LONGREAD: “Islamisering is geen kwestie van of, maar een kwestie van wanneer”

(Vertaling: E.J. Bron)

De islam past niet bij Europa, schrijft Laila Mirzo in haar boek “Alleen een slechte moslim is een goede moslim”. De islamdeskundige waarschuwt voor Jihad, sharia en islamisering in Duitsland. In een interview legt ze uit waarom de “liberale islam” maar weinig kans heeft tegen de krachten van het geweld.

Mevrouw Mirzo, in uw boek “Alleen een slechte moslim is een goede moslim” vertegenwoordigt u een these die ook vertegenwoordigd wordt door Thilo Sarrazin in zijn nieuwe boek: De islam past niet bij Europa. Waarom?

Omdat een niet hervormde islam ook altijd sharia betekent. Dat hoeft u alleen maar aan iedere gelovige moslim te vragen. De sharia is de gebruiksaanwijzing voor de islam, en ze is niet zomaar uit de lucht komen vallen, maar ze is afgeleid van het heilige geschrift van de islam, de koran. De sharia is een radicale maatschappelijke orde, die het hele openbare en private leven regelt. Met haar wordt de onderdrukking van de vrouwen, de haat tegen Joden of homoseksuelen of de brute besnijdenis, ja, de genitale verminking van vrouwelijke zuigelingen gelegitimeerd. Dat alles vindt niet alleen maar ergens in verre landen plaats, maar ondertussen ook in Duitsland. Hoe moet dat met de Europese waarden van humanisme, rechtsstaat en gelijkberechtiging verenigbaar zijn?

Maar nu bestaat er toch een meerderheid aan liberale moslims in Duitsland. Tellen die niet?

Ik betwist niet dat veel moslims liberaal zijn. Maar de zogenaamde Europese islam is helaas veel te zwak. Hij is er ver van verwijderd als meerderheid vertegenwoordigd te zijn. Integendeel: hervorming-moskeeën zoals die van de vrouwenrechten-activiste Seyran Ateş zijn de uitzondering. In plaats van een hervorming van de islam maken we steeds vaker een islam-conform Europa mee, dat door de knieën gaat voor de orthodoxe moslims. Waar men het accepteert dat een man een vrouw geen hand geeft, dat meisjes niet aan zwemles mogen meedoen en dat scholen boerkini´s aanschaffen. Daardoor verhoogt men helaas alleen maar de druk op liberale moslims.

Hoe kan men zich dat voorstellen?

Dat merk je heel concreet in alledaagse situaties. Er wordt druk uitgeoefend o ouders, die hun dochters geen hoofddoek laten dragen of in badpak laten meedoen met de zwemlessen. Maar ook van andere jongeren. Op veel scholen heeft zich inmiddels onder mannelijke teenagers een “islamistische” jeugdcultuur ontwikkeld, een generatie “haram”, die de sharia als voorbeeld neemt en medeleerlingen treiteren. Maar ook de islamverenigingen oefenen druk uit, wat ze uiteraard nooit openlijk zouden toegeven. Zodoende storten ze veel liberale moslims in het dilemma schijnbaar geen goede moslim meer te zijn als ze geen hoofddoek dragen of hun homoseksualiteit willen uitleven. Dat alles culmineert in de eermoorden, die ook in Duitsland geen zeldzaamheid zijn.

Waar ontmoeten we de sharia nog meer in Duitsland?

Het meest opvallend waarschijnlijk in Wuppertal in het jaar 2014, toen daar een zelfbenoemde “Sharia Police” door de straten patrouilleerde. Menig Duitse stadswijk heeft zogenaamde scheidsmannen, die bij familie- en scheidingskwesties ingeschakeld worden. Dat zijn zelfbenoemde rechters zonder juridische opleiding en legitimering van de staat. De voormalige ARD-journalist en jurist Joachim Wagner beschrijft deze praktijken in zijn boek “Rechters zonder wet” met voorbeelden uit Berlijn, Essen of Bremen. Er zijn moskeeën, waarin stiekem polygame huwelijken worden gesloten. De kinderen uit deze verboden tweede of derde huwelijken worden door de staat onderhouden. Dat is systematisch sociaal bedrog. Wanneer een vrouw zich bijvoorbeeld zou willen laten scheiden wegens geweld in het huwelijk: de regeling schrijnende gevallen geldt hier blijkbaar niet meer als vanzelfsprekend, omdat tuchtiging gewoon bij de islam hoort. Dat is een capitulatie van de rechtsstaat voor de sharia. Er mag geen sprake zijn van cultuurkorting.

