Er is een leraar onthoofd

(Door: Ebru Umar)

De oorverdovende stilte is maar op één manier te verklaren: we zijn doodsbang voor wat er komen gaat. Als een leraar in koelen bloede onthoofd wordt, wie is dan de volgende?

De journalist die erover bericht? De rector die de ouders informeert? De psycholoog die de kinderen opvangt? De groenteboer die geïntimideerd wordt? De leraren die weer voor de klas moeten staan? De columnist die zich niet inhoudt? Of de toevallige passant op een vliegveld, een concertzaal of metro? Als we het er niet over hebben, bestaat het niet.

De werkelijkheid is dat het er wél is. Het begint met de luidruchtige overmacht van een Turkse trouwstoet in het Park in Rotterdam, het kleinerend gedrag van de Turken naar de omwonenden en de euforie die ze voelen bij de baas zijn. Het ís er. Ze willen er niet bij horen, de moslims. Ze willen anders zijn. Ze willen de ander traineren. Ze willen laten zien wie de lakens uitdeelt – zij gaan niet meer luisteren naar de ander, naar degenen die hen vermeend onderdrukken. Gisteren was het banaal onaangepast gedrag in het Park van een stelletje hoofddoekturken, vandaag is het de mocro-maffia die heerst in Amsterdam, en morgen rolt je kop omdat je het opgeschreven hebt.

Lees verder>>>