Gelsenkirchen en het ontmaskerde zelfbedrog

(Door: Wolfgang Hübner – Vertaling: E.J. Bron)

Duitse politici zeggen vaak en graag dat Duitsland en de Duitsers een “speciale verantwoording” tegenover de Joden en de joodse staat Israël zouden hebben. Deze verantwoording, zeggen zij, zou ook gelden voor al die geïmmigreerde nieuwe Duitsers, dus voor ettelijke miljoenen mensen. “Speciale verantwoording” daarom, omdat tussen 1933 en 1945 al die ongelooflijke misdaden op de binnenlandse en Europese Joden in naam van de toenmalige nationaalsocialistische dictatuur hebben plaatsgevonden.

Het feit van deze misdaden lijdt geen twijfel. Het is waarschijnlijk echter wel onduidelijk wat deze “speciale verantwoording” concreet moet inhouden. En het is uitermate twijfelachtig of veel later uit de hele wereld Duitsland binnengestroomde mensen met een “speciale verantwoording” belast kunnen worden, die zelfs voor de overweldigende meerderheid van de later geboren duisters niet onproblematisch is. Want in deze formulering van de “speciale verantwoording” klinkt toch altijd een erfschuld door, een schuld dus, die ook zonder de concreet schuldigen nooit vergaat. Tegen de toewijzing van zo´n erfschuld zouden de onschuldige en later geboren Duitsers zich echter hevig verzetten.

Daarentegen valt met de vage “speciale verantwoording” heel goed te leven. Dat bewijzen bijvoorbeeld al die politici en partijen die enerzijds de Joden en Israël garanderen dat zij zich constant bewust zijn van deze “speciale verantwoording”, die er echter anderzijds geen probleem mee hebben dat miljoenen mensen zich in Duitsland vestigen die hun religieus gemotiveerde Jodenhaat en hun afwijzing van het bestaan van de joodse staat hier invoeren. Vrij van historische schuldcomplexen in Duitsland voelen deze mensen namelijk geen enkele “speciale verantwoording”.

Een holle frase van politici moet eindelijk geconcretiseerd worden           

Per slot van rekening is het verkrijgen van het Duitse staatsburgerschap niet verbonden met een “speciale verplichting”. En dit was zoals bekend bij de grensopening van 2015 ook geen voorwaarde om binnengelaten te worden. Het “Jodenzwijnen”-gebrul in Gelsenkirchen, het bekogelen met stenen van synagogen en landelijke manifestaties tegen Israël ontmaskeren de politieke formulering als datgene wat ze is: zelfbedrog. Het aantal van diegenen in Duitsland die zich door de onnauwkeurige “speciale verantwoording” noch laten overtuigen noch laten intimideren, is al lang veel te groot om deze te laten gelden. Ook politionele of juridische repressies zullen daarom geen succes hebben.

Realistisch gezien gaat het er alleen nog maar om te verhinderen dat de geïmporteerde Jodenhaat en de afwijzing van de staat Israël  zich ook in de meerderheidssamenleving verbreiden. Daartoe is echter eindelijk de concretisering nodig van datgene wat met “speciale verantwoording” buiten het gebruik zonder gevolgen in zondagse en herdenkingstoespraken wordt bedoeld. Wanneer uit deze concretisering bijvoorbeeld zou voortkomen “Jodenzwijnen”-schreeuwers op te pakken en te bestraffen met het kwijtraken van het Duitse staatsburgerschap, zou dat al een stap vooruit zijn. Maar om dit te realiseren, wordt moeilijk genoeg.

Bron:
pi-news.net
Door: Wolfgang Hübner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)