Kiezersbedrog: Meloni-partij wil 500.000 migranten het land binnenhalen

(Door: Raphael Mayrhofer – Vertaling: E.J. Bron)

Vroeger sprak de huidige Italiaanse minister-presidente Giorgia Meloni van systematische buitenlandse overheersing en “een multiculturele samenleving zonder identiteit”. Nu wil haar partij nog eens 500.000 migranten het land binnenhalen – legaal. Nog maar enkele dagen geleden benadrukte ze “dezelfde lijn” te vertegenwoordigen “als ÖVP-kanselier Nehammer”.

In het eerste deel van dit commentaar, “Verraden hoop: Meloni wil meer EU en sterkere NAVO”, hebben we de “post-fascistische wortels” van Meloni belicht. Vandaag staat de Italiaanse minister-presidente trouw aan de kant van de EU en de NAVO, levert wapens aan Zelensky en accepteert de “Europese integratie”. Voor veel kiezers en voormalige medestrijders een duidelijk geval van kiezersbedrog. Maar wat bewoog meer dan zeven miljoen Italianen er überhaupt toe om op Meloni te stemmen?

Na de verkiezingen: alles om het even

Het waren vooral twee centrale thema´s: de strijd tegen de prijsstijgingen en het einde van de massamigratie. En na de verkiezingen? Nadat ze jarenlang de afschaffing van de accijns op brandstoffen had geëist, hief Meloni de door de vorige regering ingevoerde prijsverlaging van benzine en diesel al in januari 2023 weer op.

Ook in de kwestie van de migratie, het kernthema van Meloni, waren al snel tegenstrijdigheden te zien. De politieke analyticus Fusaro daarover: “In het begin was ze tegen de massa-immigratie en nu is Italië het land, waarin de meeste boten aankomen (zelfs nog meer dan in de voorgaande jaren).”

En inderdaad steeg het aantal smokkelboten naar een recordhoogte. Italië reageerde, riep de noodtoestand uit. Een tactiek om meer geld van de EU te krijgen. Desondanks zou nu al duidelijk zijn “dat de noodtoestand het probleem niet oplost”, benadrukt Meloni´s minister voor catastrofenbescherming, Nello Musumeci.

De vraag is alleen welk probleem hier bedoeld wordt. De massamigratie als zodanig of alleen haar illegale variant? Ook hier zijn weer talloze tegenstrijdigheden te vinden.

Meloni en de massamigratie: een dubbelspel

Zo waarschuwde Meloni´s zwager, de minister van Landbouw Francesco Lollobrigida, midden april nog voor een “bevolkingsvervanging”. Hij zei letterlijk: “We mogen niet toegeven aan het idee van een etnische vervanging: de Italianen krijgen minder kinderen, dus vervangen we ze door buitenlanders. Dat is niet de juiste weg.” Het gevolg was een mediale schreeuw van verontwaardiging.

Echter: nog in maart, bijna een maand daarvoor (!), had Lollobrigida bekendgemaakt dat de regering aan een plan zou werken om 500.000 “legale migranten” het land binnen te halen. Hij benadrukte: “De illegale immigratie is de vijand van de legale immigratie, we zijn niet tegen migratie, we zijn tegen de illegaliteit.” Het gaat Meloni´s minister dus niet om minder migratie, maar om meer controle. Opnieuw een tegenstrijdigheid betreffende de correcte vaststelling dat Italië – net als de rest van Europa – systematisch zou lijden onder buitenlandse overheersing.

In werkelijkheid is de kritiek op de buitenlandse overheersing niet nieuw. Ook Meloni had voor haar verkiezing nog van een “invasie” en “etnische vervanging” gesproken. Bijvoorbeeld in 2019 in een radio-interview. Citaat: “Er bestaat een georganiseerde beweging, die er aan werkt om honderdduizenden naar Europa te brengen. (…) Omdat ze daardoor goedkope arbeidskrachten hebben. Het is geen toeval dat Soros, de financiële speculant, deze NGO´s financiert. Er bestaat ook een plan voor de deconstructie van de samenleving. Het is net alsof men ons van onze identiteit wil beroven, een multiculturele samenleving zonder identiteit, zonder wortels, zonder bewustzijn wil opbouwen, opdat de mensen allemaal in dezelfde mate consumenten worden, die aan het kapitaal overgeleverd zijn.” Ware woorden. Maar wat bleef er na de verkiezingen van over?

Geen verbod op “redding uit zeenood”: ondersteuning voor illegale immigratie

Ook de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Matteo Piantedosi, maakte in maart duidelijk “dat de nieuwe bepalingen niet zouden voorzien in een verbod op reddingsacties.” Maar de praktijk laat zien wat er achter dit soort “redding uit zeenood” steekt: ondersteuning voor illegale immigratie.

De kleine boten van de smokkelaars worden al na enkele kilometers in de Middellandse Zee onderschept en “ter redding” naar Europa gebracht. Niet bijvoorbeeld naar de dichtbijgelegen Noord-Afrikaanse kust. Daar duiken de migranten vaak onder, reizen verder naar het noorden.

Meloni´s houding daarover zit ook vol tegenstrijdigheden en halve waarheden. Zo maakte ze al in haar eerste toespraak als minister-presidente bekend niet te willen twijfelen aan het “recht op asiel van mensen die voor oorlog (…) vluchten”. Alleen: noch is oorlog een asielreden, noch is de huidige massamigratie onder de dekmantel van asiel het waard om beschermd te worden.

Melonin: “Dezelfde houding over migratie als de Oostenrijkse kanselier Nehammer”

Begin mei had Meloni duidelijk gemaakt dat ze bij het thema migratie dezelfde houding als de Oostenrijkse ÖVP-kanselier Nhammer zou innemen. “We delen dezelfde lijn, dezelfde visie, waar ik heel blij over ben.” Sinds zijn benoeming tot bondskanselier wordt er kritiek uitgeoefend op zijn repressieve corona-politiek en zijn liberale migratiepolitiek.

Een liberale toegang is ook te zien in Brescia, de op een na grootste stad van Lombardije. Daar kandideert de Indiër Sarbjeet Singh Multani voor de partij van Meloni. Hijzelf zegt: “Sinds enige tijd oriënteren de ´nieuwe Italianen´, in het bijzonder de migranten van de tweede generatie, zich niet meer links.”

Zijn doel zou een betere “integratie” van de migranten zijn. Deze zouden moeten “werken, produceren, belasting betalen en de wetten respecteren”. De klassieke neoliberale voorstelling van een economisch nuttige, aangepaste migrant, die wordt ingebonden in het kapitalisme. De eigenlijke problematiek, de buitenlandse overheersing, vindt in deze discussie geen plaats meer.

Geen heilsfiguur, systeempolitiek in groen-wit-rood

Het blijkt: Meloni is noch de heilsfiguur noch de duivel waarvoor velen haar houden. Veelmeer verbergt zich achter haar populisme een symbool- en systeempolitiek met een patriottisch sausje.

Haar standpunten nu: een sterkere EU, meer invloed voor de NAVO en de VS in Europa, legale buitenlandse overheersing, een onduidelijke lijn bij het klimaat. Geen fundamentele systeemkritiek, geen stop op de migratie, geen fundamentele politieke wisseling. Wie van Meloni en Co. “redding en bevrijding” verwacht, moet zichzelf dringend met de realiteit confronteren: het volk kan zich alleen maar zelf bevrijden.

Bron:
auf1.info
Door: Raphael Mayrhofer

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)