LONGREAD: De poging Amerika ten val te brengen

(Door: Dr. Guy Millière – Vertaling: E.J. Bron)

Er waart een spook door Europa – het spook van het communisme. Zo begint het Manifest van de Communistische Partij, geschreven door Marx en Engels in 1848. Intussen is het een spook dat steeds meer vorm aanneemt, en niet alleen in Amerika.

De dood van George Floyd op 25 mei 2020 in Minneapolis zou terugblikkend een voorwendsel voor chaos kunnen lijken. Zijn dood door blanke politieagenten werd onmiddellijk gevolgd door een golf van onlusten, waarbij buurten in meerdere grote steden werden verwoest. Winkels werden geplunderd, gebouwen tot de grond toe afgefakkeld en mensen vermoord, omdat burgemeesters en andere plaatselijke hoogwaardigheidsbekleders van de Democratische Partij besloten om de relschoppers de vrije hand te laten, rassenconflicten aan te wakkeren en de criminelen te beschermen in plaats van de in elkaar geslagen burgers. Het zag er al snel zo uit alsof de onlusten niets met Floyd´s dood te maken zouden hebben en alles met groeperingen, die Amerika ten val probeerden te brengen.

In het verleden hadden leden van de radicale organisatie “Antifa” gewelddaden gepleegd, waren echter daarvoor nog nooit in staat geweest terreur te zaaien in grote steden. Deze keer konden ze het en deden ze het ook.

Bovendien dook de marxistische beweging “Black Lives Matter” (BLM), die sinds de verkiezing van president Donald J. Trump – die overigens binnen drie jaar meer voor de zwarte en Spaanstalige Amerikaanse gemeenschappen van minderheden heeft gedaan dan wie dan ook sinds decennia – schijnbaar verdwenen was, plotseling weer in het middelpunt van de onlusten op, financieel uitstekend uitgerust en goed georganiseerd. BLM kreeg extra ondersteuning van de burgemeesters van meerdere grote steden en werd nog populairder toen ze de standbeelden van voormalige slavenbezitters zoals George Washington en daarna die van de gevluchte slaaf en voorstander van afschaffing van de slavernij Frederick Douglass aanviel. In Washington DC en New York werd “Black Lives Matter” met enorme letters op de straten geschilderd – in New York door de burgemeester persoonlijk.

Dit was waarschijnlijk de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat een marxistische beweging door ondernemingen ondersteund werd: Amazon, Microsoft, Nabisco, Gatorade, Deckers en andere grote Amerikaanse bedrijven schonken honderdduizenden dollars aan de “Black Lives Matter Global Network Foundation”, die nu tot een van de belangrijkste vruchtgebruikers van de grote Amerikaanse ondernemingen behoort. Ook veel Colleges en de Universiteit Princeton sloten zich aan bij de ondersteuning van de beweging. Het curatorium van de Universiteit Princeton besloot om de naam van Woodrow Wilson van de school voor openbare orde van de universiteit te verwijderen. Ze zeiden dat ze de “lange en schadelijke geschiedenis van het racisme in Amerika” onderzocht zouden hebben en dat Wilson´s “racistische denken en zijn politiek hem tot een ongeschikte naamgever voor een school of College maken”. Oproepen van “#CancelYale” schoten door de sociale media en beweerden dat de naamgever van Yale, Elihu Yale, een slavenbezitter en slavenhandelaar zou zijn en dat ook de universiteit haar naam zou moeten veranderen. De president van de Yale-universiteit, Peter Salovey, zei echter dat niet zou gebeuren, en verklaarde dat Yale “in zijn tijd relatief niets bijzonders zou zijn”.

Eveneens voor het eerst hebben burgemeesters van veel steden en andere gemeentefunctionarissen opzettelijk criminelen voor wetgetrouwe burgers beschermd en de verwoesting toegelaten. De burgemeester van Seattle, Jenny Durkan, liet een compleet stadsdeel, CHAZ genaamd (en later CHOP), in de steek, liet het over aan de relschoppers en dacht dat de politievrije zone voor een “Summer of Love” zou zorgen. Ze deed daarna achter niets, terwijl verkrachtingen, vandalisme en moord toenamen. De burgemeester van Portland, Ted Wheeler, heeft het bijna drie maanden lang toegelaten dat een compleet district het slachtoffer werd van de relschoppers. De gemeenteraden van New York en Los Angeles, de beide grootste steden van Amerika, stemden er voor om drastisch op de begrotingen van hun politiekorpsen te bezuinigen. De gemeenteraad van Minneapolis ging zelfs nog verder en stemde er voor om de politie van de stad volledig te ontbinden.

