DE CARBON WORDT DE NIEUWE DIGITALE EURO

(Door: “Weethetwel”)

We zitten in de nadagen van de euro. Terwijl de geldpersen op volle toeren draaien om de huidige euro nog zoveel mogelijk uit te melken, wordt de digitale euro steeds sneller voorbereid. Dat wordt geen pretje, maar omdat het zo onvoorstelbaar is, sussen velen zichzelf maar in een diepe slaap. Eén van de vragen die gesteld kan worden bij een nieuw geldsysteem is: waar ontleent deze munt zijn waarde aan? We kennen nog van vroeger de goudstandaard. Deze werd op een gegeven moment losgelaten, waardoor er onder de huidige wereldmunten geen enkele waarde zit. We praten in dat verband over fiat-geld: het is puur een kwestie van vertrouwen dat dollars en euro’s aangenomen worden. Dat vertrouwen wordt momenteel snel minder door het wangedrag van regeringen en centrale banken. Hoe kan het straks gebeuren dat de digitale euro wél geaccepteerd en vertrouwd gaat worden? Ook daar is over nagedacht.

Functies van het geld

In de gangbare economie moet geld voldoen aan de volgende kenmerken:

1. Ruilmiddel. Het geld moet algemeen geaccepteerd worden. Men moet er zeker van zijn dat men er andere goederen voor kan krijgen
2. Rekeneenheid, men kan zo de waarde van verschillende goederen met elkaar vergelijken
3. Spaarmiddel, zo kan men aankopen uitstellen naar de toekomst

Het mag duidelijk zijn dat al deze functies gebaseerd zijn op vrijwilligheid. Nog nooit in de geschiedenis is het een koning of regering of wat dan ook gelukt hun onderdanen een bepaald waardengevoel op te dringen. Als ze te veel muntjes maakten, werden deze op een gegeven moment niet meer geaccepteerd en zakte de betreffende economie in elkaar. De keuzevrijheid van de consument was wat men noemde “de onzichtbare hand” die de economie leidde, die vraag en aanbod bij elkaar bracht en ervoor zorgde dat díe producten gemaakt werden die men graag wilde kopen.

De tijd van vraag en aanbod is voorbij, er komt (weer) een centraal geleide economie

Vijftig jaar geleden begon met de Club van Rome een campagne die de economie van een hele andere kant bekeek. Zij bekritiseerde het economisch handelen, omdat het er op gericht is om meer welvaart te krijgen. Bij iedere economische transactie zijn partijen betrokken die er allemaal beter van willen worden. Dat is egoïstisch, want meer welvaart betekent meer rijkdom en volgens die redenering wordt die rijkdom omgezet in energie slurpende producten en nutteloos tijdverdrijf. Daar werd de conclusie aan verbonden dat de Aarde daar niet tegen zou kunnen.

In een niet aflatende politieke en mediacampagne is dat standpunt in 50 jaar gemeengoed geworden. Het wordt inmiddels door meer dan 80% van kiezers en politiek van harte onderschreven. Het tijdstip is daarom nu aangebroken om de foute wereld zoals die tot nu toe bestond flink op de schop te nemen. Uiteindelijk moet daarom het huidige economische systeem verdwijnen, tegelijk met die verspillende welvaart. Het kan niet langer zo zijn dat ieder individu maar probeert zijn eigen welvaart te verhogen ten koste van de Aarde. Dat moet aan banden worden gelegd.

Vrije keuze moet verdwijnen uit de economie

De politiek beschouwt thans als belangrijkste opdracht het redden van de Aarde. Dat is de wens van de kiezer. Van 150 door het volk gekozen Kamerleden zijn er misschien tien die daar niet achter staan. Nu is de tijd van handelen gekomen. Voor sommige kiezers zal dat soms wel een beetje zuur worden en ook voor hen die er iets beter over nadenken. Maar de trein is nu eenmaal vertrokken.

