Hoe Frankrijk zijn invloed in Afrika verliest

(Door: Thomas Röper – Vertaling: E.J. Bron)

Frankrijk ziet zijn voormalige koloniën in Afrika altijd nog als zijn invloedgebied, verliest zijn invloed daar echter razendsnel. Afrika is op dit moment veel belangrijker dan men het in de media te weten komt. In Afrika ligt wellicht zelfs de sleutel tot de overwinning in de geopolitieke strijd van de systemen tussen het Westen enerzijds en Rusland en China anderzijds. De reden is dat Afrika zich tot nu toe neutraal gedraagt, met zijn bodemschatten en opkomende markten echter in de toekomst beslissend kan zijn. Zonder Afrika zal geen van de beide partijen kunnen winnen wanneer de strijd van de systemen heel lang mocht duren.

Afrika in de focus

Dat Afrika geopolitiek in de focus terechtkomt, kon je er ook aan zien dat de Amerikaanse president Biden in december voor het eerst sinds 2014 weer voor een Afrika-top had uitgenodigd, waarbij hij Afrika ook meteen $ 50 miljard beloofd heeft. De reacties in Afrika waren echter uitgesproken terughoudend, want de Afrikaanse staten zijn zich er vanuit hun ervaring uit de koloniale tijd heel goed van bewust dat het Westen Afrika altijd dan graag strikt wanneer het iets van Afrika wil, het anders echter geringschattend de “Derde Wereld” noemt en links laat liggen.

Anders is het met China en Rusland, want beide landen, die Afrika na zijn bevrijding uit de koloniale slavernij ondersteund hebben, breiden hun economische en politieke invloed in Afrika uit en zijn daar graag gezien.

Bij de Ruslandsancties hebben zich maar ongeveer 50 landen van het Westen aangesloten, de resterende 140 landen van de wereld werken nog steeds normaal met Rusland samen. Tot schrik van de VS hebben de Arabische landen zich niet eens bij de anti-Russische politiek van het Westen aangesloten.

Daarmee is duidelijk waarom Biden de Afrika-top uitgerekend nu georganiseerd heeft: hij wilde ervoor werven dat de Afrikaanse landen zich aansluiten bij de anti-Russische politiek. Het feit dat geen enkel Afrikaans land dit gedaan heeft, is een duidelijk teken voor het “succes” van Biden´s poging.

De schaduwen van het koloniale verleden

Elk volk en elk land zijn door hun geschiedenis bepaald, ook al zijn de mensen zich daar nauwelijks van bewust. De Britten zien zichzelf nog altijd nog op de een of andere manier als empire, hoewel ze ondertussen al problemen hebben om hun eigen staat bij elkaar te houden, zie bijvoorbeeld het streven naar onafhankelijkheid van Schotland.

De Afrikanen zijn door hun koloniale geschiedenis bepaald, waarin ze door het Westen uitgebuit en tot slaaf gemaakt werden. Daarom bestaat daar een diepgeworteld wantrouwen tegen beloftes uit het Westen. Daarmee heeft men daar zo zijn ervaringen opgedaan.

De Afrikaans elanden zijn tot nu toe echter zwak geweest en konden zich niet echt uit het kolonialisme bevrijden, dat ook nu nog voortduurt, wanneer westelijke firma´s in Afrika olie, goud, uranium en alle andere bodemschatten delven. Het leeuwendeel steken daarbij de westelijke concerns in de zak, de Afrikaanse landen worden met een fractie van de waarde van hun eigen bodemschatten afgescheept. Voor de voortzetting van de koloniale tijd met andere middelen bestaat zelfs een vakterm, deze luidt Production Sharing Agreement (PSA).

De Afrikaanse staten observeren de strijd van het Westen tegen Rusland echter zeer nauwkeurig, want wanneer Rusland succesvol is, zouden veel Afrikaanse landen de moed kunnen vatten om eveneens in opstand te komen tegen de uitbuiting door het Westen. Dit proces is echter al begonnen.

De Franse invloedssfeer neemt af

We herinneren ons allemaal nog de berichten dat Mali onlangs de Franse troepen het land uitgegooid heeft. Dat was een unieke gebeurtenis in de jongere geschiedenis. En het was niet de enige in zijn soort.

Bijna gelijktijdig heeft Mali eind november ook de Franse NGO´s het land uitgegooid, omdat Mali het beu was dat Franse krachten proberen zich in zijn binnenlandse politiek te mengen en de publieke opinie in Mali te beïnvloeden. Geen wonder, Frankrijk zou een enorme beïnvloeding van NGO´s uit Mali in de Franse binnenlandse politiek ook niet toestaan.

