Waarom Palestijnen geen advies van Arabieren zullen accepteren

Kort nadat Mahmoud Abbas in januari 2005 tot president van de Palestijnse Autoriteit (PA) was gekozen, werd door een journalist aan de toenmalige Egyptische president Hosni Moebarak gevraagd welke raad hij aan de Palestijnse leiders zou geven. Moebarak antwoordde: “Ze hebben alles afgewezen… Volgens mij moet de Palestijnse leiding nu de vrede een kans geven.” Vijftien jaar later is duidelijk dat Abbas en de Palestijnse leiding de raad van Moebarak nooit serieus genomen hebben. Op de foto: Abbas (links) ontmoet Moebarak op 8 augustus 2007 in Alexandrië.

(Door: Khaled Abu Toameh – Vertaling: E.J. Bron)

Kort nadat Mahmoud Abbas in januari 2005 tot president van de Palestijnse Autoriteit (PA) was gekozen, werd door een journalist aan de toenmalige Egyptische president Hosni Moebarak gevraagd welke raad hij aan de Palestijnse leiders zou geven. Moebarak antwoordde in het interview met de televisiezender “Al-Arabiya”:

“Er moet een nieuw denken over de Palestijnse kwestie komen. Anders zullen wij [de Arabieren] nee blijven zeggen. We hebben in de afgelopen 50 jaar nee gezegd, en daarom hebben we vele gelegenheden gemist. We hebben nee tegen het [VN]delingsplan van 1947 gezegd, en in 1967 zeiden we nee tegen de erkenning van Israël als tegenprestatie voor een terugtrekking [naar de wapenstilstandsgrenzen van 1949]. Destijds zeiden we dat hetgeen met geweld werd genomen, alleen met geweld weer hersteld kan worden.”

“Ze hebben alles afgewezen. Het Palestijnse volk lijdt onder de economische crisis. Volgens mij moet de Palestijnse leiding de vrede nu een kans geven. Ze moet aan de onderhandelingstafel plaatsnemen. Dat zal een boodschap naar de mensen uitzenden dat er hoop op vrede bestaat.”

Vijftien jaar later is duidelijk dat Abbas en de Palestijnse leiding de raad van Moebarak nooit serieus genomen hebben. Integendeel. De Palestijnse machthebbers handelen nog steeds niet alleen tegen de raad van Moebarak en andere Arabieren in, maar ook tegen de belangen van hun eigen volk.

In de afgelopen drie jaar heeft Abbas alle contacten met de Amerikaanse regering afgebroken om te protesteren tegen de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël door president Donald Trump. Sinds begin dit jaar heeft Abbas Trump´s visie voor vrede in het Midden-Oosten, bekend als “Peace to Prosperity”, afgewezen en alle betrekkingen met Israël, inclusief de veiligheidscoördinatie, opgeschort.

Abbas heeft vrede met Israël en welvaart voor de Palestijnen afgewezen om Hamas, Turkije en Qatar tevreden te stellen.

Abbas en de Palestijnse leiding hebben zich in de afgelopen weken nadrukkelijk tegen de tussen Israël, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein ondertekende vredesakkoorden uitgesproken. Deze houding heeft op een koers recht op een conflict aan met meerdere Arabische landen, in het bijzonder de Golfstaten, gebracht. Veel Arabieren zijn volgens berichten woedend op de Palestijnse leiding, omdat zij de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein ervan beschuldigt “de Palestijnse kwestie, de Al-Aqsa-moskee en Jeruzalem verraden te hebben.”

In plaats van te praten met de Amerikanen, de Israëli´s en de Arabieren, die zich uitspreken voor vrede met Israël, praat Abbas nu met Hamas, Turkije en Qatar. Vorige week stuurde hij een hoge delegatie van zijn regerende Fatah-fractie naar Istanboel om met Hamas-leiders de mogelijkheid te overleggen om de al lang noodzakelijke verkiezingen voor het presidentschap van de PA en het Palestijns parlement, de Palestijnse legislatieve raad, te houden. De beide partijen verklaarden dat ze zijn overeengekomen om binnen zes maanden nieuwe verkiezingen te houden. Eerdere overeenkomsten tussen Fatah en Hamas werden echter nooit uitgevoerd, omdat beide partijen zich nog steeds in een machtsstrijd om geld en macht bevinden.

