Sla de boodschapper dood: Is de waarschuwing van Franse generaals voor “islamistisch” terrorisme terecht?

(Door: Damien Wilson – Vertaling: E.J. Bron)

Een waarschuwing van 20 gepensioneerde Franse generaals dat “´islamistische´ hordes uit de banlieue” ervoor zorgen dat Frankrijk uiteenvalt, werd door de regering afgewezen. Maar terwijl de terroristische gruweldaden doorgaan, delen veel Franse burgers de vrees van de militairen.

Hoewel in Frankrijk de grootse islamitische bevolking van Europa woont, zijn de smeulende spanningen rondom de plaats van de islam in de seculiere republiek heel dichtbij het punt van overkoken. Binnen maar één week vonden er talrijke controverses plaats: over een gerechtelijk vonnis om een moordenaar zonder aanklacht vrij te laten; over de moord op een politieagente in de ingang naar haar politiebureau; en de waarschuwing van een groep gepensioneerde generaals dat men door de activiteiten van “´islamistische´ hordes in de banlieue” het verval van het land en een burgeroorlog riskeert.

Eerlijk gezegd kun je het moeilijk bijhouden. Maar terwijl de functionarissen rondom president Emmanuel Macron een groep gepensioneerde militairen afdoen als verbitterde gepensioneerden, die waarschijnlijk nog steeds de dag betreuren waarop president Charles de Gaulle Algerije op weg bracht naar onafhankelijkheid – en de 60^e herdenkingsdag van een putschpoging van zijn generaals tegen hem uitkozen om hun eigen onvrede tot uiting te brengen –, verdienen zij een zeker respect en zelfs erkenning van hun opvattingen.

Ze geven geen complimenten. “Frankrijk is in verval”, schrijven de 20 generaals buiten dienst en nog 80 andere officieren in een brief die door het tijdschrift “Valeurs Actuelles” werd gepubliceerd. En verder:

“In verval door de ´islamistische´ hordes in de banlieue, die delen uit de natie scheuren om ze in gebieden te veranderen die onderworpen zijn aan dogma´s die een schending zijn van onze grondwet. Er mag niet langer geaarzeld worden, anders zal de burgeroorlog morgen een einde maken aan deze toenemende chaos. En het aantal doden, waarvoor u dan de verantwoordelijkheid zult dragen, zal in de duizenden lopen.”

Absoluut een sterke woordkeuze, maar misschien hebben ze immers gelijk. Maar al te vaak vindt op Frans territorium een “islamistische” gruweldaad plaats. In de afgelopen vier jaar hebben 14 aanvallen in naam van de radicale islam tot de dood van 25 mensen in Frankrijk geleid, volgens de regering werden er nog eens 36 aanvallen verijdeld.

De laatste aanslag was die op de 49-jarige politieagente Stéphanie Monfeture, moeder van twee kinderen, in de entree van het politiebureau van Rambouillet, waarbij haar keel werd doorgesneden door een 36-jarige Tunesische staatsburger terwijl hij “Allahu Akbar” schreeuwde. Nauwelijks verrassend, gezien de plaats van de misdaad, werd de aanvaller Jamel G. ter plaatse door de politie doodgeschoten. Dat is in principe wel bruut, maar de moordenaar van de politieagente kreeg een onmiddellijke vergeldingsmaatregel als antwoord, dat in zekere zin voor gerechtigheid heeft gezorgd.

Meer gerechtigheid dan de familie en vrienden van Sarah Halimi ooit zullen ervaren. En wel, omdat een rechtbank besloot om geen aanklacht in te dienen tegen een 27-jarige man, nadat hij een 65-jarige joodse buurvrouw, een gepensioneerde dokter, had aangevallen, doodgestoken en van haar balkon op de derde verdieping had gegooid – terwijl hij meerdere malen “Allahu Akbar!” schreeuwde. Want de rechtbank was het eens met een commissie van psychiaters, volgens welke Kobili Traoré tijdens de aanval op mevrouw Halimi in het jaar 2017 sterk onder invloed was van marihuana, zodat hij niet strafrechtelijk ter verantwoording zou kunnen worden geroepen en daarom niet voor de rechtbank gezet zou kunnen worden.

Critici van de beslissing vergeleken de zaak met die van een 51-jarige man uit Marseille, die dronken en vol gesnoven met cocaïne met Oud & Nieuw de Franse buldog van zijn buren uit het raam gooide op de vierde verdieping en daarna beweerde zich niets te kunnen herinneren. Hij werd tot twee jaar gevangenisstraf veroordeeld, waarvan een jaar voorwaardelijk.

Als je nadenkt over deze grove foute toepassing van het recht, evenals over de niet ophoudende bloedige aanvallen op normale Franse burgers, die gewoon hun dagelijkse dingen doen, begin je het standpunt van de generaals te begrijpen. En als gepensioneerd generaal bestaat natuurlijk niet de noodzakelijkheid voor een gematigde taal. Men zorgde er gewoon voor de aandacht van de verantwoordelijken op zich te vestigen en kijk eens hoe die reageren. De voorzitter van de rechts-conservatieve partij Rassemblement National, Marine Le Pen, was er snel bij om zich achter de generaals op te stellen. Zij schreef:

“Als burger en politica beaam ik hun inschatting en deel hun zorgen.”

Opportunisme, zeker. Maar ze gaf in ieder geval toe dat de generaals geen ongelijk hebben. Dat is altijd nog meer dan minister van Defensie Florence Parly bereid was te doen, die er de voorkeur aan gaf om Le Pen aan te vallen, omdat deze duidelijk zou proberen het leger te politiseren:

“Het leger te willen politiseren, betekent Frankrijk te verzwakken. Schande over diegenen die uit persoonlijk belang Frankrijk verzwakken. Het leger van de republiek staat in dienst van de natie. En van niemand anders.”

En ze wees niet alleen met de vinger naar Le Pen. De korzelige generaals waren het belangrijkste doel:

“20 onverantwoordelijke gepensioneerde generaals, die alleen zichzelf vertegenwoordigen. Wie zijn deze gepensioneerde generaals, die beweren Frankrijk te verdedigen door de vlammen van de haat aan te steken? Wie zijn deze gepensioneerde generaals, die beweren het ´verval´  van Frankrijk door het dreigen met een burgeroorlog te bestrijden?”  

De minister van Defensie besloot de boodschapper dood te slaan. Gezien het constant stijgende aantal terreurslachtoffers en de inspanningen van de Franse regering om het vertrouwen van het publiek in de omgang met het radicale ´islamisme´  te winnen, had mevrouw Parly wellicht een meer verzoenend begin moeten kiezen. Hoewel het eenvoudiger is om een groep gepensioneerden geringschattend naar beneden te halen, zou men misschien meer over de boodschap hebben moeten nadenken die deze afwijzende houding aan de families van Stéphanie Montfeture en Sarah Halimi afgeeft.

Bron:
de.rt.com
Door: Damien Wilson

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)