Het opleggen van insectenvoeding als element van de deconstructie

(Door: Jean-Pierre Aussant – Vertaling: E.J. Bron)

De natuur zit goed in elkaar. Zelfs het feit dat we een afkeer tegen iets voelen, is nooit het resultaat van toeval. Wanneer bijvoorbeeld de meesten van ons tegen de legalisering van het homo-huwelijk zijn, dan niet vanuit homofobie tegenover de betreffende persoon – homoseksualiteit in het verborgene en het private stoor tin principe maar weinigen –, maar veelmeer, omdat we intuïtief weten dat de absolute “normalisering-universalisering” van homoseksualiteit de voortplanting van de soort zou bedreigen (omdat homoseksuelen zich niet onder elkaar kunnen voortplanten). Wanneer de mens spontaan iets afwijst, dan is deze zaak over het algemeen niet goed voor hem. Dit principe, dat overigens ook bij diersoorten functioneert, is de basis van de evolutie. Let op, dat maakt me nog lang niet tot een aanhanger van Darwin…

Nu geldt dit fenomeen natuurlijk ook voor de voeding. Daarom hebben we, om maar een voorbeeld te noemen, allemaal een natuurlijke afkeer tegen het idee om onze eigen urine te drinken of onze eigen uitwerpselen te eten (ja, met verontschuldigingen voor de tere zieltjes). De reden daarvoor is dat we, wanneer we dat zouden doen, heel snel aan een vergiftiging zouden sterven. Kortom: we houden niet van iets dat ons schade zou kunnen berokkenen. Dat dit proces vaak onbewust of zoals bij dieren instinctief verloopt, verandert niets aan zijn waarheidsgehalte.

Wanneer dus elk mens, dat bij z´n verstand is, ook bij het idee van het eten van insecten een natuurlijk gevoel van afkeer voelt, dan is dat ook geen toeval. Want zoals elke serieuze studie laat zien, is het eten van insecten op de korte termijn zeer schadelijk voor onze gezondheid.

Met het oog op deze overwegingen is één vraag onvermijdelijk. Waarom probeert de politieke correctheid zo hardnekkig om ons koste wat het kost aan het idee te laten wennen om insecten te eten, een “voedingsmiddel” waarvan we terecht walgen?

In principe is dat niet verwonderlijk. Als je het goed begrijpt, is dit proces alleen maar een logisch deel van het globale streven om de mens te onterven en zijn hele herinnering “tabula rasa” te maken. Kort gezegd, men moet hem van alles laten afwennen, hem leeg maken; ervoor zorgen dat hij geen herinnering, geen culturele wortels, geen geschiedenis meer heeft, wat hem oneindig vormbaar maakt voor de nieuwe satanische norm van de “ongedifferentieerdheid”, die men hem zal opdringen. Een goede steak of pommes frites eten, zou de postmoderne mens kunnen herinneren aan de vreselijke tijd, toen zij allemaal intolerante en niet “inclusieve” fascistische zwijnen waren, die nog in staat waren een vrouw van een man, een meisje van een jongen, een hond van een kat en vooral het goede van het kwade te onderscheiden.

Het streven van de globale culturele dictatuur om nu ook onze eetgewoonten radicaal te veranderen, heeft geen ander doel dan het versnellen van het proces dat met het protestantisme en de speculatieve Vrijmetselarij bijna 500 jaar geleden begon: de mens te beroven van God, om hem daarna gemakkelijker met de duivel te kunnen vullen – net zoals men in de informatica de opslag van een harde schijf moet leegmaken om er een nieuw programma op te kunnen installeren.

Eten betekent te kunnen leven. Zonder voeding sterven we. Een verandering van de fundamentele code van de voeding zal daarom uiterst ingrijpende psychologische en culturele effecten op de mens hebben.

Om duidelijke redenen geldt dit des te meer voor christenen, die de kernboodschap van Christus tijdens het avondmaal van een maaltijd hebben ontvangen. Ja, voor christenen behoudt de maaltijd altijd iets heiligs, waarin voor insecten – waarvoor het begrip “ongedierte” een van de mogelijke namen is, natuurlijk geen plaats is. De invoering van insecten in de culinaire of gastronomische voorstellingswereld van de mensen is erop gericht om de heiligheid van het Avondmaal aan te tasten, dus – weliswaar is dat geen verrassing – het christendom aan te vallen. Ja, als het mogelijk zou zijn, brood en wijn door… ongedierte te vervangen.

Tenslotte moeten we de invoering van insecten in de menselijke voeding, die steeds meer doorgedrukt zal worden, beschouwen als nog een aanval op de realiteit, net zoals het al de legalisering van het doden van het absoluut onschuldige kind, het “tegen God en natuur” homo-huwelijk, de kunstmatige bevruchting “voor iedereen” – inclusief lesbiennes – of de gendertheorie waren.

Nadat de dictatuur ons – helaas met succes – de infame wet van de realiteitsweigering en onze goedgekeurde misvorming door het onderwerpingsdoek (mondkapje) heeft opgedrongen, probeert ze nu de liefde voor ongedierte aan ons op te dringen. Het gaat er om de mens tot aan dat “point of no return” te vernederen, waarop hij niet meer in staat is aan God te denken, waarop hij niet meer in staat is om in zichzelf het beeld van God waar te nemen (als dat überhaupt mogelijk zou zijn). In principe is dat logisch.

Bron:
pi-news.net
Door: Jean-Pierre Aussant

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)