Welke invloed heeft dat op ons en de Duitse meerderheidssamenleving?

Enerzijds is er vooral de gevoelde onzekerheid onder vrouwen: wat mag ik nu überhaupt nog wel, kan deze jurk om deze tijd? Vrouwen beginnen zichzelf te reglementeren om niet zelf slachtoffer te worden. Anderzijds zie ik een zelf aangebrachte muilkorf. Wanneer er een partij opgericht zou worden die de vrouwen maar het halve stemrecht geeft, homoseksuelen en Joden van tevoren uitsluit en drop-outs vermoordt – zoiets zouden wij nooit tolereren! Maar het is exact deze als religie verklede ideologie waar het over gaat, en daarom geloven wij vreemd genoeg dat we haar niet zouden mogen bekritiseren.

De islamwetenschapper Mouhanad Khorchide staat desondanks voor een open islam. Hij ziet potentieel van de liefde en barmhartigheid. Wat zegt u tegen hem?

Zelfs wanneer ik al die geweld-verheerlijkende soera´s schrap, blijft immers behalve de koran als zuil van de islam altijd nog Mohammed en zijn leven, dat bijna net zo belangrijk is en doortrokken is van politiek geweld en onderwerping. Natuurlijk hoop ik ook op hervormingen, maar daarvoor zou men zich van Mohammed´s misdaden moeten distantiëren. Er is een sacrale koningsmoord op de figuur van de profeet nodig. Het probleem daarbij is echter: de geloofsbekentenis beroept zich voortdurend op hem.

Maar legt u niet teveel de nadruk op de geweld-verheerlijkende soera´s in de koran en ontzegt u niet de vreedzame hun gerechtvaardigheid?

Dat doe ik niet. Het probleem met de vreedzame verzen zit in de opbouw van de koran. De koran kan men als evolutie van het geweld lezen. Hij is grof in twee delen ingedeeld: de Mekka-koran en de Medina-koran. In het begin begint het in Mekka onschuldig met de preken van Mohammed en hoe groter en invloedrijker de gemeenschap daarna in Medina werd, des te radicaler en intoleranter wordt het. In de volgorde spreken veel soera´s elkaar tegen. Eerst wordt bijvoorbeeld geëist dat niemand tot het geloof gedwongen kan worden, daarna wordt de dood van de ongelovigen geëist. Wat is er nu bindend? Hier komt de zogenaamde abrogatie in het spel: het latere vers is altijd geldig. Dat betekent dat elke daaraan voorafgaand vreedzame soera potentieel door een latere radicale “geabrogeerd”, dat wil zeggen opgeheven wordt.

Open klinkende verzen uit de koran zijn dus slechts de halve waarheid?

In de meeste gevallen, ja! Dat maakt me woedend wanneer iemand als buitenstaander altijd alleen maar koran-brokken toegeworpen krijgt, waarin de broederlijkheid tussen christenen, Joden en moslims gepropageerd wordt en het doden verboden is. Maar het is ongelooflijk hypocriet! En na elke terreurdaad hetzelfde liedje: het zou allemaal niets met de islam te maken hebben. Als ik dat hoor, is dat voor mij hetzelfde als de ontkenning van de Holocaust! Eigenlijk zouden de overkoepelende islamitische verenigingen moeten zeggen: ja, dit moorden heeft met de islam te maken! In plaats daarvan haalt men soera 5, vers 32 tevoorschijn: “Wie een mens doodt, doodt de hele mensheid.”

Wat klopt er niet aan dit vers?

