Lessen van de Slag bij Lepanto (1571)

(Vertaling: E.J. Bron)

Vandaag is het de verjaardag van die 7^e oktober 1571, de dag waarop de toekomst van Europa werd beslist: de christelijke vloot overwon de Ottomaanse in de wateren van Lepanto in de Ionische Zee (voor de ingang van de Golf van Korinthe). Een bloedige zeeslag, waarin 30.000 moslims en 7.500 christenen sneuvelden.

De Slag bij Lepanto was de laatste, beslissende zeeslag, waarin de Europeanen de Aziatische hordes konden afweren. Want de hordes hadden destijds nog niet begrepen hoe men ongehinderd Europa binnenkomt: ongewapend binnensijpelen, en inzetten op medelijden (“asiel”) in plaats van op geweld.

Wanneer onze voorouders destijds de slag verloren zouden hebben en wanneer de nuttige idioten destijds al het spook van de “integratie” bezworen hadden, met hun preken over de “dialoog” destijds al gewonnen hadden, dan zou onze wereld niet zo zijn zoals hij nu is.

Het was een beslissende strijd om het lot van Europa, de Europese cultuur en civilisatie.

Wij danken ons huidige bestaan aan de helden van Lepanto, waaronder de opperbevelhebber van de Heilige Liga, Juan van Oostenrijk, maar ook de vele Italiaanse deelnemers aan de oorlog op grond van de beslissende bijdrage van Venetië en zijn commandeurs. Een andere bekende deelnemer aan de zeeslag was de jonge Spanjaard Cervantes, die zich als gewoon soldaat inscheepte op de vloot van de Heilige Liga en in de strijd zijn linkerhand kwijtraakte.

Vanuit de huidige analyse was Lepanto een strijd tegen de afgedwongen “integratie” van de Europese volkeren. Onze voorouders wezen dit af en gaven de voorkeur aan de dood. Omdat het niet de moeite waard is om te overleven als men zichzelf verliest.

Zodoende leert Lepanto ons de noodzakelijkheid van het verzet tegen de Afro-islamitische invasie.

Bron:
“VoxNews”

Bron:
www.unser-mitteleuropa.com

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)