De EU zoekt niet naar punten van overeenstemming met Polen – ze zoekt de oorlog

(Door: Aleksandra Rybińska– Vertaling: E.J. Bron)

De vijandige reactie op de toespraak van de Poolse minister-president Mateusz Morawiecki (foto) in het Europees Parlement laat zien dat de EU niet zal toegeven en zal blijven proberen om de bevoegdheden van haar instituties uit te breiden.

De Poolse minister-president Mateusz Morawiecki hoeld een toespraak i9n het Europees Parlement om het standpunt van de Poolse regering en het vonnis van het Poolse Constitutioneel Gerechtshof uit te leggen. Zijn stem was duidelijk te horen, maar zal ze de mening van de Europese Commissie en andere parlementariërs veranderen? Gezien de toespraak die de voorzitster van het Europees Parlement, Ursula von der Leyen, later hield, en het daaropvolgende debat luidt het antwoord: nee.

Brussel voert het conflict met Polen niet uit bezorgdheid om de rechtsstatelijkheid of om de verenigbaarheid van de benoemingsprocedure voor Poolse rechters met het EU-recht. In werkelijkheid gaat het bij de ruzie om iets heel anders. De EU-instituties proberen hun bevoegdheden (door de vonnissen van het Europees Gerechtshof) boven datgene uit te breiden wat hen door de EU-verdragen werd toegestaan. Tegelijkertijd beconcurreren ze elkaar om erachter te komen welke institutie de meeste invloed heeft. Deze strijd vindt plaats onder de dekmantel van een groot narratief over universele waarden – een narratief dat helemaal verkeerd en vervalst is.

Daarbij komt dat de EU een soort afweerreactie laat zien. De Europese integratie, de verdere unificatie, zelfs in de meest ongeschikte vorm, is een garantie voor het bestaan van de EU-instituties en hun reproductie. Overal in Europa zijn politieke krachten ontstaan die dit unificatieproces afwijzen.

Deze krachten vormen een bedreiging voor de belangen van het Brusselse conglomeraat. Zijn ambitie om over alles te beslissen, heeft zo´n omvang bereikt dat de Europarlementariërs onlangs over de abortuswetten in Texas debatteerden. De bevoegdheden van de EU kennen dus geen grenzen. Ze strekken zich niet alleen uit over Europa, maar zelfs over de Verenigde Staten.

Het gaat erom een ongemakkelijke regering in Polen af te zetten. Europa moet open, liberaal, tolerant en uniform zijn. Wie het daar niet mee eens is, heeft geen plek in de EU.

De Europese elites verklaren openlijk dat de “populisten” in de EU opgeruimd en de regeringen in Hongarije en Polen uitgewisseld moeten worden. Zij zullen de hand, die tegen Brussel wordt opgeheven, afhakken. Dat werd ook duidelijk in het debat na de toespraak van minister-president Morawiecki: Polen is cool, maar de Poolse regering is “walgelijk”. De Polen hebben slecht gestemd, en dat kan men hen vergeven, maar gelukkig zijn er de Europese Commissie en het Europees Parlement, die deze fout corrigeren.

Dat is niets nieuws en was het geval sinds de Poolse partij “Recht en Rechtvaardigheid” (PiS) de macht heeft overgenomen. Wat echter is veranderd, is dat Brussel eendelijk een effectief instrument gevonden heeft: het rechtsstatelijkheid mechanisme.

Eerdere pogingen om Polen te bestraffen, zoals artikel 7, hebben niet gefunctioneerd, zodat het vanuit het oogpunt van de EU een zonde zou zijn om haar nieuwe instrument niet te gebruiken. Anders riskeert de EU gezichtsverlies. Men kan niet over de schending van de rechtsstatelijkheid blijven schreeuwen, de Poolse oppositie ondersteunen en zich dan plotseling terugtrekken.

Zo moet de toespraak van von der Leyen gezien worden.

De rest, zoals het debat van de Europarlementariërs, is alleen nog maar het vaak herhaalde rituele gekibbel. Ze spraken van Polexit, “pathologische democratie”, een afglijden naar Rusland en het betwijfelen van de grondbeginselen van de EU. Niets daarvan is waar (of als het waar is, dan eerder in Berlijn dan in Warschau), maar dat maakt niks uit, want het gaat hier niet om de waarheid. Het gaat erom een ongemakkelijke regering in Warschau af te zetten.

Europa moet open, liberaal, tolerant en uniform zijn. Wie het niet met deze opvatting eens is, heeft in de EU niets te zoeken.

Omdat Polen het meest conservatieve land in de EU is, ligt het voor de hand dat het land het op een conflict met de in toenemende mate progressieve agenda van de EU-instituties zal laten aankomen.

Daarom zou het opschorten van financiële middelen uit het Europese conjunctuurprogramma en zelfs uit het meerjarige financiële kader voor 2021-2027 erbij gehaald moeten worden.

Mocht deze opschorting plaatsvinden, dan zou dit zwaard aan twee kanten snijden. Zo´n beslissing zou een element van de geschiedenis kunnen worden, waarin de EU door ondemocratisch gekozen instituties de lidstaten vernedert en domineert. Er zal ook een bepaald precedent geschapen worden. Als Polen op deze manier behandeld kan worden, dan kan elk ander land dat ook.

Door Polen niet van EU-gelden te voorzien, zal Brussel het enige pressiemiddel inzetten dat het heeft. De “nucleaire optie” zogezegd. En als dat niet functioneert? Wat zou Brussel dan nog met Polen kunnen doen?

Ik ben heel benieuwd hoe het na de toespraak van minister-president Morawiecki verder zal gaan, want dit verhaal zal zich op de EU-top van vandaag en morgen waarschijnlijk verder ontwikkelen.

(Bronnen: wpolityce.pl en rmx.news)

Bron:
unser-mitteleuropa.com
Door: Aleksandra Rybińska

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)