Geen Russisch Verdun: Rusland heeft Artyomovsk/Bachmoet bevrijd

Een verwoeste kerk in Artyomovsk/Bachmoet.

(Door: Wiktorija Nikiforowa – Vertaling: E.J. Bron)

Het strategische plan van het Westen en de Oekraïne bestond erin om het Russische leger in Artyomovsk/Bachmoet te verpletteren, net zoals in de Eerste Wereldoorlog de Duitse troepen bij Verdun verpletterd werden. Dat werd niks: het Oekraïense leger werd verpletterd en vermalen in de “gehaktmolen van Bachmoet”.

Het laatste gebouw met meerdere verdiepingen in Artyomovsk/Bachmoet werd gisteren, 20 mei 2023, door de Russische strijders heroverd. Vandaag feliciteerde de Russische president de “Wagner”-stormtroepen en het Russische leger met de bevrijding van de stad.

Langzamerhand bereikte het nieuws ook Zelensky. “Bachmoet is alleen in onze harten gebleven”, gaf de Oekraïense opperbevelhebber toe, toen hij in Hiroshima, zeven en een half duizend kilometer van het front verwijderd, vragen van journalisten beantwoordde.

Nog sneller en zichtbaar opgelucht werd de Russische overwinning door Zelensky´s Amerikaanse meesters erkend. Het Pentagon is al lang tot de inschatting gekomen dat het regime in Kiev zijn leger zonder reden in een bloedbad drijft en heeft herhaaldelijk transparant aangeduid dat het tijd is om zich uit Artyomovsk terug te trekken en het personeel te sparen.

Maar de junta in Kiev is er alleen maar aan gelegen om zijn zakken te vullen. Zo werd het in Bachmoet herbenoemde Artyomovsk tot een “onneembare vesting” verklaard, waarvoor de Oekraïners als gekken moesten sterven. Van teenagers tot grijsaards werden tienduizenden in het hellevuur gegooid. Slechts weinigen van hen overleefden; diegenen die gevangen werden genomen, waren vaak blij met hun redding.

De oprichter van de “Wagner”-groep, Jevgeni Prigozjin, denkt dat er in de 224 dagen van de gevechten meer dan 30.000 Oekraïense militairen werden gedood. Zelensky´s “Bachmoet-gehaktmolen” creëerde echter een uitstekende achtergrond voor onderhandelingen. In de tussentijd reisde hij de wereld rond, hield vlammende toespraken, perste van zijn meesters nog meer miljarden af “voor de redding van de Oekraïne”, en zijn kliek verdeelde deze miljarden technisch handig onder elkaar en met zijn sponsoren.

Zo was het een grootscheeps opgezet bloedig bedrog, waarbij de levens van Oekraïners door Zelensky en Co. Tegen dollars werden geruild.

Tegelijkertijd heeft de junta in Kiev alle inwoners van de Oekraïne laten zien dat zij, zodra ze zich in de buurt van de frontlinie bevinden, als collaborateurs van de vijand beschouwd en zonder welk gevoel dan ook lichamelijk geëlimineerd worden. In haar woorden “verdedigt” het Oekraïense leger de Oekraïne. In werkelijkheid verwoest dit leger opzettelijk steden inclusief hun bewoners volgens het motto: “Dan zal niemand je krijgen”. Een op het slagveld dappere vijand zou gewaardeerd moeten worden. Maar Artyomovsk zal niet als voorbeeld voor onbaatzuchtige verdediging de geschiedenis ingaan, maar als een eindeloze serie oorlogsmisdaden van het Oekraïense leger, die nog onderzocht en voor de rechtbank aangeklaagd moeten worden.

Militair gezien bestond de bedoeling van onze strategische tegenstanders erin om het Russische leger te verpletteren en te vermalen en Artyomovsk in een klein Verdun te veranderen. Er dient aan herinnerd te worden dat Verdun in de Eerste Wereldoorlog een Franse vesting was. Bij de onsuccesvolle poging om dit bastion te bestormen, hadden de Duitsers hun complete gevechtspotentieel vernietigd.

