Ophitsing tot oorlog en energie-chaos – Groene basiswaarden op de historische vuilnisbelt beland

(Vertaling: E.J. Bron)

Niet pas sinds de “oorlogsverklaring” van Baerbock aan Rusland, maar ook na de duidelijk mislukte “energietransitie” moet menig verstokte stemmer op de Groenen zich waarschijnlijk onvermijdelijk afvragen waarop heb ik eigenlijk gestemd en wat is er met de ooit “in steen gebeitelde” basiswaarden van deze partij gebeurd?

Pacifisten worden “oorlogshitsers”

De vermoedelijk meest schrikbarende mutatie in de Duitse en Oostenrijkse Groene partijen betreft zonder twijfel het thema Oekraïne-conflict en de daarmee verbonden onverholen ophitsing tot oorlog van de Groenen. Waarschijnlijk iets sterker ontwikkeld in Duitsland, Oostenrijk is immers per slot van rekening theoretisch nog neutraal.

De strijd tegen Poetin wordt gekenmerkt door “nieuwe Groene onvoorwaardelijkheid”, terwijl men zich echter diep getroffen ongegeneerd met het oude bekende “goedmenschelijkheidsmanteltje” bedekt. Tenslotte gaat het bij deze “speciale” soort oorlogshysterie “uitsluitend” om de ondersteuning van het door de “Russen overvallen” lijdende Oekraïne.

De afpersende wurggreep van Zelensky wordt daarbij of bewust over het hoofd gezien of echter op de koop toegenomen als Oekraïense variant van de “name of the game”. Luidkeels eisend, bijna razend worden steeds grotere wapenleveringen, steeds efficiënter oorlogsmaterieel voor de Oekraïne geëist. Daarbij worden als vanzelfsprekend onvoorstelbare sommen vrijgemaakt en dat, terwijl gepensioneerden vaak maar met een paar honderd euro in de maand afgepoeierd worden.

Het zijn dus volgens de nieuwe Groene logica de wapens en de bommen die de vrede moeten brengen. Ongeacht het feit dat men in de laatste verkiezingscampagne nog de slogan “hanteerde” op te komen tegen welke wapenleveringen of andere ondersteuning van oorlog voerende landen dan ook. Bestaat er een leugenachtiger kiezersmisleiding? Waarschijnlijk nauwelijks.

De blik, door de effecten van de sancties tegen Rusland, voor de eigen bevolking is blijkbaar ziek en blind geworden van de staar. Het tegenovergestelde is het geval. De goedmenschen-partij verlangt van het eigen volk om kou te lijden en te hongeren, vanzelfsprekend voor de vrede van een vreemd volk. Waarop echter in werkelijkheid noch Duitsland noch Oostenrijk werkelijk invloed op kunnen hebben. Daarom moet je je afvragen, waarom dit alles?

Zelfverdediging rechtvaardigt “oorlogsbegeerte”

Vroegere dienstweigeraars uit “zuiver pacifistische motieven” waren er immers genoeg in de gelederen van de Groenen, deze hebben nu een mutatie doorgemaakt, lijkt het. Nu zou alles immers anders zijn, wordt er vanuit de gelederen van de ex-pacifisten gezegd, het zou hier om zelfverdediging gaan, het volkerenrecht zou geschonden zijn, luidt de merkwaardige motivering.

Andere zienswijzen worden zonder meer gecriminaliseerd, de “Russen-begrijpers” zijn de verklaarde vijand. Ook diegene die het waagt zich tegen wapenleveringen van welke soort dan ook uit te spreken, wordt direct als ondersteuner van de “agressor” bestempeld, zoals men van Groene zijde op niet mis te verstane wijze wist te benadrukken. Mensen die nog altijd voor vrede en tegen oorlog zijn, worden zodoende door de groen gelakte oorlogshitsers op de meest vreselijke manier door het slijk gesleurd.

Het gevaar van de atoombommen op Europese steden daarentegen is bijvoorbeeld voor minister Baerbock nu geen thema meer. Integendeel: de onbeschaafde dame denkt hardop over de inzet van nucleaire wapens na met haar uitspraak een atoomoorlog niet “compleet te willen uitsluiten”.

Oefening baart blijkbaar kunst

Wie kan het dus verbazen dat de politiek, niet alleen de Groenen, steeds “meedogenlozer” wordt, minder gereflecteerd en zich verder van de democratie verwijdert. In de laatste beide pandemie-jaren had men toch rijkelijk geoefend in het prikkelen van zowel het “volksgeduld” als de “legislatieve” mogelijkheden een democratie te buigen en te vormen.

Aan mondkapjesplicht en vaak indirecte vaccinatiedwang werd en wordt deels nog altijd met een ibjna onverminderde hardnekkigheid vastgehouden. Het recht op lichamelijke onschendbaarheid en zelfbeschikking van het individu werd uitgehold, in het nieuwe Groene goedmenschendom heeft dit blijkbaar geen plaats meer gevonden.

Zelfs wanneer tot nu toe als corona-hardliners bekende pandemie-goeroes al van een zwakke griep in verband met het virus spreken, is deze boodschap waarschijnlijk nog niet aangekomen bij de Groenen. Men blijft op “koers” met Lauterbach, schijnbaar ook om het overleven van de “stoplicht”-regering te garanderen.

Groene zienswijze geldt als onaantastbaar

Het respect en de zorgvuldige omgang met de grondrechten hebben de Groenen volledig overboord gegooid. De druk van de prijsstijgingen, die in het kader van de sanctiepolitiek op de bevolking rust, lijkt de Groenen niet in het minst te raken. Waarom ook, de dames en heren lijden er persoonlijk op geen enkele wijze onder. Integendeel: ze laten zich voor tienduizenden euro´s fotograferen (Habeck) en stylen (Baerbock).

De Groene goedmenschelijke zienswijze is volgens het eigen begrip van de “ex-voorbeeld-humanisten” schijnbaar nog altijd onaantastbaar. De oorlog tegen het virus met daadkrachtige ondersteuning was blijkbaar alleen de test voor de huidige oorlogsbegeerte tegen de “agressor” Rusland.

Kortom, voor de Groenen is nu blijkbaar een nieuw tijdperk begonnen; pacifisme, mensen- en grondrechten en “atomaire afwijzing” werden op de historische vuilnisbelt gegooid. Er werd overgeschakeld van “vreedzaam lammetje” naar “verscheurende wolf”. Vergeleken met deze lui was zelfs de Baron van Münchhausen een eerlijk mens.

Bron:
unser-mitteleuropa

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)