De woordvoerster van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, begon, in een schijnbare capitulatie voor de meute, het pandemonium in Portland de “enorme macht van vreedzame protesten” te noemen en vergeleek de agenten van de federale politie, die probeerden de federale gebouwen tegen vandalistische brandstichters te verdedigen, met de “stormtroepen” in de naziperiode.

De voormalige president Barack Obama vergeleek op de begrafenis van een leider van burgerrechten, het congreslid John Lewis, president Trump met de segregatie gouverneur van Alabama in de jaren-60, George Wallace – die toevallig Democraat was. Hij sprak van “politieambtenaren die op de nek van zwarte Amerikanen knielen”, de feiten verdraaiend. In Minneapolis had één enkele politieagent op de nek van een  zwarte Amerikaan geknield. De politieagent zit in de gevangenis en wacht op zijn proces, en zijn mishandeling werd streng en universeel veroordeeld.

Het idee dat de Amerikaanse politie “racistisch” zou zijn, werd gebruikt om opstanden en verwoestingen te rechtvaardigen. Enkele politieagenten zullen waarschijnlijk wel degelijk racistisch zijn, maar om alle Amerikaanse politieagenten van racisme te beschuldigen, komt niet overeen met de feiten. Uit statistieken blijkt dat de grote meerderheid van de door politieagenten gedode zwarten bewapend en gevaarlijk is. Bovendien zijn de betrokken politieagenten zelf vaak zwart. Uit statistieken blijkt ook dat gemiddeld 94% van de zwarten die elk jaar in de VS gedood worden, gedood worden door andere zwarten. Maar veel mensen die he tover racisme hebben, schijnen zich niet in de geringste mate zorgen te maken over het leven van die zwarten die tijdens de protesten om het leven kwamen. Tijdens de onlusten – waarbij mensen door relschoppers of plunderaars gedood werden, die de onlusten als dekmantel gebruikten – waren de meeste slachtoffers zwarten, vaak kinderen.

Al in 2017 had de toenmalige president van het parlement, Newt Gingrich, zich zorgen gemaakt over de sporadische onlusten die uitbraken wanneer bijvoorbeeld conservatieve sprekers aan het woord kwamen. De Verenigde Staten, zei hij, “bevinden zich in een eenzijdige culturele burgeroorlog… Geef u over of vecht – ons land staat op het spel.”

De situatie zou in werkelijkheid “zorgwekkend” zijn geworden, nog voordat de uitslagen van de presidentsverkiezingen van 2016 bekend waren. Zoals we nu kunnen nalezen in het rapport van de inspecteur-generaal van het ministerie van Justitie, Michael Horowitz, hebben de hoogste regeringsniveaus tijdens de Obama-regering met elkaar afgesproken om president Trump er aan te hinderen de verkiezing te winnen, en hem daarna in een gepoogde staatsgreep van iets te beschuldigen.

Op de dag na de verkiezingen gingen de mensen met spandoeken de straat op, waarop stond: “Not My President”: de legitimiteit van president Trump werd onmiddellijk betwijfeld. Op de dag van zijn ambtsaanvaarding kwam het in het centrum van Washington DC tot gewelddadige onlusten en vandalistische daden.

In de daaropvolgende weken werd president Trump zonder enig bewijs beschuldigd van “samenspanning met Rusland”. De valse beschuldigingen duurden meer dan twee jaar lang en hebben mogelijkerwijs het bestuur van het land gehinderd. De voormalige directeur van de CIA, John Brennan, beweerde dat president Trump “met de Russen samengewerkt” zou hebben en “verraderlijk” geweest zou zijn. Toen de beschuldigingen ongegrond bleken te zijn, richtten de aanklagers van de president zich op een ambtsontheffing n.a.v. een telefoongesprek tussen president Trump en de Oekraïense president Zelensky. President Trump werd als “een gevaar voor de veiligheid van het land” beschreven. Er volgde een afzettingsprocedure, waarbij alle regels geschonden werden. Toen professor in de rechten Jonathan Turley er op wees dat de procedure de regels overtrad, ontving hij moorddreigingen. De gepensioneerde Harvard-professor Alan Dershowitz zei: “Voor het Congres zou de ambtsontheffing van president Trump wegens misbruik van het Congres een machtsmisbruik door het Congres zijn”. Linkse leden van het Huis van Afgevaardigden gingen er desondanks mee door de president af te zetten. Wat hen niet lukte.

Bij de poging om de rechtmatige verkiezing van 2016 ten val te brengen – en getuigen ertoe te brengen “om te draaien” en fout tegen president Trump te getuigen – werd ook het leven van anderen geruïneerd.