De gebeurtenis laat zien dat de Afrikaans elanden zelfbewuster worden, want het voorbeeld heeft ander elanden moed gegeven. De straatarme voormalige Franse kolonie Burkina Faso heeft zich bij Mali aangesloten en begin december eveneens een verbod op de werkzaamheden van Franse NGO´s uitgesproken. Duidelijk is het snelle verlies van de Franse invloed niet aan te tonen.

De Russen zijn de schuld

In westelijke media wordt nauwelijks bericht over dit verlies van de Franse – en daarmee westelijke – invloed in Afrika. Als westelijke media erover berichten, dan hoogstens dat natuurlijk de Russen de schuld van alles zijn, want zowel Mali als Burkina Faso keren zich naar Rusland toe en laten de Russische private militaire onderneming Wagner in hun landen toe om – in plaats van de Fransen – de eigen veiligheidstroepen op te leiden en hen bij de bestrijding van “islamistische” rebellen te helpen.

Het geopolitieke aspect van de gebeurtenissen noemden de Duitse media in hun artikelen niet, in plaats daarvan demoniseren ze de Wagner-groep, wat echter minder aan de vermeende misdaden ligt, die Wagner volgens westelijke media zogenaamd pleegt (bewijzen werden nooit voorgelegd), maar aan het feit dat Wagner blijkbaar goed werk verricht en de landen zich daarom naar Rusland toekeren en zich afkeren van het Westen.

Cancel Culture alleen maar als ze geen effect heeft

Tegen deze achtergrond is een actuele melding interessant, want in de afgelopen jaren maken we allemaal mee hoe in het Westen in het kader van de Cancel Culture de geschiedenis “gecanceld” wordt door standbeelden van voormalige nationale helden plotseling afgebroken en schilderijen uit musea verwijderd worden, omdat de voormalige nationale helden betrokken waren bij de kolonisering, of schilderijen in musea motieven laten zien die volgens de huidige zienswijze racistisch zijn en zwarten vernederen.

Deze tendens heeft ook westelijke regeringen gegrepen, die deze stemming door politiek correcte lippendiensten naar beste vermogen aanwakkeren. Tenminste zolang het geen concrete gevolgen heeft, maar alleen maar dient om de eigen bevolking dommer te maken, die zich met dez eleuzen prima voor gewilde doelen laat opstoken.

Tot op de dag van vandaag echter hebben bijvoorbeeld alle Europese koningshuizen het afgewezen om zich voor de koloniale tijd te verontschuldigen, of zelfs hun uit de voormalige koloniën geroofde rijkdom terug te geven. Daaruit blijkt hoe leugenachtig het debat rondom Cancel Culture en de daarmee verbonden beeldenstorm is. Daar moet alleen maar het “domme volk” mee beziggehouden worden, maar als het concreet wordt, gebeurt er niets.

Nu zou je daar tegenin kunnen brengen dat de koningshuizen nu eenmaal conservatief en niet gekozen zijn, zodat deze processen bij hen gewoon wat langer duren. De gekozen politieke leiders in het Westen daarentegen zijn politiek uiterst correct en ondersteunen datgene wat z ein woorden laten horen uiteraard ook door daden.

Ook dat klopt echter niet, zoals bijvoorbeeld de Franse president Macron laat zien. De voormalige Franse kolonie Algerije eist van Frankrijk een verontschuldiging voor de koloniale tijd en de destijds gepleegde misdaden. Per slot van rekening moest Algerije als een van de weinige Afrikaans elanden zijn onafhankelijkheid van zijn koloniale macht Frankrijk in een zeer bloedige oorlog bevechten.

En hoe heeft Macron gereageerd? Hij antwoordde: “Ik zal me niet verontschuldigen. Ik hoef me niet verontschuldigen.”

Dat heeft men in heel Afrika – en vooral de voormalige Franse koloniën – heel goed gehoord, wat de populariteit van Frankrijk waarschijnlijk nauwelijks ten goede is gekomen. Het heeft ook niets geholpen dat Macron daarna omslachtig verklaard heeft dat “er iets onuitspreekbaars, iets niet te vergeven in de betrekkingen van de landen” zou bestaan, maar hij heeft desondanks een verontschuldiging geweigerd.

In Afrika observeert men op dit moment de stappen van het Westen zeer aandachtig en we kunnen benieuwd zijn hoe de relatie tot het Westen zich daar verder ontwikkelt.

Bron:
anti-spiegel.ru
Door: Thomas Röper

Vertaald uit het Duits door:E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)