Hamas, VN, E.J. Bron en de Palestijnen

Screenshot_103

(Door: “Hannibal”)

Een nichtje van me is getrouwd met een Palestijn. Dat wil zeggen: iemand die met zijn Palestijnen ouders naar Europa is verhuisd toen hij nog een kleuter was. Aardige vent en ook die ouders, beslist prettige mensen en christenen bovendien.

Maar je moet de Palestijnen in Gaza of op de “Westbank” niet beoordelen aan de hand van je kennis van individuele Palestijnen. In het vroegere Britse mandaatgebied gaat het niet om individuele Palestijnen, maar om een moslimcultuur. Wie voor die cultuur bewust kiest, is per definitie een antisemiet in dezelfde zin waarin de nazi’s voor en in de Tweede Wereldoorlog antisemieten waren.

Lees verder>>>
(h/t “Piet Snot”)
Nieuwe site

Over E.J. Bron

www.ejbron.wordpress.com
Dit bericht werd geplaatst in Algemeen. Bookmark de permalink .

3 reacties op Hamas, VN, E.J. Bron en de Palestijnen

  1. Rensk. zegt:

    In geen 1 moslimland gaat het goed. Dat is al voldoende duidelijk. Het is de Islam en de tribale cultuur, die ervoor zorgen dat er nooit een zekere welvaart/welzijn zal komen voor een groot deel van de bevolking.

    Geliked door 1 persoon

  2. Lucky zegt:

    Ook interessant om te lezen,
    https://www.answering-islam.org/Dutch/d/dhimmikerkinmoslimwereld.htm
    Hier een stuk:

    De Dhimmi

    In tien jaar tijd, van 622 tot 632, heeft Mohammed vrijwel het gehele Arabische schiereiland aan zich onderworpen. De verslagen heidense stammen kregen de keus moslim te worden of de dood. De meesten werden dus moslim De verslagen joden en christenen hoefden zich niet te bekeren, maar zij moesten een capitulatieverdrag tekenen, de dhimma Hierin waren de voorwaarden vastgelegd waaronder de overwonnen stammen mochten blijven leven. Her was een zeer vernederend verdrag, dat de verslagenen degradeerde tot tweederangsburgers in hun eigen land, die echter wel de bescherming van Mohammed genoten. Mohammed behield zich wel het recht voor om het verdrag te allen tijde nietig te verklaren.

    Na de dood van Mohammed zetten zijn opvolgers, de kaliefs, de strijd voort. Grote delen van het Midden-Oosten werden veroverd, waaronder een groot aantal christelijke landen, zoals Egypte en Syrië. Zij moesten zo’n capitulatieverdrag tekenen

    In feite kwam de dhimma neer op een soort apartheidswetgeving. Essentieel was dat de dhimmi werd vernederd en zich schikte in een minderwaardige positie in de moslimmaatschappij

    Dat werd door iedere bepaling benadrukt. Het begon met de hoofdelijke belasting, de djizja. Een soort beschermgeld, waarmee de dhimmi’s als het ware hun recht kochten om in leven te blijven. Moslims hoefden die belasting niet te betalen. De manier waarop de djizja jaarlijks betaald werd was vaak stuitend vernederend. Zij was gebaseerd op een tekst uit de Koran, waar Mohammed zei: ‘Bestrijdt hen die niet geloven in Allah, noch in de Laatste Dag, en die niet verboden stellen wat Allah en Zijn Boodschapper verboden hebben gesteld, en die zich niet voegen naar de wezenlijke godsdienst (Islam) onder degenen aan wie de Schrift gegeven is (joden en christenen), totdat zij uit de hand de schatting (djizja) opbrengen, in onderdanigheid.’ (Soera 9:29)

    Situatie nu

    Nu kan men een wet wel afschaffen, maar een gebruik van eeuwen schaf je niet zomaar af. Daar komt bij dat de fundamentalisten luid roepen om herinvoering van de dhimma. “De christenen moeten weer op hun plaats gezet worden en zich neerleggen bij hun historische tweederangs-status. Anders emigreren ze maar naar hot Westen.” Door al deze propaganda kijken veel moslims nog steeds neer op de christenen in hun midden.

    Christengevangenen in Pakistan moeten wachten met eten en drinken tot de moslims klaar zijn. Anders zouden zij het eetgerei verontreinigen. Het gevolg is dat alle eten en drinken soms op is voordat zij aan de beurt zijn. Sommige fanatieke moslims gooien in openbare gelegenheden het serviesgoed stuk als een christen ervan gegeten of gedronken heeft. Dit doen zij om te voorkomen dat zij later van dit ‘verontreinigde’ servies zullen eten. Om de zelfde reden hebben christenen in landen als Iran en Pakistan hun eigen restaurants (waar ze dan wel varkensvlees en wijn mogen serveren.) Een vorm van apartheid waar niemand verontwaardigd over doet.

    In Egypte moet de president nog steeds vergunning geven voor de bouw of de reparatie van een kerk. Sinds 1980 zijn er nog geen vijf kerken gebouwd, tegen 80.000 moskeeën! Ter vergelijking: in dezelfde periode zijn in Nederland 340 moskeeën geopend. In de meeste moslimlanden zijn hoge leidinggevende posities nog steeds niet voor christenen weggelegd. Veel moslims weigeren een christen als baas te hebben Zelden zal een christen een hoge rang in het leger bekleden.

    In Pakistan ijveren de fundamentalisten voor herinvoering van de dhimmi-belasting, te betalen door niet-moslims. In Egypte komt het regelmatig voor dat de moslimbroederschap of een andere fundamentalistische groepering de dhimmi-belasting afperst van rijke christenen. Her geld vloeit naar de kas van de eigen organisatie ter verbreiding van het fundamentalisme. In de ogen van de Egyptische regering is het een maffiapraktijk, maar de fundamentalisten beweren dat zij alleen maar de regels van de islam toepassen. Nog steeds kunnen christenen niet met moslimvrouwen trouwen, en her is in die landen normaal dat een moslim, die zich tot een ander geloof bekeert, gedwongen wordt te scheiden.

    Like

  3. Republikein zegt:

    Wat weegt meer, een kilo lood of een kilo veren.

    Like

Plaats een reactie