ME TOO!!!!!

(Door: “Helena”)

Er moest door de staatsomroep weer eens iets ‘luchtigs’ gebracht worden onder de ingedutte bevolking die de hele avond voor de buis hing. Iedere keer maar weer dezelfde talking heads, die nu probeerden het inmiddels meerdere keren gemuteerde ‘killer virus’ heel langzaam en voorzichtig om te vormen tot een verkoudheidsvirus! Dàt was niet het verhaal dat ze wilden horen en wat de spanning erin hield! Wel verdorie, hadden ze zich daarvoor laten dubbelprikken en boosteren!!

Nee, er moest ‘iets’ gebeuren voor de broodnodige afleiding! In de vooraankondigingen werd er al op gewezen dat er iets heel ergs aan de hand was, waardoor de hele bevolking al werd klaargestoomd om op donderdagmiddag 16.00 uur punctueel en masse aan de buis gekluisterd te zitten! Er was namelijk iets waar ene Tim Hofman zich heel erg BOOS over maakte, en dat moest iedereen weten! Het had allemaal te maken met de familie DE MOL en het programma The Voice Of Holland!! Dus hoe ranzig zou het zijn? Zitten we klaar, smullen maar!!

Wat een viezeriken toch die Ali B (dus toch een k-marokkaan!) en die Rietbergen, die knar waarmee Linda de Mol destijds was vreemdgegaan terwijl ze nog getrouwd was met Sander Vahle, en viespeukje Rietbergen nog een relatie had met Lieke van Lexmond! Ach ja, de Gooise matras stond er al jarenlang om bekend, er werd wat afgewipt met elkaar! En wie van de ‘geschokte’ dames die zich nu zo nodig over hun ‘me too’ ervaring wilden uitspreken, hebben hier niet hun glansrijke carrière aan te danken? Maar laten we eerlijk zijn, en ik wil het allemaal niet bagatelliseren – want wat volgt is ècht niet oké- Nederland is behoorlijk aan het verpreutsen! Een complimentje als ‘lekker ding’ (zeker als een ‘witte’ man het zegt) kan al als zeer intimiderend en schokkend worden ervaren, want: vooral woorden doen er toe (!) in het nieuwe ‘normaal’!! Zo’n geile hork kan je zo maar midden op straat op klaarlichte dag te grazen nemen of anderen aanzetten tot extreem gewelddadig grensoverschrijdend gedrag, nou ja, het ligt er wel aan in welke wijk je je als vrouw nog als loslopend ‘wild’ durft te verplaatsen zonder beveiliging! En sissen is inmiddels verboden, dat is ook veel geniepiger!

Avond aan avond tijdens het Journaal en aan de kwektafels werden de door stemvervormers als figuurtjes uit de Duck-familie klinkende slachtoffertjes aan het woord gelaten over wat hen door het stelletje smeerlappen was aangedaan! Maar de ergste bleek toch, en daar verbaasde niemand zich over, de notoire vreemdganger (voorheen de ideale schoonzoon des vaderlands) Marco Borsato te zijn! Hij had meerdere malen aan de bibs van een 14-jarige gezeten! Het ge-viespeuk van de drie dirty old men bleek al jaren aan de gang te zijn, maar kwam nu dankzij een gedegen onderzoek van meneer Hofman naar buiten! Zoals te verwachten, werkte het ophitsen van de bevolking uitstekend! Geen van deze kinderverkrachters heeft nog het recht vrij rond te lopen, zich in het sociale leven te verplaatsen, hun muziek moet door de shredder en ze mogen al helemaal niet meer in de media de kans krijgen om hun straatje schoon te poetsen! Nee in een donkere cel zouden ze hun dagen in eenzaamheid moeten slijten op water en droog brood! En dat was nog wel de mildste straf! Zo diep kun je vallen dus, ondanks de jarenlange bescherming van het De Mol-imperium! Ze zijn het land al uit hoor, reken maar, met een royale vergoeding en over een poosje hoor je hier niets meer over want bewijzen? Dat appje met die foto van die dic pick of hoe noemde ze dat stukje verse worst ook alweer … kan ook van iemand anders geweest zijn toch?

