Massaal sterven van walvissen door offshore windmolenparken? “Milieubeschermers” zwijgen

(Door: Vanessa Renner – Vertaling: E.J. Bron)

“Red de walvissen” – heette het ooit. Patrick Moore, destijds medeoprichter van “Greenpeace”, rekent in een commentaar in de “Washington Times” hard met de zogenaamde natuurbeschermers van de omstreden organisatie af: zij verraden hun principes, bekritiseerde hij. Sinds er voor de bouw van reusachtige offshore windmolenparken sonaronderzoek wordt gehouden, zou de sterfte van walvissen in het desbetreffende gebied met 400% zijn toegenomen. De bedreiging van de dieren door de installaties wordt zelfs van officiële zijde toegestaan. War blijft de schreeuw van verontwaardiging.

“Toen in 2016 aan de Amerikaanse Atlantische kust het voor de bouw van 1500 windmolens noodzakelijke akoestische sonaronderzoek begon, werden er 174 dode bultrugwalvissen aan land gespoeld. Dit komt overeen met een stijging van 400% tegenover de jaren daarvoor.”

Zo begint het kritische commentaar van Moore van 14 februari. Hij geldt weliswaar als medeoprichter van de organisatie, is er echter na 15 jaar uitgestapt en bekritiseert de koers van de zogenaamde milieubeschermers steeds feller. In werkelijkheid willen deze van kritiek op de talrijke geplande windmolens voor de Amerikaanse kusten niets weten: ze beweren dat er geen bewijzen zouden zijn voor de schadelijke effecten van de installaties. Moore zet uiteen dat de stijging met 400% van dode walvissen in verband met het sonaronderzoek voor Greenpeace aanleiding zou moeten zijn om haar rijkelijk aanwezige gelden in een grondig onderzoeksprogramma te investeren. “In plaats daarvan doen ze niets”, schrijft hij, behalve: “Ze varen rond in hun 30 miljoen dollar kostende jacht, dat ze ´zeilschip´ noemen, hoewel een dieselmotor van 1850 pk voor de belangrijkste aandrijving zorgt.”

Terwijl het sonarprogramma de communicatie van de dieren evenals hun oriëntatie en het vinden van buit beïnvloedt, zou volgens Moore de bouw van de gigantische betonnen sokkels voor de windmolens gevaarlijke gevolgen voor de walvissen hebben: het opwerpen van grote hoeveelheden modder belemmert hun voedselopname. Dat de bouw van offshore windmolenparken schadelijk is voor zeedieren, is in werkelijkheid zelfs ook bij de Amerikaanse autoriteiten bekend: het medium “The Daily Skeptic” wijst in dit verband op een officiële toestemming ter “lastig vallen” van zeezoogdieren door Vineyard Wind in de Atlantische Oceaan voor de kust van Massachusetts. Dat de daarin vastgestelde regelingen zullen verhinderen dat dieren schade lijden door de bouw van de installatie moet betwijfeld worden. Zogenaamde milieubeschermers maakt dat niks uit.

De conclusie van Moore:

“Tegenwoordig werken vooraanstaande krachten van Greenpeace in comfortabele kantoren en zeilen de wereld rond als een stelletje College-kinderen op een cruise in de zomer. Door aan de kant van machines tegen levende, bedreigde walvissen te gaan staan, hebben zij hun oprichters en iedereen verraden wie de natuur werkelijk na aan het hart ligt. Nu ben ik blijer dan ooit dat ik ze in 1986 na 15 dienstjaren verlaten heb. Toen Greenpeace zijn prioriteiten op orde had, bestond ze uit vrijwillige kruisridders voor vrede en natuur. Ze is één grote business geworden, die zich op fundraising concentreert, een herrieschopper in achterkamertjes, die loopt te leuren met junk-wetenschap.”

Bron:
report24.news
Door: Vanessa Renner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)