Zuid-Afrika: Zwart racisme doodt duizenden blanke farmers

(Door: Torsten Groß – Vertaling: E.J. Bron)

Wat de mainstream media liever voor ons verzwijgen

Al wekenlang demonstreert de linkse “Black Lives Matter”-beweging in de VS en ook steeds meer in andere landen om het vermeende “structurele racisme” van de blanke bevolkingsmeerderheid tegen zwarten aan de kaak te stellen. Racisme tegen blanken komt daarentegen in de eendimensionale gedachtewereld van de activisten niet voor, omdat blanken altijd daders en nooit slachtoffers zouden zijn. Dat deze bewering niet klopt, laat niet in de laatste plaats de Holocaust zien, dus de systematische moord op de (blanke) Joden door de nazi´s, die zoals bekend racistische motieven had. Ook het door de mainstream media graag verbreide narratief dat racisme altijd alleen maar van blanken tegen zwarten of gekleurde minderheden zou uitgaan, nooit echter omgekeerd, is fout. Want racisme zou een kwestie van machtsverhoudingen zijn en de macht zou nu eenmaal in handen zijn van “oude blanke mannen”. Zuid-Afrika levert het tegengestelde voorbeeld.

Sinds het einde van de “Apartheid” in het jaar 1994 regeert daar de voormalige zwarte bevrijdingsbeweging ANC samen met de Communistische Partij (SACP) en de linkse vakbondsvereniging “Cosatu” in een zogenaamde Tripartite Alliance. Maar de veel geciteerde “Regenboognatie” aan Kaap de Goede Hoop, waarin verschillende volkeren en rassen vreedzaam samenleven en gezamenlijk een betere toekomst tegemoet gaan, is een hersenschim.

In werkelijkheid is de post-Apartheid-periode vooral voor de blanke minderheid, die ongeveer 9% van de bijna 58 miljoen inwoners uitmaakt, een nachtmerrie geworden. In de afgelopen drie decennia werden bijna 80.000 mensen met een blanke huidskleur, vooral Boeren en afstammelingen van Britse immigranten, vermoord. Dat heeft niet in de laatste plaats te maken met de criminaliteit, die de spuigaten uitloopt in het Afrikaanse land.

In Zuid-Afrika worden dagelijks gemiddeld 58 mensen door criminelen vermoord. Dat zijn er zesmaal zoveel als in de VS. 40% van de slachtoffers zijn blanken, die grotendeels door zwarten vermoord worden. In het middelpunt van het geweld staan niet in de laatste plaats blanke farmers.

Volgens informatie van de Transvaal-boerenvakbond TLU SA werden er in de periode tussen 1990 en mei 2020 in totaal 5437 aanvallen op boerderijen gepleegd. Daarbij kwamen 2067 farmers om het leven. Dit aantal is exclusief de vermoorde landarbeiders. Andere bronnen spreken zelfs van 3600 slachtoffers. Alleen al in de eerste helft van dit jaar hebben er minstens 156 aanvallen op boerderijen en 24 moorden plaatsgevonden, en dat ondanks de strenge uitgaansbeperkingen die in Zuid-Afrika in verband met de corona-epidemie gelden. Enkele voorbeelden uit de afgelopen tijd maken de wreedheid waarmee de daders tegen hun meestal blanke slachtoffers optreden aanschouwelijk:

Op 1 juni werd de gemeentearts Dr. Roelof Botha, die op een boerderij in de wijnplaats Tulbagh bij Kaapstad woonde, met een schaapschaar doodgestoken. Als verdachte werd de 27-jarige zwarte Aiden Abels door de politie gearresteerd.

• Op 6 juni werden Schalk en Lana Coetzee, een ouder echtpaar van 64 en 63 jaar, op hun boerderij buiten de kleine stad Reivilo (Noordwestprovincie) door drie zwarte mannen bruut overvallen. Schalk Coetzee werd overgoten met kokend water en raakte daarbij zwaar gewond. Lana Coetzee werd door de daders in haar gezicht geslagen en liep zware kneuzingen botbreuken op. De slachtoffers bevinden zich op dit moment in het ziekenhuis.
• Op 12 juni werd Oom Piet Pieterse vroeg in de avond op zijn boerderij Koedoesdraai, Leeudoringstad, in het noordwesten van Zuid-Afrika, door twee gemaskerde zwarte mannen overvallen, beroofd en met een machete verwond. Oom Piet moest met diepe snijwonden aan zijn hoofd naar het ziekenhuis worden gebracht. 
• Op 18 juni werd de 73-jarige Koos Janse van Rensburg op zijn grondstuk in Haakdoringboom ten noorden van Pretoria door twee zwarten overvallen en bruut in elkaar geslagen. Binnen een week heeft de politie tien van zulke misdaden in de streek geregistreerd. Diezelfde dag werd in de buurt van de stad Polokwane (vroeger Pietersburg) in de provincie Limpopo in het noordoosten van het land een boerderij door een bende zwarte aanvallers aangevallen. Twee kinderen van 9 en 14 jaar liepen daarbij verwondingen op, nadat de zwarte criminelen willekeurig in het huis van de familie hadden geschoten. De blanke eigenaren en hun landarbeiders werden door de binnendringers beroofd. In Onderstepoort in de naburige provincie Gauteng werden in dezelfde tijd binnen slechts 24 uur zeven aanvallen op boerderijen geregistreerd.  