Een paginagrote advertentie in de dagbladen, vermoedelijk door sponsorgelden bijeengebracht, met de belerende tekst: ‘Ouders voed uw zonen op!’ en ‘Beste John het ligt niet aan de vrouwen!’
zette heel Nederig land aan het denken. Maar ja, mannen blijven toch mannen en gevoelig voor vrouwelijk schoon! Mannen zijn roofdieren, de een nog erger dan de ander! Bij mannen binnen een bepaalde bevolkingsgroep kan zelfs een vriendelijke oogopslag onder een boerka al tot seksuele extase leiden!

De oplossing is er niet, maar er is wel verschil in opvoeding en dat geldt net zo goed voor de meisjes! Als je opgevoed bent in de jaren zestig en zeventig, tijdens de seksuele revolutie, toen vrije seks de norm was, wilde dat nog niet zeggen dat iedereen in het linkse vrijheidsdenkbeeld geloofde en zich maar door iedereen liet bepotelen! Dat niet ieder meisje, om te voorkomen dat ze als een preuts trutje werd aangemerkt, tijdens een avondje stappen zich in een donker steegje – als dank voor een paar drankjes – door de hele ‘vrienden’ groep maar moest laten nemen? Ik heb ze gekend, die zogenaamde wilde meiden die op hun 17^e hun leven al on hold hadden gezet ‘dankzij’ de een of andere charlatan, met het gevolg van een onbeschermde zaadlozing als blijvende herinnering!

Wanneer je zelf voor kinderen kiest (dankzij de pil) op het moment dat je daar aan toe bent, ben je als moeder extra op je qui-vive, zeker als je dochters op een leeftijd komen dat ze, zelf nog kind, naar lichamelijke volwassenheid groeien, het ene kind kan daar beter mee om kan gaan dan het andere. Tegen de tijd dat het onderwerp seks voorzichtig aan de keukentafel werd besproken, bleken de kinderen er al veel meer over te weten dan we dachten, dat scheelde al een slok op een borrel. Ze hadden namelijk vriendinnen uit samengestelde gezinnen met oudere (half) broers en zussen en die wisten al wel waar Abraham de mosterd haalde! Die broers en zussen hadden al verkering, en die verkering bleef daar ook thuis slapen!

Toen onze oudste in groep 8 van de katholieke basisschool een nieuwe klassenleraar kreeg, was ik wel benieuwd hoe ze dat, na jarenlang een juf te hebben gehad, ervaarde. “Is het een aardige man, geeft hij goed les?” Volgens de protocollen waren de ouders niet gewenst in de hogere klassen, dus hadden we de man ook nog niet ontmoet, dat zou pas tijdens het 10 minuten gesprek net voor de herfstvakantie gebeuren. Ik had hem al wel eens gezien, in de verte, als ik eens langs het schoolplein van de bovenbouw fietste en hij daar liep te surveilleren. Zo op het eerste gezicht een vriendelijke man, wel wat vadsig en saai gekleed in een beige broek en bruine trui, ik schatte hem zo midden dertig.

“Nou, hij doet raar!”, reageerde onze dochter “En we vinden hem allemaal raar!” “Misschien moeten jullie nog even aan hem wennen, jullie kennen hem pas een paar weken?” Onze oudste reageerde geïrriteerd: “Nou, hij komt na de gymles altijd binnen in de doucheruimte terwijl wij daar…!” Terwijl alle alarmbellen afgingen, was ik blij dat onze dochter heel goed onder woorden wist te brengen hoe er in die doucheruimte werd gereageerd door de meisjes. “En dan gillen we allemaal dat ie weg moet gaan, maar dan roept hij: handdoeken af en douchen!”

Na school kwam de vriendinnengroep regelmatig bij ons thuis en werd er onder het genot van een colaatje en een bakje chips gezellig gekletst. Ik besloot het maar in de groep te gooien, want het idee dan deze meneer Bert zich daar in de doucheruimte stond te verlekkeren aan, onder andere, onze dochter maakte me woest. “En hoe gaat het met eh meneer Bert…. zo heet hij toch?”
“Iew! Die is erg!!”, klonk het in koor “Hij loopt gewoon de douches in en wil dat we onze handdoeken af moeten doen! Dat doe je toch niet!” De ouders van de vriendinnen wisten ervan, vertelden ze, sterker nog, er bleek een verhaal de ronde te doen dat hij om een ‘bepaalde reden’ uit zijn vorige baan zou zijn gezet! Maar ja, roddels??