Het is uit de context gerukt. Het is eigenlijk expliciet gericht tot de Joden, het vers komt uit de Thora. Het verbod om te doden geldt dus alleen maar voor de Joden, niet voor de moslims. Moslims mogen geen moslims doden, ongelovigen echter wel. En zelfs als men deze context zou willen ignoreren, is er tegelijk in het volgende vers sprake van abrogatie: “De vergelding dergenen die oorlog tegen Allah en Zijn boodschappers voeren en er naar streven wanorde in het land te scheppen, is slechts dat zij gedood of gekruisigd worden, of dat hun handen en hun voeten de ene rechts en de andere links, worden afgesneden, of dat zij het land worden uitgezet. Dat zal voor hen een schande in deze wereld zijn en in het Hiernamaals zullen zij een grote straf ontvangen.” Derhalve mag een moslim een ongelovige op elk moment doden. En in het paradijs ontvangt hij daarvoor nog zijn loon.

De toestemming om te doden zou een christen ook uit het Oude Testament kunnen halen. Ziet u het gevaar niet om een hele gemeenschap onder algemene verdenking te plaatsen?

Ik hoop dat ik dat met mijn boek niet gedaan heb. Ik onderscheid tussen liberale moslims en orthodoxe schrift-getrouwe moslims. De schrift-getrouwe zorgen voor problemen, en dat moet men benoemen. Natuurlijk kan ook een christen radicaliseren door een al te letterlijk lezen van de Bijbel. Er bestaat echter een beslissend verschil tussen christendom en islam: de ene religie heeft de Verlichting meegemaakt, de andere is cultureel in de 7^e eeuw blijven hangen.

En zo´n mentaliteit zou de Jihad van zijn aanhangers eisen, zoals u in uw boek schrijft. Wat betekent dat?

De islam deelt de wereld in twee helften: in een Huis van de Islam en in een Huis van de Oorlog. Tot de laatste behoren de gebieden, waarin de islam nog niet de staatsreligie is. De koran schrijft de Jihad expliciet voor, hij is de heimelijke zesde zuil van de islam. Als men een goede moslim wil zijn, ondersteunt men dus ook de “kleine Jihad” om de wereld op een bepaald moment compleet te veranderen in een Huis van de Islam. De kleine Jihad is echter niet zoals de grote Jihad, die een soort spirituele inspanning tegen de eigen menselijke zwakheden is. De kleine Jihad is de strijd voor de islam met “bloed of goed”. Dus of door strijd of door financiële ondersteuning.

En Europa is op weg naar het Huis van de Islam?

In de regio´s, waarin de islam nog in de minderheid is, daar is hij relatief onopvallend. Maar overal in de stedelijke gebieden, waar sprake is van een concentratie van moslims, treden onenigheden op. In het samenleven, in de tolerantie en in de eisen die ze stellen. In Brussel, een stad met 17% islamitische burgers, eiste de partij “Islam” eerst de seksescheiding in het openbaar vervoer. Zulke eisen zullen nog toenemen. Ook in Duitsland hebben we al een islamitisch beïnvloede partij: het Bondgenootschap voor Innovaties en Gerechtigheid (BIG). Haar eisen zijn weliswaar niet zo radicaal geformuleerd, maar op haar internetsite kan men echter behalve de zegenende wensen voor de ramadanmaand lezen: “Onze maatstaf zijn onze ethische principes en onze waarden, niet die van de anderen.” Volgens mij zijn ethische principes en de daaruit voortkomende waarden universeel. Ethiek wordt niet door religie en ideologie bepaald.

Uw Jihad-these gaat nog verder: u schrijft dat er ook een “geboorte-Jihad” zou zijn. Dus ook de baarmoeders van islamitische vrouwen zouden wapens zijn. Zijn kinderrijke islamitische families vijanden van de grondwet?

