Hoe veel langer kunnen Westerse regeringen nog op hun eigen volk spugen?

(Door: J.B. Shurk – Vertaling: “Malpaso”)

Stakingen en heftige rellen domineren het Franse nieuws na het imperiale besluit van keizer Macron om de pensioenleeftijd van het land te verhogen zonder enige stemming in het parlement. In reactie op de oplopende inflatie legden Duitse transportarbeiders het land maandag stil in een van de grootste Europese stakingen in decennia. In de Nederlandse verkiezingen domineerde een nieuwe antiglobalistische, pro-boeren politieke partij die terug vecht tegen de door klimaatverandering geobsedeerde ‘Great Reset’ -agenda van het World Economic Forum. In ‘verzet tegen de gevestigde elites’ kozen Italianen Giorgia Meloni om de natie te bevrijden van de onderwerping aan Brussel en om ‘God, land en familie te verdedigen’. En terwijl linkse demonstranten in Israël dreigen met een burgeroorlog, is premier Netanyahu gedwongen om zijn inspanningen om de machtige rechterlijke macht te hervormen, die grotendeels vrij van concurrerende checks and balances opereert, tijdelijk op te schorten. Het is duidelijk dat revolutie in de lucht hangt.

Als je dacht dat opruiende politieke onrust deze dagen alleen in de Verenigde Staten dreigt te ontbranden, dan heb je de groeiende protestbewegingen in de hele Westerse wereld gemist. Van de verlate opstand tegen de Covid-tirannie van de overheid in Nieuw-Zeeland en Australië tot het doorsijpelen van vijandigheid van over heel het Europese continent als gevolg van de ‘Build Back Better’-dromen van de heersende klasse, door de staat goedgekeurde illegale immigratie en dure ‘groene’ energie die inflatie aanjaagt, er is een kruitvat van wrok tegen de regerende autoriteiten, slechts nog één vonk verwijderd van een geschiedenis veranderende explosie. Als men de bron van dit samensmeltende revolutionaire vuur zo beknopt mogelijk zou diagnosticeren, komen er deze woorden in me op: hoogmoed van de overheid. Westerse regeringen hebben zich momenteel vastgelegd op het uitbreiden van gecentraliseerd gezag en globale instellingen, terwijl ze de zorgen van individuele naties en de kreten van het volk over hun wensen en behoeften niet willen horen, zelfs verwerpen. In plaats van de lessen te gedenken van twee rampzalige wereldoorlogen die onder andere de gevaarlijke gevolgen van het verheerlijken van een imperium ten koste van het respecteren van persoonlijke vrijheden hebben aangetoond, galopperen Westerse landen opnieuw naar een tijdperk van volksconfrontatie en rebellie.

Ver van de waanideeën van dromerige internationalisten en discipelen van de Grote Regering die geloven dat ‘goede bedoelingen’ en toewijding aan ‘openbare dienstverlening’ beleid zal opleveren dat ‘vooruitgang’ brengt voor een ‘groter goed’, zullen overheden altijd handelen om hun eigen bevoegdheden te beschermen en uit te breiden zonder rekening te houden met de schadelijke effecten die hun acties op het volk hebben. Alleen wanneer de risico’s van openbare schuld en verantwoording opwegen tegen de aantrekkingskracht van hun nieuwe macht zullen overheden hun voortdurende streven om vrijheden van het volk te stelen, temperen. Overheden gebruiken angst om controle uit te breiden, en ze gebruiken controle om het volk in een constante staat van angst te houden. Kijk naar de politiek giftige schandalen in het Verenigd Koninkrijk met onthullingen dat hooggeplaatsten routinematig ‘Covid-regels’ overtraden om te feesten. Het schandaal is niet dat overheidsbestuurders onzinnige en schadelijke mandaten hebben gepusht die levens en bestaansmiddelen hebben vernietigd; het is dat ze werden betrapt op het feit dat overheidsdienaren geen ‘goede bedoelingen’ hébben en niets geven om ‘openbare dienstverlening’. Covid-bevelen waren een fopspeen voor het uitbreiden van oneigenlijke overheidscontrole, het steeds weer succesvol hergebruiken van die leugen hangt af van een officiële dubbelheid die verborgen blijft in de schaduw. ‘De overheid, zelfs in haar beste staat’, zoals Thomas Paine zei, ‘is slechts een noodzakelijk kwaad en in zijn slechtste staat, een ondraaglijk.’ Westerse regeringen leren studenten deze onschatbare waarheid niet meer.

