Aanslag: door wie?

(Door: Ton Nijhof)

In een supermarkt in Auckland, Nieuw-Zeeland heeft een IS-terrorist maar liefst zes mensen neergestoken. Nieuw-Zeelandse veiligheidsdiensten hielden hem al vijf jaar in de gaten en op het moment van de aanslag werd hij gevolgd door de politie.

“Een gewelddadige extremist pleegde een terroristische aanslag op onschuldige Nieuw-Zeelanders”, aldus premier Jacinda Ardern, die de achtergronden – heel politiek-correct – zelf niet noemde. Die zijn namelijk dat het een islamiet was, die zichzelf als een vluchteling uit Sri Lanke presenteerde en op grond daarvan asiel in Nieuw-Zeeland kreeg en als dank voor de gastvrijheid probeerde 6 argeloze supermarktklanten over de kling te jagen.

De Nieuw-Zeelandse premier Ardern benadrukte op de persconferentie dat de aanval was uitgevoerd door één persoon die in de ban was van een “ideologie die hier door niemand wordt ondersteund”. Ik heb de indruk dat dit iets anders in elkaar zit.

Jihad

We pakken even prof. dr. Hans Jansen (1942 – 2015) erbij:

De redenering die tot meedoen met jihad leidt, telt een beperkt aantal stappen. De eerste: mensen moeten leven naar Allah’s wil. Iemand die, hoe vaag ook, in Allah gelooft, kan daar weinig tegen inbrengen, behalve dan dat hij niet weet hoe de wil van Allah luidt. De tweede stap, voor moslims vanzelfsprekend, luidt dat Allah’s wil de mens bekend is. Allah’s wil ten aanzien van het menselijk gedrag is namelijk vastgelegd in de sharia. De sharia is een moeilijk rechtssysteem, waarvoor je om het te begrijpen, net als bij het Nederlands recht, een deskundig jurist moet raadplegen. Een leek kan immers nooit op eigen houtje verzinnen wat het Nederlands dan wel het islamitisch recht nu precies wel en niet voorschrijft. Wie vagelijk moslim is, maar niet precies weet wat het islamitisch recht voorschrijft, heeft geen keuze behalve de instructies van de deskundige beroepsmoslims te volgen.

Doodziek

Wie ziek is, gaat naar de dokter en wie ernstig ziek is van de islam gaat naar en beroepsmoslim om te horen wat Allah van hem verwacht. En als de beroepsmoslim zegt dat hij het beste boete kan doen door ‘ongelovigen’ om zeep te helpen, dan volgt de moslim die medicatie nauwgezet. Het islamitische recht leert dat wie dat recht afwijst, uittreding uit de islam heeft gepleegd, waarop volgens het islamitisch recht de doodstraf staat. De regels van het islamitisch recht belichamen immers de wil van Allah, en wie bewust de door Allah gegeven regels afwijst, laat zien dat hij een vijand van Allah is.

Kortom: een moslim die aanslagen pleegt, heeft instructies gekregen van de islamitische clerus om te handelen zoals hij doet. Anders legt hij zelf het loodje. De islam is bepaald geen “ideologie die door niemand wordt ondersteund”. Integendeel: meer dan een miljard mensen, meestal laaggeschoold of ongeletterd, zijn volgelingen van deze als ideologie vermomde religie.

Verboden clubs

Als iemand als prof. Koopmans constateert dat 25% van alle moslims in Europa bereid is om geweld te gebruiken ‘in naam van hun religie’, dan kunnen we gerust stoppen te praten met meel in de mond; noem het beestje maar gewoon bij de naam. De feiten worden er niet anders van en we kunnen inmiddels gerust constateren dat de islamitische ideologie, net als het communisme, miljoenen dodelijke slachtoffers maakt.

Motorclubs kunnen worden verboden, omdat ze nogal eens geweld gebruiken, en islamitische clubs gebruiken de clubgebouwen nogal eens als wapenopslagplaats, maar dat maakt kennelijk nog niemand ‘woke’.

Raar is dat.

Door:
Ton Nijhof
(voor www.ejbron.wordpress.com)