Dat zeg ik daarmee natuurlijk niet. Kinderen krijgen is geen misdaad. Maar het is een grondbeginsel dat Allah het heel fijn vindt wanneer de islamitische gemeenschap groeit. De islamitische vrouwen zijn overigens ook de reden waarom bij ons in Duitsland de geboortecijfers weer stijgen. En wanneer de islamitische gemeenschap groeit, stijgt op den duur ook haar politieke invloed. In Oostenrijk is het aantal moslims met op dit moment 700.000 sinds de laatste volkstelling in 2001 verdubbeld. Islamisering is geen kwestie van of, maar een kwestie van wanneer.

Dat herinnert aan de bestseller “Onderwerping” van Michel Houllebecq, waarin hij de verandering van het laïcistische Frankrijk in een God-staat beschrijft. Beschouwt u dat als plausibel?

Absoluut. U hoeft alleen maar naar Turkije te kijken. Wie had tien jaar geleden gedacht dat dit land zo radicaal zou veranderen? Turkije was ook een laïcistische staat, er was een functionerend partijlandschap. Het land stond op het punt in de EU te worden opgenomen. Dat is een waarschuwend voorbeeld. We mogen niet rusten op de lauwerkransen van de rechtsstaat en democratie. Deze vrijheden moeten dagelijks verdedigd worden – ook in Duitsland.

Een studie van de Universiteit Münster komt tot de conclusie dat meer dan drie vierde deel van de oorspronkelijk uit Turkije afkomstige jongeren helemaal niet meer naar de moskee gaat. Is het dus niet waarschijnlijker dat de hier wonende moslims zichzelf seculariseren?

Het is te hopen. Maar niet naar een moskee gaan, betekent natuurlijk niet dat men geen radicale ideologie leeft. We maken op dit moment immers macho-achtige jongeren mee, die alcohol drinken, misschien ook nog blowen, drugs dealen of naar de hoeren gaan, maar hun zusters het dan deels desondanks verbieden om met een Duitser om te gaan.

U spreekt uit eigen ervaring?

Ja, ik heb in 1994 mijn broer in Syrië bezocht. Hij is niet gelovig, maar heeft me desondanks op de grond gegooid, op me ingeslagen en gedreigd me af te slachten als ik terug zou komen. Het droevige daarbij is: zelfs als hij dat gedaan zou hebben, krijgt hij maar een half jaar gevangenisstraf, omdat hij het als eermoord kan rechtvaardigen – zijn zuster, die zich inlaat met ongelovigen en er een westelijke levensstijl op nahoudt. Kennissen, vrienden en familieleden zouden hem waarschijnlijk nog een schouderklopje gegeven hebben voor de moord.

In 2007 hebt u zich laten dopen. Bent u sindsdien vijandig benaderd?

Mijn familie in Syrië weet het tot nu toe officieel niet. Maar nu kan het toch niet meer geheim gehouden worden. Ik ben op alles voorbereid wat er kan gebeuren als het boek verschijnt. Ik heb immers al twee jaar lang kritiek op de islam. Haat en de meest walgelijke belasteringen ken ik genoeg. Een spreekwoord zegt: “Wie de gedachten niet kan aanvallen, valt de denkende aan.”

U hebt zich ook voldoende met de islam in Duitsland beziggehouden. Wat verwacht u van de moslims in Duitsland?

Om eindelijk te praten over de gewelddadige soera´s. en ermee op te houden ze te verzwijgen of te verdoezelen. Deze moeten eindelijk een keer bij een islamconferentie op tafel. Ik wil graag meer eerlijkheid in de discussie. Wanneer je iets wilt verbeteren, moet je naar het ergste kijken. Naar de kwellingen van de verminkte meisjes en vrouwen, naar het leed van homoseksuelen en de wanhoop van onderdrukte vrouwen. Politici zouden er ook gewoon mee kunnen beginnen om de koran te lezen en niet alleen die paar brokken die iemand toegeworpen krijgt. Ik was immers hetzelfde: tot enkele jaren geleden heb ik de islam nog verdedigd. Totdat ik de koran voor het eerst helemaal gelezen heb. Dat was een vreselijke tijd voor mij. Het was een levensleugen die men blootlegt.

Bron:
www.cicero.de

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)