Het bloedbad van Odessa 9 jaar geleden… Het beschamende zwijgen van het Westen

(Vertaling: E.J. Bron)

Dit beschamende stilzwijgen is noodzakelijk om de criminele medeplichtigheid van het Westen aan de dodelijke onlusten in de Oekraïne te verbergen.

Deze week is het negen jaar geleden dat het schokkende bloedbad van Oekraïense fascisten op 42 burgers in Odessa plaatsvond. Slechts enkele weken daarvoor hadden de politieke leiders van de fascisten in Kiev een gewelddadige staatsgreep gepleegd.

De barbarij van de gruweldaad van Odessa was onuitsprekelijk, maar symbolisch voor het door de NAVO ondersteunde fascistische regime, dat in februari 20914 onrechtmatig de macht greep.

Het is kenmerkend en beschamend dat de westelijke media en regeringen deze horror nauwelijks noemen, en als ze het doen, dan neigen ze ertoe de gebeurtenis te verdraaien en Rusland typisch genoeg, maar ongegrond, van desinformatie te beschuldigen.

Op 2 mei 2014 werden honderden demonstranten in Odessa, die protesteerden tegen het fascistische regime in Kiev, in gewelddadige botsingen met aanhangers van het regime verwikkeld. Duizenden paramilitairen, die behoorden tot de neonazistische “Rechtse Sector”, waren onder het voorwendsel een voetbalwedstrijd te bezoeken uit het noorden naar de zuidelijke havenstad Odessa aan de Zwarte Zee gebracht.

De hele dag kwam het tot straatgevechten met klinkers, molotovcocktails en schietpartijen tussen de beide groepen. ´s Avonds concentreerden de talrijke voorstanders van het regime zich op een tentenkamp van tegenstanders van het regime in de buurt van het uit de Sovjet-tijd stammende vakbondsgebouw in het centrum van Odessa. Het ging om een vreedzame demonstratie, waaraan ook vrouwen en kinderen deelnamen. Het tentenkamp werd al meerdere weken lang opgebouwd om verzet tegen de Maidan-gebeurtenissen in Kiev te tonen.

De tegenstanders van het regime waren tegen de putsch, die de zogenaamde Euro-Maidan-beweging weken daarvoor in Kiev had uitgevoerd. Op 20 februari leidde een gruwelijk bloedbad door scherpschutters in Kiev (waarvan later bleek dat dit werd gepleegd door fascisten die door de CIA ondersteund werden) tot de val van de gekozen president Viktor Janoekovytsj. Deze had een vriendschappelijke relatie met Rusland in stand gehouden, die door extreemrechtse Oekraïense groeperingen werd verafschuwd. De regering van Janoekovytsj werd krachtig door Oekraïners van Russische komaf ondersteund, overwegend in het zuiden en oosten van het land.

Het fascistische regime, dat in februari 2014 in Kiev aan de macht kwam en tot op de dag van vandaag aan de macht is – ook al is het met een president, Volodymyr Zelensky, die in naam van joodse komaf is – werd door veel Oekraïners vanaf het begin afgewezen. Zij beschouwden de nieuwe machthebbers als niet gekozen en illegitiem. Ze waren ook bang voor de neonazi groeperingen, die openlijk Oekraïense persoonlijkheden zoals Stepan Bandera verheerlijkten, die tijdens de Tweede Wereldoorlog met nazi-Duitsland bij de massamoord op hun eigen landgenoten hadden gecollaboreerd.

Met het oog op dit feit stemde de bevolking van het schiereiland de Krim in maart 2014 in een referendum voor de afsluiting van de Oekraïne en de aansluiting bij de Russische Federatie. In andere delen van de Oekraïne wees de zuidoostelijke regio Donbass het regime in Kiev en diens “anti-Russische” vijandigheid eveneens af. In mei 2014 startte het regime in Kiev zijn zogenaamde antiterreur-operatie tegen de zelfbenoemde Republieken Donetsk en Loehansk, die door de toenmalige chef van de CIA, John Brennan, bij een bezoek aan het land werd ondersteund. De toenmalige vicepresident Joe Biden fungeerde als Washingtons contactpersoon voor het nieuwe regime. Deze agressie markeerd ehet begin van de burgeroorlog in de Oekraïne, die in het huidige conflict met Rusland en in de vorig jaar plaatsgevonden aansluiting van de Donbass en de aangrenzende regio´s bij de Russische Federatie culmineerde.

Dit was de situatie in de Oekraïne in mei 2014. Het land bevond zich in opstand en was etnisch en cultureel gespleten. Steden zoals Odessa hadden sterke historische en culturele verbindingen met Rusland. De stad, die wegens zijn traditierijke handelseconomie bekendstaat als de parel aan de Zwarte Zee, werd in 1795 door Catharina de Grote, de keizerin van Rusland, gesticht.

Toen de door de NAVO ondersteunde putschisten in een bloedige staatsgreep de macht in Kiev overnamen en begonnen fakkeloptochten in de stijl van de nazi´s te organiseren, waren veel oorspronkelijk uit Rusland afkomstige mensen in de Oekraïne en andere landen geschokt. Odessa was zo´n stad met een grote Russische bevolking. De stad was het slachtoffer van massamoorden door SS-doodseskaders van de van de nazi´s en hun lokale handlangers.

Toen de fascisten van het regime van Kiev op de avond van de 2e mei het protestkamp in Odessa aanvielen, vluchtten ongeveer 300 demonstranten in het vakbondsgebouw. De meute buiten bombardeerde het historische gebouw met brandbommen en stak het in brand. De bedoeling was om alle mensen in het gebouw te verbranden. De haat, die de aanvallers van de “Rechtse Sector” tegenover de opgesloten slachtoffers lieten zien, was verschrikkelijk. Meerdere mensen in het gebouw probeerden aan de vlammen te ontsnappen door uit de ramen van het hoge gebouw te springen. Toen hun lichamen op de grond terechtkwamen, werden ze door een woedende mensenmenigte doodgeslagen.

In totaal werden er bij het bloedbad in het vakbondsgebouw 42 mensen vermoord. Geen enkele aanvaller werd ooit strafrechtelijk vervolgd. Het regime in Kiev weigerde een gepast onderzoek uit te voeren.

De verschrikking van deze dagen was echter voor veel Oekraïners en Russen een keerpunt. Ze openbaarde het afschuwelijke wezen van het regime dat de macht over het land had gegrepen, en zijn afschuwelijke fascistische vijandigheid tegenover Rusland.

Het is het regime dat door Washington en zijn NAVO-partners aan de macht gebracht werd. Sinds 2014 werd het bewapend en opgebouwd tot een oorlogsmachine om Rusland aan te vallen en alle culturele verbindingen met Rusland te vernietigen.

Het bloedbad in Odessa zou ter herinnering aan de slachtoffers op deze dag niet vergeten moeten worden. Maar ook, omdat dit er aan bijdraagt de achtergronden van het huidige, door de VS aangevoerde NAVO-proxyconflict met Rusland in de Oekraïne te verklaren.

Daarom hebben de westelijke nieuwsmedia en hun regeringen het bloedbad van Odessa bewust geïgnoreerd. Hun beschamende zwijgen is noodzakelijk om de criminele medeschuld van het Westen aan de dodelijke onlusten in de Oekraïne te verbergen.

Bron:
uncutnews.ch

Bron oorspronkelijk artikel:
strategic-culture.org

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)