Ik durf niet te beweren: “Je suis Samuel”

(Door: Firuze B. – Vertaling: E.J. Bron)

De ware schuldigen

Het is opnieuw gebeurd. Opnieuw wordt er gezwegen. Dit oorverdovende zwijgen is afkomstig van diegenen die ook zeggen dat de islam bij Europa zou horen. De meeste Europeanen zijn zich er niet eens in beginsel van bewust hoe diep de islamitische ideologie er bij de meeste mensen uit islamitische landen ingebrand is.

In een tweet van Heiko Maas [vert.: de Duitse minister van Buitenlandse Zaken – SPD] over de afschuwelijke moord op Samuel Paty staat: “Ik veroordeel de afschuwelijke aanslag in #ConflansSainteHonorine. We staan krachtig aan de zijde van onze Franse vriendinnen en vrienden. We mogen ons nooit laten intimideren door terreur, extremisme en geweld.”

Hoewel ik tot op het bot geschrokken ben van de daad, zodat ik er nauwelijks over kon en wilde nadenken, brachten deze uitspraken me dusdanig in beroering, dat ik mijn woede niet kon onderdrukken om deze politicus de volgende vraag te stellen: “Wanneer een onthoofding openlijk op straat niet ´intimiderend´ mag zijn, dan zou ik graag van u willen weten wat er exact zou moeten gebeuren, opdat VOOR U ´geïntimideerden´ serieus moeten worden genomen?”

Natuurlijk kwam er geen antwoord op zulke vragen. Maar we hebben antwoorden nodig. Wat mag ons nog “begrijpelijk” choqueren als de onthoofding van een leraar daar niet bij hoort? Want niet alleen de moord op zich is in deze context choquerend, maar – ik noem het nog een keer om er indringend op te wijzen waar het om gaat: een religieus gemotiveerde onthoofding!

Choquerend is het luide stilzwijgen. Dit luide zwijgen komt van diegenen, die ook zeggen dat de islam bij Europa zou horen. En het ergst is het gevoel dat opkomt wanneer je jezelf op het idee betrapt: “Dat was duidelijk”. En aan iedereen die het niet waar wil hebben: het was echt duidelijk dat het zou gebeuren. Wie iets anders beweert, heeft de lessen van het jongste verleden geïgnoreerd. Deze feiten zijn onomstotelijk, onbetwistbaar en taai. De aanslag op Charlie Hebdo heeft het ons laten zien. Samuel Paty opnieuw. En ontelbare andere daden bewijzen het ons ook.

Het zijn vaak slachtoffers, die ons laten zien wat er kan gebeuren wanneer we gebruik maken van onze rechten. We moeten namelijk vaststellen dat deze rechten holle frasen geworden zijn, en dat er geen bescherming bestaat als we ons op hen beroepen.

Bij het slachtoffer werd bruut het hoofd afgesneden, omdat hij het doelwit van een islamitische fatwa was. Wellicht wordt het de een of de ander nu ook een keer duidelijk wat zo´n fatwa betekent. Wat het betekent wanneer tegen een schrijver als Hamed Abdel-Samad een fatwa werd uitgesproken, omdat hij de islam bekritiseerde, en dat hem ondanks persoonsbeveiliging op zekere dag iets vreselijks zou kunnen overkomen.

Het gaat om een religie, waarvan het hoofdkenmerk is om gewoon niet “slechts” religieus te zijn, maar een politiek radicaal levensmodel. Het is mij duidelijk dat de meeste Europeanen zich er niet eens in beginsel van bewust zijn hoe diep de islamitische ideologie bij de meeste mensen uit islamitische landen is ingebrand. Hoe ingrijpend ze werkt, zelfs bij vele geseculariseerden.

Maar ik weet het. Ik ken het zelf. Ik was zelf docente voor taalcursussen voor vluchtelingen. Het thema afvalscheiding werd in deze cursussen zeer uitgebreid en intensief behandeld als het gaat om “het dagelijks leven en waarden in Duitsland”. Maar ik zou nooit op het idee zijn gekomen om deze beelden in de les te behandelen. Waarom? Ik weet gewoon wat er daardoor kan gebeuren, nog voordat in de media over afgesneden hoofden werd bericht. Intuïtief.

Omdat ik en vele anderen, die het lukte zich los te maken uit de ketenen van de islam, weten dat wij in werkelijkheid alleen maar geluk gehad hebben dat we blijkbaar niet al te diep in de islam leefden en ons nieuw konden oriënteren op hetgeen ook Duitsland ooit uitmaakte: vrijheid.

Noemt u het lafheid. Maar u noch ik kunnen serieus beweren: “Je suis Samuel” – “Ik ben Samuel”. Want een ieder die er ook maar een beetje notie van heeft wat het betekent om deze religie te bekritiseren, weet: hij begeeft zich in sferen, waarin noch de staat noch het recht achter hem staan.

Ik zal niet voor dit land sterven, familie en kinderen achterlaten. Niet voor een land dat mij en vele anderen heeft verraden door uitgerekend diegenen in de rug aan te vallen die voor hun waarden wilden opkomen, en diegenen ondersteunt die deze met voeten treden.

Onder de zinloze doden staat deze van Samuel Paty ver bovenaan. De Franse staat heeft zich schuldig gemaakt door hem als voer voor de wolven te gooien.

Waarom? Omdat Samuel Paty alleen maar daarom slachtoffer werd, omdat hij in naam van de vrijheid, die onze en de Franse rechtsstaat zogenaamd garandeert, deed wat hem door de staat als leraar werd opgedragen. Hij onderwees de zuilen van de liberale waarden en werd daarvoor onthoofd, door diegenen die de regeringen vrijwillig het land binnenlaten. En het groteske er aan is, dat men dat doet in naam van de menselijkheid.

Het walgelijke is, dat we hier nu twee martelaren hebben. De moordenaar en het slachtoffer worden aan beide kanten voor hun sterven bejubeld.

Het is alleen de vraag wie hier verloren heeft. Alleen maar de menselijkheid? Of opnieuw weer de vrijheid?

Of is er nu opnieuw een mens van ons heengegaan, die zijn beroep als leraar te serieus nam in plaats van gewoon “zelfbeheersing” te laten zien?

Uiteindelijk laat Samuel Paty een grote leegte en oneindig leed in zijn familie en zijn werkkring achter. Een vader, die familie en kinderen moest achterlaten. Geen medeleven van de wereld kan hen teruggeven wat nu mist.

En het treurige daaraan is om te weten waarvoor hij gestorven is.

Bron:
tichyseinblick.de
Door: Firuze B.

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)