Smerig Groen in Duitsland

(Door: Dieter Stein – Vertaling: “Malpaso”)

In Europa is de Eco-Woke beweging nergens zo sterk als in Berlijn. Maar nadat een nepotisme-schandaal aan het licht is gekomen zijn de Groenen in Duitsland in de verdediging gegaan. De Duitse Groene Partij wordt nu opgeschrikt door een vriendjesschandaal, nadat bekend werd dat verschillende sleutelfiguren van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat niet alleen ideologische bondgenoten waren, maar ook naaste familieleden. Deze onthullingen dwongen minister van economie Robert Habeck – van de Groenen – nu om zijn naaste assistent en bondgenoot, Patrick Graichen, te ontslaan, de voormalige staatssecretaris die verantwoordelijk is voor het doorvoeren van een radicaal en duur beleid voor groene energie.

Ten eerste bleek dat Graichen een belangrijke rol speelde bij het selecteren van een vriend als hoofd van het Duitse Energieagentschap, zonder te vertellen dat zijn kandidaat eerder getuige op zijn eigen bruiloft was. In een ander geval werd onthuld dat een ambtenaar van het ministerie toevallig getrouwd was met de zus van Graichen, Verena, die werkt bij het ‘Öko-Institut’ in Freiburg, waar ook weer een andere broer en zus van Graichen werkzaam zijn. Een dergelijk nepotisme bracht de media ertoe hen de ‘Graichen Clan’ te noemen.

De late reactie van Habeck op dit schandaal heeft zijn partij nog verder beschadigd. Na de onthullingen over de huwelijksgetuige van Graichen noemde Habeck dat “een fout” en verzette zich eerst tegen het ontslaan van Graichen. In plaats daarvan klaagde hij over een politieke campagne van de oppositie en de “fossiele lobby” en zei dat hij weigerde “mensen voor hen op te offeren”. Nadat echter ook nog bleek dat Graichen een overheidssubsidie van € 600.000,- had goedgekeurd voor een milieu-NGO waar zijn zus Verena in het bestuur zat, kon Habeck het probleem niet langer terzijde schuiven. “Dit was een fout te veel”, zei hij toen, waarna hij zijn top bondgenoot van de leiding van het ministerie afhaalde. Hij voegde er echter online aan toe dat Graichen het slachtoffer was van een haatcampagne die aangewakkerd zou zijn door “rechtsextremisten en Poetin-trollen”. Sommige critici spraken over een ‘groene maffia’ die het voormalige ministerie van Graichen heeft overgenomen.

Dit schandaal heeft de Groene Partij, die in de peilingen is teruggevallen tot 15%, aanzienlijk geschaad. De partij staat nu op de vierde plaats en is achterop geraakt bij de rechtse AfD, die nu hoge cijfers haalt vanwege de wijdverbreide ontevredenheid over hoge energieprijzen en de toenemende immigratiedruk. Bij de verkiezingen in de noordelijke stadstaat Bremen eerder deze maand verloren de Groenen bijna 6%. Het lijkt erop dat een aanzienlijk deel van het electoraat nu wakker is geworden voor de realiteit van de extreem ideologische CO₂ -regelingen die de Groenen het land proberen op te leggen, wat de industriële basis van Duitsland in gevaar brengt. Veel Duitse huiseigenaren zijn verontrust over het vooruitzicht van een verbod op nieuwe olie- en gasverwarmingen dat volgend jaar waarschijnlijk in werking zal treden. Dit radicale plan van Habeck was het geesteskind van Graichen, dat werd bedacht toen hij nog president was van de ‘Agora Energiewende’ (Energietransitie) denktank. Het vervangen van oude gasketels door warmtepompen kost huiseigenaren tienduizenden euro’s en veel gezinnen vrezen dat de financiële lasten voor hen onbetaalbaar zullen zijn.