De jongste Fatah-Hamas-gesprekken vonden plaats onder het beschermheerschap van de Turksee president Recep Tayyip Erdoğan, die zich eveneens uitspreekt tegen de vredesakkoorden tussen Israël en de beide Golfstaten. Na de ontmoeting vloog de Fatah-delegatie onder leiding van Jibril Rajoub naar Qatar om haar ondersteuning voor een eventueel akkoord met Hamas te verkrijgen. De Qatari zijn sinds lang een vooraanstaand ondersteuner van Hamas, een loot van de organisatie van de Moslimbroederschap.

Erdoğan heeft ook Hamas, wiens charta openlijk oproept tot de vernietiging van Israël, volledig en helemaal erkend. Vorige maand had Erdoğan een ontmoeting met een grote delegatie van Hamas, waaronder Ismail Haniyeh en Saleh Arouri, die allebei door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken vanwege hun deelname aan terreuraanslagen tegen burgers van Israël en de VS “Specially Designated Global Terrorists” genoemd werden.

Vorige week sprak Abbas aan de telefoon met Erdoğan en Haniyeh over de vooruitzichten om de Palestijnse “nationale eenheid” te realiseren en Amerikaanse en Israëlische “samenzweringen” tegen de Palestijnen te verijdelen.

Moebarak raadde Abbas en de Palestijnse leiding aan om vrede een kans te geven, geen nee tegen alle vredesplannen en –initiatieven te zeggen en terug te keren aan de onderhandelingstafel met Israël. Door zich met Erdoğan en Hamas te verbinden, laat Abbas echter zien dat hij liever islamitische extremisten een kans wil geven, blijkbaar om hun anti-Israëlische en antiwestelijke doelen en ambities te bevorderen.

Uit een bericht in de Palestijnse media, die eigendom zijn van de aartsrivaal van Abbas, Mohammed Dahlan, blijkt dat de Fatah-delegatie vorige week in Istanboel vertegenwoordigers van het korps van de Iraanse Islamitische Revolutionaire Gardes (IRGC) en officieren van de geheime dienst uit Turkije en Qatar ontmoette.

Volgens het bericht discussieerde Abbas telefonisch met de vertegenwoordigers van de IRGC de mogelijkheden van Turkije en Qatar om “posities te coördineren om de belangen van de Arabische landen, vooral die van de Golfstaten en Egypte, klappen te geven.”

Volgens het bericht onthulden bronnen in Abbas´ kantoor dat de Palestijnse leiders tijdens het gesprek met Erdoğan in de afgelopen week de Egyptische president Abdel Fattah Al-Sisi en de Saoedische koning Salman bij Abdulaziz beledigden. “In de Palestijnse kwestie gespecialiseerde analisten becommentarieerden dat Qatar en Turkije Abbas zouden gebruiken om de belangen van Saoedi-Arabië, Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein, Jordanië, Koeweit, Oman, Soedan, Mauritanië, Marokko en Tunesië te schaden”, stond er verder in het bericht.

Het bericht openbaarde eveneens dat Qatar onlangs aan Abbas en enkele van zijn helpers “meer dan $ 50 miljoen voor hun persoonlijke bankrekeningen bij banken in Israël en de gebieden van de Palestijnse Autoriteit” ter beschikking stelde,

Enkele Arabieren proberen nu om de Palestijnse leiding op dezelfde wijze te adviseren zoals Moebarak dat 15 jaar geleden al deed. De stemmen van deze Arabieren lijken echter noch op Abbas noch op iemand anders in de Palestijnse leiding indruk te maken. De Palestijnse leiders blijven nee zeggen tegen de constructieve stemmen in de Arabische wereld, terwijl zij ja zeggen tegen de terroristenvriendelijke stemmen in Turkije, Qatar en Hamas. Deze houding kan verklaren waarom zo veel Arabieren door de Palestijnse leiding gefrustreerd zijn.

“De Palestijnse leiding heeft haar betekenis verloren, zelfs onder de Palestijnen”, merkte Abdullah Al-Ghathami, een gerenommeerde professor aan de Koning-Saud-universiteit, op.

“De Palestijnse leiding heeft haar geloofwaardigheid in de ogen van de nieuwe Arabische generatie, die een generatie van de technologie is, verloren. Ooit was voor ons het thuisland de hele Arabische wereld. We waren allemaal een leger van vrijheidsstrijders voor de Palestijnen. Vroeger hebben we hun fouten geaccepteerd, zelfs hun beledigingen, omdat de Palestijnse kwestie voor ons de nummer 1 was. Tegenwoordig denkt de nieuwe generatie anders. De Palestijnse leiding is irrelevant. De Palestijnen hebben een jonge leiding nodig, die in staat zou zijn zich tot de jonge Arabische generatie te richten.”

