid en verwoestende lust om andersdenkenden te vernederen en zwart te maken zijn weerga in de geschiedenis van Duitsland niet kent. Hij wordt bespoedigd door vertegenwoordigers en representanten van alle gevestigde partijen, te beginnen met bondskanselier Angela Merkel en president Frank-Walter Steinmeier, die opnieuw hun hoge politieke ambten voor dagelijkse politieke loopgravengevechten misbruiken, via landelijke, regionale en lokale politici van de CDU/CSU, SPD, Groenen, Die Linke en de FDP, tot aan de laagste regionale en lokale niveaus toe, waarin blijkbaar iedereen vindt om als op bevel dezelfde verdraaide duiding van de dingen te moeten herhalen.

De campagne wordt aangewakkerd en versterkt door volgzame mediavertegenwoordigers, die in de echokamers van eenzijdig bezette talkshows en tendentieuze commentaren de door de politiek uitgegeven leuzen verveelvoudigen; van twijfelachtige spelers zoals Jakob Augstein of de publiekrechtelijke tv-entertainer Jan Böhmermann, die naar het schijnt het moment gekomen zien voor de algemene aanval op ongewenste politici en ongemakkelijke concurrenten in onafhankelijke media.

Moedwillige verdraaiing

Het vonnis stond blijkbaar vast voordat men een blik op de feiten had geworpen: de amokloop van de waanzinnige van Hanau zou een “racistisch en rechts-extremistisch” gemotiveerde terreurdaad zijn en de verantwoordelijkheid daarvoor zou toegeschoven moeten worden naar diegenen die men al lang graag uit de democratische discussie zou willen verwijderen: de AfD als grootste oppositiepartij tegen de “grote coalitie” en de links-groene mainstream, en al die kritische mensen in onafhankelijke media die zich hiertegen verzetten.

Dit narratief wordt niet alleen niet gedekt door de feiten, het is juist gebaseerd op een ignorante of moedwillige verdraaiing van de feiten. Dezelfde stemmen die anders altijd bij de hand zijn om zonder naar de oorzaken te vragen een in naam van een “islamistische” ideologie moordende terrorist spontaan tot psychisch gestoorde individuele dader te verklaren, maken van een daadwerkelijke psychopaat zonder aarzelen en zonder de geringste twijfel toe te laten een “rechts-extreme terrorist”.

Rechts-extreem terrorisme bestaat, net zoals er links-extremistisch en “islamistisch” terrorisme bestaat, en de rechtsstaat moet zich daarmee, net zoals met elke andere vorm van terreur of politiek geweld, bezighouden. De amokloop van Hanau is daarvoor echter juist geen klassiek voorbeeld.

Na alles wat men over de dader van Hanau weet, ging het om een in hoge mate geestesgestoorde, paranoïde psychopaat, die zich sinds zijn geboorte vervolgd voelt door stemmen en geheime diensten die zich in zijn hoofd hadden genesteld, die over sinistere machten en onderaardse duivel-aanbidders fantaseert, die een wereldheerschappij zouden uitoefenen, die hem, het miskende genie, eigenlijk zou moeten toekomen.

Binnen dit waansysteem, dat hij in elkaar geknutseld heeft en afleidt van zijn waanzin, uit Tobias Rathjen, de amokloper van Hanau, ook afstotende racistische en mens-verachtende opvattingen. Dit verband is voor een ieder die dat wil gemakkelijk te onderzoeken.

Verdachtmakingen vergiftigen het politieke klimaat

Het in beangstigende gelijke tred voorgedragen politiek-mediale narratief verabsoluteert echter in doorzichtige bedoeling dit deelaspect en verdraait iedere poging om naar het geheel van de feiten te kijken, om een “rechts-extreme terreur” te “bagatelliseren”, waarop men zich als duiding onomstotelijk heeft vastgelegd, en zodoende tot verder “schuldbewijs”.

Dat lijkt op zich al een gesloten waansysteem om de zonder enig bewijs voorgedragen bewering te ondersteunen dat de daad door AfD geïnspireerd zou zijn. Het zijn verdachtmakingen zoals deze die het politieke klimaat in ons land vergiftigen en de samenleving splijten door iedere rationele behandeling hyper moraliserend neer te slaan.

De gevolgen zijn dramatisch. Het internet stroomt over van haat – van haat van diegenen die zich door dit narratief aangemoedigd zien om in de “strijd tegen rechts” nu pas goed alle remmen los te laten. Velen zien zichzelf daardoor zelfs gemachtigd om eigen rechter te spelen. Opnieuw vinden er verfaanslagen en overvallen plaats op aan de schandpaal genagelde personen zoals Erika Steinbach. God moge verhoeden dat er geen ergere dingen gebeuren.

Laten we stoppen. Er is een vreselijke misdaad gepleegd. Er werden mensen vermoord, uit het leven en uit de kring van hun vrienden en familie gescheurd. Ik voel mee met de familieleden van de slachtoffers en met de overlevenden, die ik een snelle genezing en heling van hun zielwonden toewens. Elk rechtschapen denkend mens, en ook iedereen die ik in mijn partij ken, voelt dat net zo. Dat is de samenhang die ons allemaal zou moeten verbinden.

We zouden moeten terugkeren naar gezond verstand

Daarentegen is het heel erg en gemeen om de doden en hun familieleden voor actuele politieke bedoelingen te instrumentaliseren en te misbruiken. Om het oprichten van “brandmuren” tegen de concurrent AfD en het daaraan verbonden falen van de eigen partij in de regeringscrisis in Thüringen achteraf te rechtvaardigen, zoals de CDU-voorzitter Annegret Kramp-Karrenbauer; of om opnieuw de observatie door de binnenlandse veiligheidsdienst van een ongemakkelijke concurrentie- en oppositiepartij te eisen, zoals de secretaris-generaal van de SPD, Lars Klingbeil. Of om kritische en onafhankelijke journalisten zwart te maken en zodoende een aanval te doen op de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid.

In plaats daarvan zouden we bij de feiten moeten blijven en de juiste vragen moeten stellen. Hoe kan een overduidelijke psychopaat met vernietigingsfantasieën zo volledig ontsnappen aan de waarneming van zijn omgeving? Hoe is het mogelijk dat zo iemand een nog onlangs verlengde wapenvergunning heeft?

Vooral echter zouden we naar het gezonde verstand moeten terugkeren. Hysterie is een slechte raadgever, ze splijt en vergiftigt. Dringender dan alle protestwakes en morele oordelen heeft onze samenleving de rationele, gelijkberechtigde discussie en politieke concurrentie met respect voor de andersdenkenden nodig.

Bron:
https://jungefreiheit.de
Door: Alice Weidel

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)