Maar toch is de groene beweging nergens in Europa zo dominant geworden in het bepalen van de agenda en de media-invloed als in Duitsland. Sinds 2021 maakt de Groene Partij deel uit van de federale regering van kanselier Olaf Scholz, en ze is vastbesloten haar visie op een alles omvattende ‘groene transitie’ door te drukken, waarin alle onderdelen van het energie- en industriebeleid zijn verwerkt, maar ook de samenleving als geheel. Duitsland, lang gezien als de industriële grootmacht van Europa, wordt nu de proeftuin voor een van ’s werelds meest extreme energiebeleid, dat de Wall Street Journal ooit toepasselijk “’s werelds domste energiebeleid” noemde.

Na de paranoïde, decennialange campagne van de groene beweging tegen kernenergie, die in 2011 een piek bereikte na het ongeval in Fukushima in Japan, had de regering van toenmalig kanselier Angela Merkel haastig de kernenergie in Duitsland opgegeven. In april ontmantelde de coalitieregering van Scholz de laatste drie operationele kerncentrales, die elektriciteit leverden aan miljoenen woningen, te midden van de aanhoudende energie-prijscrisis volgend op de Russische invasie in Oekraïne. Dit toont de omvang van de puur ideologische koppigheid die de Groenen drijft. Ironisch genoeg is de energiemix van Duitsland nu koolstof intensiever geworden dan voorheen, aangezien kolencentrales de nu gesloten kerncentrales hebben vervangen. Toch maken de puriteinse Duitse groene ideologen zich hier geen zorgen over. Volgens plannen die al zijn goedgekeurd door de regering Merkel, zal kolen de komende jaren geleidelijk worden afgeschaft en kan de tijdlijn voor invoering daarvan nu nog worden versneld. Duitsland zal dan volledig afhankelijk zijn van vluchtige zonne- en windenergie, ook al mist het de opslagcapaciteit om een stabiele energievoorziening te behouden in tijden van weinig zonlicht en slechte windomstandigheden. Het risico op ernstige nationale black-outs is zo toegenomen, met mogelijk catastrofale en dodelijke gevolgen.

De groene ‘grote transformatie’ van het land stopt hier echter niet. De Groenen in Duitsland willen evenzeer – zo niet meer – de hele samenleving transformeren volgens de leerstellingen van ‘Woke’ en genderideologie. Traditionele gezinnen moeten worden vervangen door ‘regenboogfamilies’ en LHGBT-indoctrinatie op scholen is hun lievelingsproject. Al járenlang heeft een intensieve ideologische vuiligheid de media overgenomen, vooral de publieke omroepen die sterk worden beïnvloed door de Groenen. Deze media dringen er nu ook schaamteloos op aan om gendertaal te gebruiken met een vreemd soort hik-achtige gender-spraakgebruik in veel zelfstandige naamwoorden, ondanks onderzoeken die erop wijzen dat twee derde van de bevolking deze kunstmatige ‘nieuwspraak niet opgedrongen wil krijgen. Het open grenzen-immigratiebeleid dat de Groenen voorstaan en hun illusies over een multiculturele samenleving hebben tot ernstige gevolgen geleid. Deze zijn duidelijk in veel steden, met name Berlijn, dat wordt geplaagd door hoge criminaliteit, sociale instabiliteit en falende scholen waar een groot percentage van de studenten niet voldoende Duits kan.

Het kiezersbolwerk van de Groenen is de stedelijke, academische midden- en hogere middenklasse en culturele- en media-instellingen. Hoewel hun kiezersaandeel de 15% niet overschrijdt, zijn ze erin geslaagd om in veel openbare debatten een soort van hegemoniale positie te verwerven, vooral rond het klimaatbeleid, waar het grote publieke Duitse klimaat alarmisme ongeziene niveaus vertoont en waar klimaatapostel ‘St. Greta’ grotere menigten aantrok dan waar dan ook ter wereld. Het recente nepotisme-schandaal in het ministerie van Economische Zaken kan de groene dominantie misschien een tijdje doen dalen in peilingen, maar het structurele probleem van hun erg grote invloed blijft bestaan. Het is een groot probleem voor heel Europa wanneer het grootste land en de grootste economie ervan gevangen worden gehouden door een zeer irrationele, ‘Woke’ ideologische beweging.

Bron:
europeanconservative.com
Door: Dieter Stein

Vertaald uit het Engels door:
“Malpaso”
(voor www.ejbron.wordpress.com)