Racisme tegen blanken: Bremen opent “zwarte kinderbibliotheek”

(Door: Daniel Matissek – Vertaling: E.J. Bron)

De huidskleur van mensen wordt door de westelijke “antiracisten” deels weer net zo tot de maat van alle dingen gemaakt zoals dat in het ergste Apartheidsregime van de 20e eeuw het geval was: in het linkse bolwerk Bremen ging afgelopen weekend de eerste “zwarte kinderbibliotheek” in heel Duitsland open.

Behalve de discriminatie in naam van het positief-racisme, die duidelijk in strijd is met de grondwet, symboliseert het door de deelstaat Bremen openlijk meegefinancierde project tegelijk hoe het zich in het gewaad van de “integratiehulp” het exacte tegendeel is – namelijk splijting en desintegratie. De zaterdag in de Hanzestad geopende “zwarte kinderbibliotheek” wil een “safe space voor zwarten” zijn, verklaarde mede initiatiefneemster Maimuma Sallah. En haar collega Sheeko Ismail jammerde dat er “te weinig kinderboeken met zwarte helden/heldinnen, koningen/koninginnen en andere voorbeelden en iconen zouden zijn” waarmee zwarte kinderen zich zouden kunnen identificeren.

Meer “Afrikaanse boeken” geëist

Sallah riep bj deze gelegenheid tegelijk Duitse uitgeverijen ertoe op om meet Afrikaanse literatuur uit te geven – opdat het aantal boeken in de bibliotheek, tot nu toe nog niet eens 100, zou toenemen en het zelfbewustzijn van zwarte en Afro-Duitse meisjes en jongens in de kleuterschool- en basisschoolleeftijd versterkt zou kunnen worden. Nu zou je enerzijds kunnen vragen of de omstandigheid dat er zo weinig Afrikaanse boeken worden uitgegeven te maken heeft met het feit dat op het zwarte continent de creatieve output aan nieuwe literatuur kwantitatief en mogelijk ook kwalitatief niet kan tippen aan de Europese literatuur.

En je zou vooral ook de vraag kunnen opwerpen waarom zwarte kinderen eigenlijk alleen maar boeken van zwarten zouden moeten lezen. Beide zou echter in de ogen van de initiatiefneemsters vermoedelijk “racisme” zijn – wat uiteraard op hun eigen project, dat herinnert aan de meest slechte tijden van de Zuid-Afrikaanse of Amerikaanse rassenscheiding, zogenaamd niet van toepassing zou zijn; integendeel!

“Julian is een zeemeermin”

In de weinig boeken tellende bibliotheek zijn ook – behalve gewenste “zuiver ras” zwartenliteratuur – boeken over het leven van zwarten, maar ook over “antisemitisme”, “diversiteit” (“Julian is een zeemeermin”) en – natuurlijk, heel belangrijk! – “anti-islamitisch racisme” te vinden. Ook deze keuze werd door de cultuurinstantie van Bremen bevorderd. En daarin ligt dan ook het eigenlijke schandaal.

Want door zulke –instellingen alleen nog splijtend en schadelijk voor de maatschappelijke samenhang te noemen – wordt aan kinderen in werkelijkheid al van kleins af aan gesuggereerd dat ze zich in een samenleving zouden bevinden, die structureel racistisch is en afwijzend tegenover hen zou staan; een kwaadaardige, aan ophitsing van het volk grenzend in diskrediet brengen van de meerderheidssamenleving, die vooroordelen en ressentiment aanwakkert.

Racisme wordt niet overwonnen, maar verdiept

Erger nog: zwarte kinderen en hun ouders worden aangepraat dat ze in Duitsland serieus beschermende ruimtes nodig zouden hebben. Dit creëert echter de facto een tenminste onderhuids angstgevoel. Zoals in de woke ideologie gebruikelijk, worden criteria zoals huidskleur of seksuele oriëntering tot het centrale identiteitskenmerk verheven. De Duitse meerderheidssamenleving verschijnt niet als een plaats van kansen voor een lukkend leven, maar als een tegenstander, tegen wie je je moet handhaven.

Dat men zich ook kan identificeren met mensen die er niet zo uitzien als jijzelf, schijnt helemaal niet op te komen bij de initiatiefnemers van zulke projecten. Daardoor wordt racisme niet bestreden, maar bevorderd en wordt maatschappelijke splijting verscherpt en gecementeerd. Omdat er volgens de linkse doctrine echter alleen maar sprake van racisme kan zijn die van blanken uitgaat, zijn zulke tegenwerpingen natuurlijk zinloos. We zijn er benieuwd naar wanneer de woke “Black Lives Matter”-sympathisanten, in de geest van het bibliotheekproject in Bremen, de eerste volgens huidskleur gescheiden toiletten eisen – en wanneer de rassenscheiding ook weer in scholen en verkeersmiddelen terugkeert.

Bron:
auf1.info
Door: Daniel Matissek

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)