Niets van de geschiedenis geleerd: Waarom de oorlog in Afghanistan moest mislukken

(Door: Hilde – Vertaling: E.J. Bron)

De VS hebben in Kabul hun tweede Saigon meegemaakt, ons dreigt een tweede 2015. Een bvlik in de geschiedenisboeken zou volstaan hebben om de Afghanistan-oorlog vanaf het begin als uitzichtloos te kunnen beoordelen.

Op 7 oktober marcheerden de VS op bevel van president George W. Bush Afghanistan binnen – onder de naam “Operation Enduring Freedom”. Dat was pure spot, want er was geen vrede, maar voortdurende onrust. En wel tot op de dag van vandaag.

Is er een reden voor de invasie? Nee, behalve de achtervolgingswaanzin van het Amerikaanse establishment en in het bijzonder van de fractie van vicepresident Dick Cheney, die als veroorzakers van de aanslagen van 11 september 2001 Al-Qaida bepaalden – waarvoor geen overtuigende bewijzen bestonden. Aanvoerder Osama bin Laden had zich er zelfs van gedistantieerd – behoorlijk ongebruikelijk voor een “islamistische” terrorist, die toch waarschijnlijk eerder trots op zulke daden zou zijn.

De VN-veiligheidsraad nam resolutie 1368 aan, die als motivering voor de invasie moest dienen. De VS sloten een bondgenootschap met de Noordelijke Alliantie, de tegenstanders van de Taliban, en begonnen samen met Groot-Brittannië en de Bondsrepubliek Duitsland via de NAVO de aanval. In korte tijd werden de hoofdstad Kabul en de provinciehoofdsteden Kandahar en Kunduz ingenomen. Daarna stelde men in Afghanistan een marionettenregering onder president Hamid Karzai in, voor wier bescherming een speciale ISAF-troep het land werd binnengehaald.

Duitse soldaten als huurlingen

In plaats van nu zinvol te investeren in de infrastructuur van Afghanistan en de opbouw van scholen met de daaropvolgende beroepsopleiding, universiteiten, wetenschappelijke centra, projecten ter verbetering of ontsluiting van verkeerswegen en medische instellingen te forceren, werd er geld in militaire steunpunten gepompt. Zodoende werden honderden miljarden euro´s zinloos verkwist. In februari 2010 onderhielden de NAVO en het Afghaanse nationale leger ongeveer 700 militaire steunpunten in het land.

Officiële balans van de zinloze schermutseling tot november 2019: 71.387 doden, waarvan 43.074 burgers – dat betekent: meer dan de helft van de doden waren geen combattanten. En dat komt niet zomaar: per slot van rekening vonden er in al die jaren verwoestende bombardementen door B-52-bommenwerpers en moorddadige aanvallen met drones plaats, werden er 350.000 soldaten ingezet, en bovendien 20.000 huurlingen.

De oorlog heeft de VS bijna 2 biljoen dollar gekost, talloze dorpen werden vernietigd. Tegelijkertijd heeft de opiumhandel zich vanuit Afghanistan over heel Zuidoost-Azië uitgebreid en is ook in Europa aangekomen. De door de Amerikanen gevleide Noordelijke Alliantie is de bedrijver van de drugshandel, terwijl de Taliban deze probeerden in te dammen.

Normaal gesproken horen de verantwoordelijken voor een internationaal tribunaal gezet te worden – ook wegens misbruik van ons Duitse leger voor hun agressieoorlogen. Terwijl onze troepen volgens de grondwet niet aan een oorlog mogen deelnemen buiten de grenzen van Duitsland. Het Duitse leger is een zuiver defensieleger. Dat werd onder druk van de NAVO echter langzamerhand uitgehold, zodat het ondertussen als een internationaal opererend huurlingenleger overkomt.

De vaders van de grondwet hadden een strijdmacht naar Zwitsers model in de zin, om neutraliteit te bewaren. Karakteristiek voor het leger van de Zwitsers is het militiesysteem, waarbij bijna alle dienstfuncties door dienstplichtigen en reservisten bezet worden. In het geval van een algemene mobilisatie wordt een opperbevelhebber door het parlement gekozen. De toetreding van de Bondsrepubliek tot de NAVO op 5 mei 1955 – 10 jaar na het einde van de oorlog – onder bondskanselier Konrad Adenauer was geen geluksdag voor Duitsland, zoals de decennia daarna zouden aantonen.