Ik besloot samen met de meiden de tactiek te bespreken; ze moesten eisen dat hij weg ging en hun handdoeken niet afdoen in zijn bijzijn!! Aangezien ik niet helemaal op de hoogte was van het gymrooster, doordat er wel eens lessen uitvielen, informeerde ik er nog wel eens naar, maar volgens onze dochter trok ‘meneer’ zich niets aan van het commentaar van de meiden en maakte ondanks het gegil geen aanstalten om weg te gaan. “Hij staat ons uitgebreid te bekijken!” Na contact met de andere ouders te hebben gezocht, werd er besloten om, als het gedrag van de man niet zou veranderen ondanks het verzoek van de meisjes, een gezamenlijke klacht in te dienen bij de directie. De directeur persoonlijk kennende wist ik wel waar dat op uit zou draaien. Hij zou zijn personeel toch de hand boven het hoofd houden! En ik vond het fair om meneer Bert eerst te waarschuwen! Maar de rest van de ouders was het daar niet mee eens, en de eerste de beste keer dat we samen zouden kunnen komen zou tijdens het 10 minuten gesprek zijn, weken later, omdat iedereen te druk was, en ik moest vooral niet voor mijn beurt praten daar schoten ‘we’ niets mee op!

Omdat onze dochter de volgende dag voor controle naar de orthodontist moest en later op school zou verschijnen, checkte ik nog even voor de zekerheid of ze dat bij haar klassenleraar had gemeld. Ik had er geen behoefte aan om een telefoontje te krijgen van de directeur (een vreselijke kwal) die mij een verbale tik op de vingers zou geven vanwege het tekort aan opvoeding wanneer mijn dochter het verzuim niet zou hebben doorgegeven! “Hij luisterde niet eens toen ik het hem dat heel duidelijk vertelde! Dus hij zal het wel niet genoteerd hebben.”

Ik besloot die middag, nadat ik de jongste naar school had gebracht, en tegen alle regels in, een bezoek te brengen aan de bovenbouw en stapte de klas van meneer Bert binnen. Onze oudste deed net of ze hard aan het werk was en boog zich ijverig over haar schriftje, aan de ene kant was het wel fijn, zo’n moeder die het er niet bij liet zitten, maar ik was natuurlijk wel de enige! De vriendinnen keken me echter hoopvol aan, en eentje fluisterde: “Hij staat in de gang!”, voor het geval ik niet wist wie hij was. Maar ik had hem al herkend. Hij was in een geanimeerd gesprek gewikkeld met de directeur en kwam toen hij mij in het vizier kreeg snel richting het leslokaal gelopen. “U weet toch wel dat u de klas niet mag betreden! Uw kind zit in de bovenbouw! Sorry maar regels zijn regels!” Hij probeerde me stante pede de toegang tot het lokaal te ontzeggen maar ik stak vriendelijk mijn hand uit en hij beantwoordde deze begroeting met tegenzin. “Nou ik zou hier niet zijn als het niet belangrijk was meneer!” Ik maakte me bekend als de moeder van mijn dochter die naar haar zeggen het bezoek aan de orthodontist had doorgegeven, maar twijfelde of die boodschap wel bij hem was overgekomen, aangezien ze niet had gezien dat hij het ergens had genoteerd, en om te voorkomen dat ik daar door de directeur op zou kunnen worden aangesproken!” Hij grinnikte een beetje plagerig “Tja, ze is ook zo verlegen hè?”, knikkend richting onze dochter.

Die hele houding, dat minachtende, onverschillige en autoritaire, ik vloog gierend uit de bocht!
Voor ik het wist had ik hem beet (niet letterlijk), midden in de klas gooide ik het er uit: “En weet u waar ze vooral zo verlegen van wordt? En zij niet alleen! Dat u daar staat te gluren in de doucheruimtes van de meisjes!!” Nou! Daar had je de poppen aan het dansen! Ik werd stevig bij mijn arm gepakt en de klas uit gedirigeerd. Als door een wesp gestoken begon hij me op dreigende toon aan te vallen waarbij hij de elementaire beleefdheidsvorm ‘u’ ook maar achterwege liet. “Hier moet je voor oppassen! Nu moet je uitkijken! Je gaat nu een grens over! Dit ligt heel gevoelig!” Er kwam een hele discussie op gang waarop niet hij, maar ik in de foute hoek werd gezet. “Weet je wel dat ik het recht heb om daar te staan?” Ik stond perplex, hij had het rècht om daar te staan, waar dacht hij dat recht vandaan te halen? “Als de meisjes niet van uw aanwezigheid gediend zijn en de boodschap maar niet lijkt over te komen, dan gaan ze er samen over praten! Snapt u dat dan niet!” “Nou, Ik heb zelf ook kinderen hoor!”, verdedigde hij zich. “Nou èn? Die zullen het ook niet fijn vinden als ze straks in groep acht zitten en pa om de deur komt kijken tijdens het douchen!”