Dezelfde teleurstelling over de Palestijnse leiding weerspiegelde zich ook in de Arabische wereld toen een in de Verenigde Arabische Emiraten gevestigde Syrische journaliste, die zichzelf Shukran noemt, het volgende advies aan de Palestijnen gaf:

“Dit is een boodschap die aan de Palestijnen gericht is, die hun inspanningen erop concentreren om de Verenigde Arabische Emiraten te beledigen. Ik wil graag enkele woorden zeggen, mijn beste Palestijnen: jullie werkelijke vijand staat voor jullie; het is de corrupte Palestijnse Autoriteit. Opent u de aktes van de corrupte Palestijnse Autoriteit. Controleert u waar de zoons van de leiders van de Palestijnse Autoriteit gestudeerd hebben. Welk leven leiden zij? Hoe hebben ze hun opleiding gekregen? Ze leven in vrede, stabiliteit, welvaart en luxe. Kijkt u eens naar uw eigen kinderen. Uw kinderen, die ingespoten worden met haat. Wat heeft de Palestijnse Autoriteit hen gegeven? Wij zijn niet meer de generatie van de revolutie en de woede; wij zijn een generatie, die streeft naar vrede en liefde. Wij willen onze kinderen in vrede en veiligheid laten leven en opvoeden. We hebben oorlogen geprobeerd, nu willen we vrede proberen.”

Abdullah Al-Hakeem, een Saoedische politicoloog en voormalig directeur van het Middle East Center for Strategic and Legal Studies, beaamde dit:

“De ware vijand van de Palestijnen is de corrupte Palestijnse Autoriteit. Toen ik Israël bezocht, nam ik aan een bijeenkomst voor een lid van de Palestijnse Autoriteit deel, en ik zag hoe de mensen in de rij stonden om te eten te krijgen. Hoezee rik geleden heb toen ik dit tafereel zag. Een van de leden van de Palestijnse Autoriteit vroeg me waarom ik de bijeenkomst verlaten had. Ik antwoordde hem dat we vrede met Israël zouden moeten sluiten om een betere realiteit voor de Palestijnen te creëren. Hij werd woedend op me en sprak niet meer met me.”

Al-Hakeem verwees blijkbaar naar arme mensen, die naar de bijeenkomst waren gekomen om iets te eten te bedelen.

Dr. Khaled Al-Qasimi schreef op een Jemenitische website dat de opstand, die Abbas en de PLO wegens het normalisatieakkoord van de Verenigde Arabische Emiraten met Israël hebben geprobeerd, niet acceptabel is. Palestijnse leiders, Aldus Al-Qasimi, “willen de Palestijnse kwestie niet oplossen, omdat een oplossing van het probleem het verlies van hun persoonlijke voordelen betekent.”

“Het lijdt geen twijfel dat de rijkdom, die de Palestijnse leiders in meer dan een halve hebben verzameld, [voor hen] belangrijker is dan het Palestijnse volk en zijn wens. Oorlogen, die ons niets anders dan verwoesting hebben gebracht…”

Noura Al-Moteari, een schrijver en politicoloog uit de Verenigde Arabische Emiraten, adviseerde de Palestijnen:

“De enige oplossing die het Palestijnse volk rest, is de onmiddellijke afzetting van de aan lager wal geraakte Palestijnse leiders. De Palestijnen moeten, net zoals in Soedan, een overgangsraad erkennen en er hard aan werken een Palestijnse leiding te vinden die voordeel kan halen uit het vredesproces.”

Net zoals in het verleden blijven de Palestijnen helaas de raad van hun Arabische broeders ignoreren om vrede te proberen en hun corrupte en incompetente leiders te vervangen. Deze weigering lijkt er de belangrijkste reden voor te zijn dat veel Arabieren nu het gevoel hebben dat de Palestijnse kwestie niet meer voor alle Arabieren en moslims van centrale betekenis is.”

Bron:
https://de.gatestoneinstitute.org
Vertaling: “Audiatur Online”

Bron oorspronkelijk artikel:
www.gatestoneinstitute.org
Door: Khaled Abu Toameh

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)