De bewijzen laten nu duidelijk zien dat generaal Michael Flynn, een uitstekend viersterren generaal en oorlogsheld, in een val gelokt en het slachtoffer van een complot werd dat hem tot aftreden dwong, wat hem financieel ruïneerde en zijn leven bijna verwoest zou hebben. Nu wordt hij opnieuw door een gepolitiseerde rechter, Emmett Sullivan, en een gepolitiseerde justitie in de val gelokt. Hoewel de officier van justitie, het ministerie van Justitie de zaak liet vallen, nadat bekend werd dat er enorme hoeveelheden ontlastend bewijsmateriaal was achtergehouden, besloot rechter Sullivan, illegaal en in de beste traditie van de voormalige Sovjet-Unie, dat hij zowel rechter als officier van justitie zou zijn en de zaak, die hij onpartijdig zou moeten beoordelen, aan zou houden. Het proces is nog niet afgesloten. Carter Page, George Papadopoulos, Roger Stone en Jerome Corsi behoorden tot de andere onschuldige burgers wier levens helemaal op de kop kwamen te staan.

Procureur-generaal William Barr zei onlangs:

“Ik dacht dat de dingen 30 jaar geleden partijdig en ruw waren – maar dat is niets vergeleken met nu. De dingen zijn fundamenteel veranderd… [Links] vertegenwoordigt een revolutionaire Rousseau-partij, die gelooft in de vernietiging van het systeem… Ze is geïnteresseerd in een volledige politieke overwinning. Ze is niet geïnteresseerd in compromissen. Ze is niet geïnteresseerd in dialectiek, gedachtewisseling… Ze is een vervangende religie. Ze beschouwt haar politieke tegenstander… als kwaad, omdat wij haar progressieve utopie, die ze probeert te bereiken, in de weg staan…”

Zoals Barr onlangs in zijn getuigenis voor de commissie van het Huis van Afgevaardigden zei: “Sinds wanneer is het oké om een federaal rechtsgebouw in brand te steken?”

Dertig jaar geleden waren veel dingen inderdaad anders. Er waren echter verwoestende krachten aan het werk. Enkele auteurs probeerden alarm te slaan, zonder succes.

In een in 1992 verschenen boek met de titel “De devaluatie van Amerika: De strijd om onze cultuur en onze kinderen” citeerde de voormalige minister van Onderwijs William J. Bennett de prominente Democratische historicus Arthur M. Schlesinger Jr.:

“De banden van de nationale samenhang in de republiek zijn al broos. Het openbaar onderwijs zou zich erop moeten richten om deze banden te verstevigen, niet om ze te verzwakken… Het alternatief voor integratie is desintegratie.”

Datzelfde jaar publiceerde de politicoloog Martin Anderson “Oplichters in de tempel: Amerikaanse intellectuelen vernietigen onze universiteiten en ontfutselen onze studenten hun toekomst”. “Ze doen net alsof ze doceren”, schreef hij, ze doen net alsof ze oorspronkelijk, belangrijk werk verrichten. Ze doen noch het een noch het ander. Ze zijn oplichters in de tempel. En van deze oplichters gaat het meeste onderwijskundige kwaad van Amerika uit.”

Ook in datzelfde jaar schreef de gewaardeerde economiewetenschapper en commentator sociale zaken Thomas Sowell, die toevallig zwart is, in zijn boek “Binnenin het Amerikaanse onderwijs”: Of het nu eclatant of subtiel is, hersenspoeling is een belangrijke, tijdrovende activiteit in het Amerikaanse onderwijs op alle niveaus geworden.”

Er vindt waarschijnlijk meer plaats dan alleen hersenspoeling. Dat is ook de lange mars van de radicalen door de Amerikaanse instituties, die Roger Kimball in zijn boek “De lange mars: Hoe de cultuurrevolutie van de jaren-60 Amerika veranderd heeft” beschrijft. Nu deze studenten hun examen hebben gedaan, maken ze deel uit van de regering en van de grote concerns en ondermijnen ze de westelijke cultuur van binnenuit.

De Amerikaanse schrijver David Horowitz noemde hetgeen sinds 8 november 2016 gebeurt “sabotage” en schreef onlangs:

“In het Jefferson Memorail in Washington staan deze woorden gegraveerd: ´Ik heb op het altaar van God eeuwige vijandschap tegen iedere vorm van tirannie over het verstand van de mens gezworen´. Deze uitspraak van Thomas Jefferson is het hart van de democratie, bij de oprichting waarvan hij zo´n centrale rol gespeeld heeft. Dat is de reden waarom het First Amendment van de Bill of Rights het First Amendment is en niet het tweede, vierde of vijfde.”

Vandaag staat onze natie voor de meest serieuze bedreiging in onze geschiedenis, namelijk de oprichting van zo´n tirannie.”

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: Daniel Heiniger

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Guy Millière

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)