Toen zijn aandacht even werd afgeleid door een meisje met lang donker haar dat door de gang naar een andere klas liep en hij opmerkte: “Zij had er vorig jaar, toen ze bij mij in de klas zat ook zo’n last van!” Werd ik helemaal woest, dus die mafkees gaf het gewoon toe! “Laten we een ding afspreken om de zaak voor u niet ingewikkelder te maken, want u begrijpt het niet of wilt het niet snappen! Vanaf nu blijft u weg uit de doucheruimte, en als de meiden er te lang over doen om op tijd in de volgend les te komen, laat u een juf poolshoogte nemen! Doet u dat niet, dan neem ik samen met andere ouders maatregelen!”

Tot mijn ‘verbazing’ werd ik de volgende dag gebeld door de hooghartige kwallerige directeur, die meende ‘uit hoofde van zijn functie’ mij te moeten wijzen op het feit dat mijn jongste dochter (het meisje was toen 8 jaar) op de vraag van haar juf: “Waarom is mama jou niet in de klas komen brengen zoals anders?” had geantwoord: “Omdat ze tegen meneer Bert gaat zeggen dat ze het niet fijn vindt dat hij bij de douches van de meisjes staat te kijken!” Ik zag het voor me: het kind had in haar onschuld een eerlijk antwoord gegeven en dat diende meteen daarna, om erger te voorkomen, met gillende sirenes in de directiekamer te moeten worden besproken! “Er moest zelfs een stagiair aan te pas komen om de les over te nemen, zodat de juf haar beklag kon doen!”, ratelde hij verder, en: “Jullie moeten uitkijken waar jullie het over hebben tijdens het avondeten!”, waarschuwde hij, “want kleine potjes hebben grote oortjes! Deze man, en zeer gewaardeerd onderwijskracht, voelt zich nu ernstig aangetast in zijn integriteit! Ze kletsen het al door hier in de buurt….. en zo wordt het een roddel en dat heeft deze man niet verdiend en ik vind dit dan ook een hele kwalijke zaak!”

Ik moest er wel een beetje om lachen, want als er iemand in de buurt was die smulde van de roddels, als het ging om andermans kinderen, dan was meneer de omhooggevallen directeur het wel. “Zozo, misschien moet je eens gaan praten met de ouders van May-Sue! Die had er vorig jaar ook zo’n last van toen ze bij hem in de klas zat! Dat heeft ie me zelf verteld!” Het viel stil aan de andere kant. Wat volgde was een een-op-een gesprek met meneer Bert met als beoogd resultaat dat hij zich aan de gemaakte afspraken zou houden en dat bleek te werken. Binnenskamers volgde nog een verhit 10 minuten gesprek samen met de andere ouders en de directeur, die tot zijn irritatie moest erkennen dat wij niet de enigen waren!

Na de basisschool was er zo af en toe nog wel eens contact met de klasgenoten onder elkaar, maar dat verwaterde al snel. Toen er door een van de ex-klasgenootjes een reünie werd georganiseerd, waren ze er allemaal weer bij en hadden ze de grootste lol. Er werden volop herinneringen opgehaald aan toch een hele leuke basisschool tijd, en ja ook aan dat akkefietje met die meneer Bert. “Weten jullie nog met Sinterklaas? Toen deden we er te lang over om de pakjes open te maken, hij wilde naar huis! En toen riep hij: ´Kom op dames! Persen, persen, het kindje komt zo!´ Haha, misschien heeft hij zich inmiddels wel laten omscholen tot gynaecoloog! Want waar het hart vol van is!”, grinnikten ze nog, totdat een van de jongens met een opzienbarende mededeling kwam “Weten jullie dan niet dat hij een tijdje geleden is overleden?” Verbazing alom. “Nee.” Deze hadden we niet aan zien komen! Tjee wat erg, maar zo oud was hij toch niet? Was hij ziek of zo of…… “Geen idee, hij schijnt onwel geworden te zijn tijdens het douchen……”

Door:
“Helena”
(voor www.ejbron.wordpress.com)