De Britse catastrofe

Ook de VS hebben niets van het verleden geleerd: in 1893 besloot het Britse wereldrijk Afghanistan te koloniseren om een invasie van Rusland te voorkomen. Dit was echter helemaal niet de bedoeling, zoals bleek uit later historisch onderzoek. Londen zag zijn belangrijkste kolonie Brits-Indië bedreigd. In 1842 trokken de Engelsen zich terug, nadat 30.000 soldaten door de Pathanen in de pan gehakt waren. Slecht één Britse soldaat overleefde het: de militaire arts William Brydon.

Een machtig rijk

Wanneer de Engelsen zich grondiger en zorgvuldiger met het verleden van Afghanistan zouden hebben beziggehouden, dan zou hen zeker opgevallen zijn dat het land al sinds de klassieke oudheid bekendstond als “graf van de wereldrijken”. Het tsaristische Rusland had daarom ook weinig neiging om zich naar de Hindoekoesj te begeven. De Sovjet-Unie beging later deze fout in 1979 – en mislukte ongeveer iets meer dan negen jaar later.

Het leger van Alexander de Grote (356-323 v. Chr.) werd daar in gevechten met de inheemse bevolking al bijna vernietigd. Vanaf het jaar 400 na Chr. Leefden er op het gebied van het huidige Afghanistan vroege christenen, net zoals in Iran en Irak, die daarna in de 7e eeuw geïslamiseerd werden, zodat tegenwoordig 99,96% van de 39 miljoen Afghanen moslims zijn.

De regio bleef ondanks wisselende heerschappij-aanspraken door naburige volkeren eeuwenlang autonoom. Vanaf 1737 vestigde zich daar een islamitisch koninkrijk, dat vanaf 1823 als emiraat fungeerde en tot 1839 bestond. Het rijk kende onder Ahmad sjah Durani zijn grootste uitbreiding van Masshad in het oosten van het huidige Iran tot Delhi in het huidige India – en was na het Ottomaanse Rijk de op één na machtigste staat van zijn tijd.

Deze staat verviel weer, wat echter bleef, was de bevolking van de Pathanen. Die sloeg de Sovjets na lange jaren van bezetting in februari 1989 terug, en daarna duurde het nog geen tien jaar totdat de VS onder het 9/11-voorwendsel binnen marcheerden. Geen wonder dat de Pathanen na meer dan 40 jaar vreemde heerschappij hun land terug willen hebben.

Opium, lithium en vluchtelingenbeweging

Zoals reeds genoemd, bestaan er in Afghanistan weelderige opiumvelden, met de opbrengst waarvan de Afghaanse communisten en de Noordelijke Alliantie hun strijd tegen de moedjahedien financierden. Het is daarom zeker geen toeval dat de VS na hun invasie direct een bondgenootschap met de Noordelijke Alliantie sloten. Van de communisten is in ieder geval bekend dat zij de opium via de toenmalige Sovjet-Unie naar Europa transporteerden.

De Afghaanse Tadzjieken bedreven altijd het grootste deel van de drugshandel. En het is geen goed voorteken dat de nu gevluchte president Aschraf Ghani $ 169 miljoen naar Tadzjikistan zou hebben meegenomen. De sinds oudsher met de moedjahedien respectievelijk de Taliban overhoop liggende Tadzjieken hebben deze nu de oorlog verklaard.

Ondertussen wil China met de Taliban samenwerken en is van plan de bodemschatten uit te buiten, vooral lithium, dat nodig is om accu´s en batterijen te produceren. Maar Peking heeft het ook voorzien op ijzer, koper, kobalt en zeldzame aarde. Pakistan toont eveneens interesse. De Amerikanen blijven met lege handen staan.

En Duitsland? Wij krijgen weer eens de vluchtelingen: 300.000 tot 5 miljoen voorspelde de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Horst Seehofer, enkele dagen geleden. Daarvan wil hij nu niets meer weten. Er dreigt een tweede 2015. Behalve de VS zijn wij de grote verliezers van een oorlog, die vanaf het begin gedoemd was om te mislukken.

Bron:
compact-online.de
Door: Hilde

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)