Als eerste is ervoor gekozen een eind te maken aan de verwerpelijke economie zoals we die tot nu toe kenden. Alle maatregelen die daarvoor genomen zijn of nog genomen worden, kennen we inmiddels als “The Great Reset”. Door het ontregelen van de maatschappij (pandemie, verstoorde logistiek en productie, oorlog, boycot, extreme inflatie, rechteloosheid, vaccinaties) wordt in ieder geval een halt toegeroepen aan de ongebreidelde spilzucht, reislust (en ook het aantal mensen) van de grote massa. Daarmee komt fase 1 binnen het bereik van de politiek: ”We moeten met zijn allen een beetje armer worden om de Aarde te redden”.

Maar fase 2 komt nu aan bod. Het ineenstorten van de economie ligt goed op schema, maar hoe voorkom je dat de oude welvaart weer terugkomt? Dat lukt alleen als je de massa aan banden legt. En dat lukt alleen als de vrije keuze uitgebannen wordt, want bij vrije keuze probeert ieder er toch weer beter van te worden. Dat moeten we met zijn allen niet willen. Het is dus logisch dat het geldsysteem zoals we dat sinds eeuwen kennen compleet is teruggegaan naar de tekentafel om er een nieuw eigentijds ontwerp voor in de plaats te stellen. En hij komt er aan: de CBDC, de Central Bank Digital Currency, de digitale euro.

De digitale euro: het nieuwe geld

Uitgangspunt van de nieuwe munt wordt nu het reguleren van bestedingen. De maatschappij heeft er uitdrukkelijk voor gekozen vooral bestedingen te doen die niet belastend zijn voor de Aarde. Daarom is het uitgangspunt niet langer het optimaliseren van de welvaart, maar het minimaliseren van het leven. Als iedereen stil blijft zitten, heeft de Aarde er het minste last van. Het leven op Aarde is alleen mogelijk door het verbruiken van energie, bijv. door te eten of het huis te verwarmen. Dat verbruiken van energie heet “verbranden” en daarbij komt het gas CO2 vrij. Na vijftig jaar voorlichting roept bijna iedereen blindelings “we moeten minder CO2 produceren”. Het is dus logisch dat de nieuwe munt vooral een bijdrage levert aan vermindering van CO2. De nieuwe digitale munt kan men beschouwen als een soort toestemming om een bepaalde hoeveelheid koolstof (Carbon) te mogen verbranden en daarmee CO2 te produceren. Het is dus logisch deze munt aan te duiden als de “Carbon”.

1. De aard van het geld verandert dus van ruilmiddel in bestedingsmiddel. De bestedingen moeten er op gericht zijn de CO2 footprint kleiner te maken. In dat verband is het natuurlijk van belang dat er bij de besteding van het geld weinig keuzemogelijkheid is, omdat de verleiding groot is het toch weer te besteden aan dingen die men vroeger leuk vond, zoals een vliegreis. Cash-geld moet daarom afgeschaft zijn om de munt tot een succes te maken. De bestedingen van de nieuwe munt zijn er dus vooral op gericht minimale CO2 te produceren. De Rabobank heeft al een compleet nieuwe divisie opgericht: de CARBON-divisie. Deze moet in de komende jaren uitgroeien tot haar hoofdactiviteit. De bedoeling is alle klanten van de Rabobank (en straks iedereen) te monitoren hoeveel CO2 ze produceren. Op basis daarvan kan de rekening van de klant straks stopgezet worden als hij te veel koolstof (Carbon) dreigt te verbruiken. Als straks van iedereen bepaald wordt hoeveel koolstof hij mag gebruiken, is de meest voor de hand liggende naam van de nieuwe munt “Carbon”. Je budget is bijvoorbeeld 10 Carbons.

Over de twee andere kenmerken van het vroegere geld kunnen we kort zijn:

2. De rekeneenheid is niet meer nodig, omdat van tevoren bepaald wordt waar de Carbon aan besteed mag worden en ook de hoeveelheid. Over de prijs is geen discussie mogelijk. Take it or leave it. Uiteraard is het altijd “take”, want de welvaart is toch al een stuk minder dan vroeger.

3. Het geld als spaarmiddel komt ook te vervallen. Men kiest massaal voor een bezitsloze maatschappij en is daar blij mee. “You will own nothing and you will be happy”. Iedereen heeft het blije gevoel niets te kort te komen, spaargeld is niet meer nodig.