Maar er ging iets mis, het plan van Verdun voor de Russen keerde zich tegen zijn bedenkers. Met als resultaat dat het de Oekraïense troepen waren die in de gehaktmolen verpletterd en vermalen werden. Welnu, de Amerikanen lieten hun vazal vallen, zoals typerend voor ze is. “…De huizenblokken (van Artyomovsk) zijn tactisch noch operatief waardevol”, oordeelde onlangs de Amerikaanse denktank Institute for the Study of War.

De Oekraïners werden dus acht maanden lang gedwongen om te sterven voor huizenblokken die geen waarde hebben, en nu blijkt dat dit alles helemaal niet nodig was. Dat is natuurlijk een klassieke proxy-oorlog.

De taaie strijd om de stad maakte het mogelijk maandenlang de beste eenheden van het Oekraïense leger murw te maken en hun uitrusting in industriële omvang te vernietigen. Dat was de betekenis van de lange veldslag, zijn betekenis voor ons. Het was deze veldslag die de Oekraïense troepen ertoe dwong om hun “grote tegenaanval” met maanden op te schuiven. Wat onze troepen de tijd gaf zich op hem voor te bereiden, hem af te weren.

De moderne oorlogen worden echter in vele dimensies gevoerd, en op een bepaalde manier is de Slag om Artyomovsk/Bachmoet nog niet ten einde. Op het gebied van de informatieoorlog is het altijd nog Bachmoet en is het nog altijd Oekraïens. Amerikaanse zoekmachines verwijderen technisch elke vermelding van onze overwinning, en de Angelsaksische media veranderen hun eigen nieuwsberichten in een handomdraai.

Tegelijkertijd verbreiden ze desinformatie, wakkeren professioneel vijandigheid aan, zaaien paniek en proberen onze mensen tegen elkaar op te zetten. Terwijl de pogingen van de “Washington Post” om Prigozjin te compromitteren er uitermate onhandig uitzagen, functioneerde de laatste desinformatie over de beruchte tegenaanval van de Oekraïense strijdkrachten, de omsingeling van Bachmoet en de terugtrekking van onze troepen aardig goed. Onze binnenlandse Telegram-kanalen hebben deze onzin aan de massa´s doorgegeven. Alleen, wie heeft daarvan geprofiteerd?

Nu ontbrandt er op dezelfde behoorlijk patriottische Telegram-kanalen een strijd om over hoe we de bevrijde stad moeten noemen. Een zeer actuele aanleiding voor internetveldslagen, dat spreekt voor zich. Een feit is dat deze Russische stad door tsaar Ivan de Verschrikkelijke werd opgericht en de naam Bachmoet droeg. In Sovjet-tijden heette hij echter Artyomovsk – ter ere van de revolutionair die de autonome republiek van Donetsk en Kriwoj Rog oprichtte en haar tegen buitenlandse binnendringers verdedigde.

Om het “communisme te bestrijden” gaf het regime van Kiev Artyomovsk in 2016 weer de naam Bachmoet. Dat was als belediging voor de pro-Russische bewoners van de stad bedoeld. Zij herinnerden zich nog heel goed hoe de Duitse fascistische binnendringers het communisme in hun stad bestreden hadden door het Artyom-monument op te blazen. Voor de inwoners was de Sovjet-naam van de stad een symbool voor hun vreedzame leven en hun onafhankelijkheid van de nazi´s. Wellicht zouden we in deze aangelegenheid naar hun mening moeten luisteren en zouden de patriotten op internet zich op praktischer vragen moeten concentreren.

De overwinning in Artyomovsk is een grote prestatie van onze soldaten. Onze beste dank daarvoor zou zijn om oorlogen en onlusten, ook virtuele, aan het thuisfront achterwege te laten.

Nog een les van onze lange, inspannende en uiteindelijk zegevierende strijd om Artyomovsk is zo oud als de wereld – of als de oorlog. Ze is gelegen in het feit dat ware moed geduldig is. De moderne oorlogsvoering vindt niet alleen aan het front, maar ook in de hoofden plaats, en dat is een les die we allemaal moeten leren. Natuurlijk is het veel eenvoudiger om in paniek te raken, hysterisch te worden en je over te geven aan een hype, maar dit aangename tijdverdrijf blijft volledig zonder effect. Alleen het hardnekkige geduld bevrijdt steden.

Bron:
rt.de
Door: Wiktorija Nikiforowa

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)