Bovenstaande lijst is slechts een kleine selectie van criminele overvallen door zwarte daders op blanke farmers in Zuid-Afrika. Dat het aantal en de intensiteit van zulke aanvallen de afgelopen jaren zijn toegenomen. Zou verband kunnen houden met de beslissing van het Zuid-Afrikaanse parlement om blanke grondbezitters zonder schadeloosstelling te onteigenen. Op dit moment wordt onderzocht hoe deze beslissing grondwettelijk ingevoerd kan worden. Het daardoor scherper geworden politieke debat heeft de stemming tegen de blanken in Zuid-Afrika verder aangewakkerd en lijkt voor enkele zwarten als rechtvaardiging te dienen om zich met geweld datgene toe te eigen waar ze zogenaamd recht op hebben.

Het is echter niet alleen maar het emotioneel gevoerde debat rondom de onteigening van boerenland die de haat tegen blanke boeren aanwakkert. In zijn begin 2019 verschenen boek “Kill The Boer: Government Complicity in South Africa´s Brutal Farm Murders” toont schrijver Ernst Roets aan hoe politiecorruptie en antiblanke mediapropaganda een klimaat van “systemisch racisme” in Zuid-Afrika bevorderen, waarin aanvallen op farmers getolereerd of zelfs aangemoedigd worden.

Overigens mag men niet vergeten dat het nu regerende ANC tijdens de periode van de “Apartheid” de blanke boeren als speciaal vijandbeeld hadden uitgekozen, wat tot uitdrukking kwam in de strijdkreet “Kill the farmer, kill the Boer”. Dat werkt door tot op de dag van vandaag.

Radicale zwarte politici zoals Julius Malema, de leider van de door hem in 2013 opgerichte linksextreme partij “Economic Freedom Fighters” (EFF) en tot 2012 president van de ANC-jeugdorganisatie “ANC Youth League”, gooien steeds weer olie op het vuur en stoken met racistische uitvallen tegen de blanke minderheid op. Op de vraag of hij betrokken was bij de planning van moorden op blanke farmers, antwoordde Malema in 2018 veelzeggend: “Misschien, misschien ook niet”. Bij de parlementsverkiezingen werd de EFF met 10,79% de op twee na grootste politieke kracht in Zuid-Afrika.

Ook de vereniging “Black First Land First” (BLF), een afsplitsing van de EFF onder voorzitterschap vanAndile Mngxitama, gedraagt zich openlijk racistisch. Ze beschouwt zichzelf als revolutionair en socialistisch. De BLF laat alleen zwarten, Indiërs en kleurlingen als lid toe, geen blanken. Het in de preambule van het statuut vastgelegde hoofddoel van de BLF is de onteigening zonder schadevergoeding van blanke grondbezitters in Zuid-Afrika. Mngxitama heef tin het verleden herhaaldelijk opstokende campagnes tegen de blanke minderheid en ongewenste journalisten uitgevoerd.

Bovendien riep de BLF zwarten er openlijk toe op om boerderijen van blanke eigenaren te bezetten om aanspraak te maken op hun land.

Het antiblank racisme in Zuid-Afrika blijft echter niet alleen beperkt tot radicale groepen, maar reikt tot in de regering. Vorig jaar schold Zindzi Mandela-Hlongwane, ambassadrice van Zuid-Afrika in Denemarken, de leden van de blanke minderheid in verschillende tweets onder de hashtag “OurLand” o.a. uit voor “bevende lafaards”, die “stelende verkrachtende nakomelingen van Van Riebeeck” en “landdieven” zouden zijn. In werkelijkheid was het grootste deel van het huidige Zuid-Afrika onbewoond toen het 300 jaar geleden door de Boeren werd gekoloniseerd. Zindzi Mandela-Hlongwane is de jongste dochter van Nelson Mandela en zijn tweede vrouw Winnie Madikizela-Mandela. Zij trad tussen 1996 en 1998 officieel als First Lady van Zuid-Afrika op, nadat haar vader zich van haar moeder Winnie had laten scheiden.

De Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa ging enkele weken geleden nog verder. In een videodiscussie zei het staatshoofd met het oog op de dood van de zwarte George Floyd in de VS:

“Er bestaat een natuurlijke orde van de dingen, die blanke Zuid-Afrikanen tot racistische uitbraken aanmoedigt. Deze bevordert ook het geweld in onze huizen. Al deze factoren maken het doden van een zwarte door een blanke politieagent in een Amerikaanse straat mogelijk. Het is deze ´orde´  die uitgedaagd en gebroken moet worden.”

Ramaphosa, die sinds 2017 ook voorzitter van het ANC is, geldt met een geschat vermogen van $ 450 miljoen als een van de rijkste mannen van Zuid-Afrika. Deze rijkdom zou de voormalige vakbondsleider en “betrokken socialist” niet in de laatste plaats te danken hebben aan het “Broad-Based Black Economic Empowerment” (B-BBEE), een programma dat officieel ten doel heeft economische kansengelijkheid voor zwarten te scheppen, in werkelijkheid echter blanke burgers actief discrimineert. Er zou alleen maar een kleine zwarte elite gestimuleerd worden, terwijl miljoenen Zuid-Afrikanen nog steeds in armoede zou leven, bekritiseerde de voormalige aartsbisschop Desmond Tutu al in 2004.

Daarbij is het tot op de dag van vandaag gebleven.

Ook als je de twijfelachtige maatstaven van linkse sociale wetenschappers toepast, is racisme geenszins een domein van “oude blanke mannen”, zoals de mainstream beweert. Zuid-Afrika is daar een bijzonder schrikbarend voorbeeld van!

Bron:
www.pi-news.net
Door: Torsten Groß

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)