Er blijven dan twee vragen over:

1. Hoe kan de levering van de goederen gegarandeerd worden?
2. Waar ontleent die munt zijn waarde aan in relatie tot goudstandaard en fiat-geld?

Voedsel en energie zijn de per se benodigde goederen

De uitvinders van deze grote transitie realiseren zich donders goed dat de afgestompte bevolking zich alles laat afpakken op twee dingen na. Wanneer ze geen eten hebben of als ze het koud krijgen, worden ze opstandig. Wat betreft dat koud krijgen: De energiecrisis die thans georganiseerd is, bestaat helemaal niet en is opgelost op het moment dat de energieboycot wordt opgeheven. Voor Nederland geldt bovendien dat de gaskraan in Groningen opengezet kan worden als dat nodig is. De energiecrisis wordt straks meteen opgelost bij de komst van de CBDC om te laten voelen hoe fijn deze digitale munt is voor de mensheid.

Voor de voedselvoorziening zijn meer voorbereidingen nodig. In de communistische Sovjet-Unie werd de voedselvoorziening georganiseerd middels zgn. kolchozen, collectieve boerderijen. Zij moesten gedwongen een bepaalde geplande productie per jaar halen, maar in de praktijk kreeg de staat vooral een dikke middelvinger. Daarom is ervoor gekozen de boerenstand te ontmantelen (daar is ook geen land mee te bezeilen) en vooral in te zetten op beter te controleren fabrieksmatige productie van voedsel zoals eiwitrijke insecten. Traditionele voedselproducenten vliegen momenteel massaal in brand of worden slachtoffer van de energiecrisis, terwijl Koning Willem Alexander insectenfabrieken opent. Dit geeft uiteindelijk de benodigde controle op de voedselketen. Men denkt zo in staat te zijn te benodigde goederen te leveren.

De waarde van de nieuwe Carbon, de digitale euro

Een munt heeft alleen bestaansrecht als hij algemeen aanvaard en gewild is. De Carbon, de Europese digitale euro, heeft daarbij het tij niet mee. Terwijl de oude euro nog een munt was uit de tijd dat men bestedingen deed om leuke dingen te beleven, is de nieuwe Carbon vooral een munt om alles zo minimaal mogelijk te doen om de Aarde te redden. Het minimale is echter tevens de grote kracht van deze munt. Doordat de huidige verspil-economie goeddeels verdwenen is, bestaat er een groot overschot aan mensen die vroeger overbodige producten maakten. Harari, de adviseur van Klaus Schwab (WEF) en één van de architecten van het nieuwe systeem, noemt ze wel eens oneerbiedig: de nutteloze mee-eters. Maar de maatschappij is hen evenwel toch veel dank verschuldigd, niet in de laatste plaats omdat 80% van hen belangeloos heeft meegewerkt dat deze maatschappelijke omwenteling plaats kon vinden. Zij krijgen daarom tot aan hun dood een basisinkomen. Helaas zijn het er zoveel dat het niet vergelijkbaar kan zijn met het huidige minimuminkomen. Het minimuminkomen in het nieuwe Carbontijdperk voorziet erin dat er nét genoeg Carbons ter beschikking worden gesteld om in leven te blijven. Dat maakt de Carbon bijzonder waardevol: krijg je er geen, dan ga je dood. De Carbon ontleent zijn waarde dus niet aan goud of het waardeloze fiat-systeem, maar aan het verschil tussen leven en dood. Waardevoller was een munt nog nooit.

Iedere vrijdag wachten de basis-inkomers gespannen op het moment dat het groene vinkje op hun QR-pas oplicht, waardoor ze hun porties insecten kunnen kopen en de stroom weer even aangaat om te kunnen douchen. Echt een geluksmomentje. Er staan mooie tijden te wachten in harmonie met moeder Aarde.

Door:
“Weethetwel”
(voor www.ejbron.wordpress.com)

(PS: Hier vindt u alle artikelen van “Weethetwel” op de site “E.J. Bron”. Alleen in de corona-periode al meer dan 60. Het is een interessante ontdekkingstocht naar de vele pogingen om de mensheid te gronde te richten)