Eindscenario?!

(Door: “bozeoudeman”)

Dankzij de briljante Amerikanen zit de wereld, in ieder geval Europa, in de val van Erdoğan. We zullen hem moeten geven wat hij eist. Tientallen miljoenen met name islam ‘vluchtelingen’ opvangen in Europa? Ja natuurlijk meneer Erdoğan. De Griekse eilanden afstaan aan Turkije? Ja natuurlijk meneer Erdoğan. Cyprus tot Turkse provincie benoemen? Ja natuurlijk meneer Erdoğan. Ieder jaar miljarden steun vanuit de EU voor verdere uitbouw van groot Turkije? Ja natuurlijk meneer Erdoğan.  En zo zal het doorgaan en doorgaan en door blijven gaan.

Net als Hitler in de jaren dertig van de vorige eeuw lijdt nu Turkije aan expansiedrift wat niet vreemd is als je ziet dat de bevolking in een eeuw tijd gegroeid is van pakweg 12 naar nu 80 miljoen inwoners. De Turkse heer heeft duidelijk ruimte nodig, daarom bezet hij al een deel van Syrië en heeft hij vast ook al eerder zijn oog laten vallen op Griekenland, naast Cyprus dat hij al probeert in te lijven. Hoe gaat dit verder, zeker met een EU-leiding die waarschijnlijk niets tegen hem zal ondernemen. Bulgarije erbij? Hongarije? Maar dat is het dan, verder dan Oostenrijk gaat hij echt niet! Erewoord! Wanneer hebben we dit soort beloften eerder gehoord?

Erdoğan zal blijven eisen en Brussel zal blijven zwichten. Erdoğan is straks de ongekroonde keizer van Europa dat als wingewest fungeert voor een nieuw groot Ottomaans rijk. Dat lijkt niet onmogelijk. En dat alles danken wij in Europa aan de briljante Amerikanen die op het grondgebied van een dictator kernraketten hebben geplaatst waarmee de dictator de wereld kan, en indien nodig ook zal, chanteren.  Alle grote woorden ten spijt, we zitten in de val en dat weet de man. We kunnen hem niet negeren.

Twee mogelijkheden hebben we. De eerste zal waarschijnlijk de mogelijkheid in realiteit gaan worden. Toegeven aan de chanteur zoals onze briljante politici in eerdere instantie al in 1975 aan een eerdere chanteur, koning Feisal van Saoedi-Arabië, hebben toegegeven. Zo behoeden ze dan de wereld voor een wellicht directe oorlog met kernwapens, maar voor hoelang en tegen welke prijs?

De tweede mogelijkheid is niet zwichten en de strijd met hem aangaan. Natuurlijk zal hij dan dreigen om de Amerikaanse kernraketten uit de bunkers te ontvreemden en deze op Europese steden te richten. Waarschijnlijk zal het wel lukken om de bewaking van de Amerikaanse bases te overlopen en zo de raketten in handen te krijgen. Vraag is of hij ook de codes heeft om de wapens te kunnen inzetten. Maar die codes kan hij wellicht via deskundigen laten kraken of omzeilen.

Vraag ook is of Europa voldoende moed heeft om het risico te nemen dat hij deze raketten kan en gaat inzetten. Een niet erg plezante patstelling betekent dit voor ons in Europa, waar tegen die tijd ook nog eens militante islamgroepen, juist ook vanwege de chantage van Erdoğan, vrij spel hebben. Dat is nu al merkbaar op de manier waarop ‘onze’ bestuurders islamcriminelen met fluwelen handschoenen behandelen ongeacht hun daden.

Ja, we zitten fijn in de knel en danken dat deels aan domme Amerikanen die om ‘that evil empire’ onder schot te kunnen houden met de meest afgrijselijke dictators in zee gingen. Iets waar niet direct Amerikanen, maar Europeanen de wrange vruchten van plukken. Hoe verder? Ik vrees dat het spel allang beslist is. Wij worden ‘slaven’ van hen die wij door de jaren heen vaak met vriendschap hebben binnengehaald en die ons nu en straks hun ware smoel laten zien.

Door:
“bozeoudeman”
(voor www.ejbron.wordpress.com)