Misschien wel het gevaarlijkst voor de Westerse stabiliteit is de absolute weigering van regeringen om enige verantwoording te aanvaarden. Gewone burgers gaven centrale banken niet de macht geld te drukken en markten te manipuleren om zo een tikkende financiële tijdbom te creëren die vrijwel zeker ’s werelds ergste economische depressie zal ontketenen – regeringen deden dat wel. Gewone burgers besteedden geen belastinggeld aan biologische wapenprogramma’s, die al dan niet hebben geleid tot de vrijlating van Covid uit een Chinees laboratorium – regeringen deden dat wel. Gewone burgers kozen er niet voor om gezond verstand, de wetenschappelijke methode en een basisschoolniveau van medische ethiek weg te gooien om draconische lockdowns, massa-surveillance en afgedwongen experimentele injecties op wereldwijde schaal op te leggen nog vóórdat die ziekte of het befaamde ‘vaccin’ goed kon worden bestudeerd – regeringen deden dat wel. Gewone burgers kozen er niet voor om hun bedrijven te sluiten en hun levensonderhoud te vernietigen – regeringen deden dat wel. Gewone burgers kozen er niet voor om Westerse economieën uit te roeien in naam van ‘de wetenschap’ – regeringen deden dat wel. Gewone burgers kozen niet voor de grootste welvaarts- en stimuleringsprogramma’s in de wereldgeschiedenis, noch voor de ongekende niveaus van inflatie die het voor de hand liggende gevolg daarvan waren – regeringen deden dat wel. Gewone burgers hebben er niet voor gekozen om de Westerse slippendragers van het WEF landbouwgrond te laten wegscheppen, koolwaterstoffen te verbieden en strikte CO2-limieten op te leggen die logischerwijs op hol geslagen voedsel- en brandstofprijzen, economische onzekerheid en verarming hebben ontketend – die zelfvernietigende strategie was het geesteskind van Klaus Schwab en zijn vrolijke groep WEF-brandstichters.

Maar van Covid tot valuta-ineenstorting, Westerse mogendheden blijven volhouden dat ze er geen schuld aan hebben. Het natuurlijke gevolg van zoveel Westerse regeringsmisdaden in combinatie met zoveel persoonlijke ellende voor gewone westerlingen is de opkomst van verzetsbewegingen die weigeren weg te gaan. Als we competente leiders hadden, zouden ze erkennen dat er waarschuwingssirenes loeien. In plaats daarvan zullen onze Westerse leiders ongetwijfeld alles nog erger maken.

Massabewegingen voor nationale zelfbeschikking kwamen voor en ná beide wereldoorlogen, dus het zou geen verrassing moeten zijn dat honderden miljoenen westerlingen opnieuw weerstand gaan bieden tegen hun regeringen, precies als de Amerikaans-NAVO, Russische en Chinese oorlogszucht een derde dreigen te beginnen. Doet je een beetje stilstaan bij de geschiedenis van de vorige eeuw, nietwaar? Ontstaan er van nature wereldoorlogen in tijden van verhoogde nationale wrijving, of zien regeringen die publieke opstanden willen uitroeien nut in het starten van wereldoorlogen?

De oorlog in Oekraïne heeft een Europese energiecrisis verergerd, de inflatie doen stijgen, de transnationale migratie doen stijgen en culturele botsingen veroorzaakt. Het aandringen van de VS en de NAVO op het uitvechten van een proxy-oorlog met Rusland tot aan zijn grenzen heeft de dreiging van een nucleaire vuurzee nieuw leven ingeblazen. De beslissingen van de VN, het IMF, de EU en de Bank voor Internationale Betalingen om de juridische en financiële instellingen van de ‘op regels gebaseerde internationale orde’ van de VS te gebruiken als instrumenten voor het uitvoeren van een hybride oorlog tegen de Russische economie hebben een boemerangeffect gehad, omdat ontwikkelingslanden die niet overgeleverd zijn aan de genade van de westerse overheersing nu alternatieve allianties, marktrelaties en financiële netwerken zoeken. En terwijl de CIA zich bezighoudt met de informatieoorlog om de schuld voor de sabotage van de Nord Stream-pijpleidingen af te leiden naar Oekraïense explosieven experts, is het bijna algemeen geaccepteerd over de hele wereld dat het Biden-regime die infrastructuur vernietigde die niet alleen eigendom is van Rusland, maar ook van Duitsland en andere NAVO-bondgenoten.

Misschien wel het meest verontrustend voor westerse regeringen is hun keuze om deel te nemen aan het opdrijven van het conflict met Rusland tot aan het randje, juist als China spreekt over het veroveren van Taiwan en de Chinese economische invloed groeit in het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Amerika. Dit heeft de VS-NAVO in de strategisch kwetsbare positie gebracht twee dodelijke vijanden tegelijk te bestrijden. Door – door nalatigheid of overmoed – een halve eeuw buitenlands beleid op te geven dat erop gericht is communistisch China en sterke man Rusland ervan te weerhouden de krachten te bundelen, heeft het Westen in plaats daarvan de afgelopen jaren de ene na de andere misstap genomen en ervoor gezorgd dat voormalige tegenstanders nu bondgenoten zijn voor ten minste een generatie.

Wat gewone westerlingen nodig hebben, is een alternatief voor China-Rusland-WEF, waarin ze zich kunnen losmaken van tirannieke overheidscontrole en een nieuw pad kunnen opgaan richting persoonlijke vrijheid, privé-eigendom, religieuze tolerantie, vrije meningsuiting, vrije markten, beperkte regelgeving en respect voor burgers en gezinnen. Te veel vermoeide, terneer geslagen westerlingen zien die oude basisrechten nu als buiten hun bereik. Kruitvaten en vonken hebben echter de neiging om de richting van de geschiedenis te veranderen.

Bron:
americanthinker.com
Door: J.B. Shurk

Vertaald uit het Engels door:
Malpaso”
(voor www.ejbron.wordpress.com)