De echte Mandela

(Door: Pete Papaherakles)

Toen de 95 jaar oude Zuid-Afrikaanse Nelson Mandela in het ziekenhuis lag, portretteerde de wereldwijde mainstream in de media hem als een levensgroot heldhaftig persoon en bevrijder van zijn volk. Maar is dat waarheid of fictie? En hoe zullen eerlijke geschiedkundigen over hem oordelen?

Het officiële verhaal gaat ongeveer als volgt: Nelson Rolihlahla Mandela werd geboren in 1918 in de koninklijke familie van de Thembu stammen. Hij studeerde rechten op twee prestigieuze universiteiten en raakte betrokken in anti koloniale politiek door lid te worden van het African National Congress (ANC). Hij was aanhanger van het niet gewelddadige verzet met als doelstelling soevereiniteit te krijgen voor de zwarte bevolking. In 1962 werd hij gearresteerd en veroordeeld voor sabotage en samenzwering om de Zuid-Afrikaanse regering omver te werpen en werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

Een internationale campagne werkte voor zijn vrijlating, welke beloond werd in 1990 en hij werd aangeroepen als martelaar van het blanke racisme door de internationale media. Deze populariteit werd de drijvende kracht achter zijn verkiezing tot president van Zuid-Afrika in 1994, waar hij zijn strijd voortzette de etnische spanningen te beëindigden en raciale gelijkheid te brengen. In de loop van de jaren kreeg Mandela meer dan 250 onderscheidingen, inclusief de Nobelprijs in 1993, de U.S. Presidentiële Medaille voor vrijheid en de Sovjet Lenin orde.

Dat is het officiële verhaal. Zijn critici echter hebben een andere opinie.

Zij wijzen op het feit dat Mandela niet gevangen werd gezet omdat hij tegen de apartheid streed of wegens de tweedeling in Zuid-Afrika, maar omdat hij een terroristische bom moordenaar was in dienst van de Sovjet-Unie.

De ANC guerrillamacht, bekend onder de naam uMkhonto we Sizwe ofwel ”Speer van de Natie”, werd in 1961 door Mandela en zijn adviseur, de in Litouwen geboren Joodse communist Joe Slovo, opgericht. Diens geboortenaam was Yossel Mashel Slovo, die officieel genoemd werd als de algemeen secretaris van de Zuid-Afrikaanse Communistische Partij in 1986.

Slovo was de planner van vele ANC terreuraanvallen, inclusief de aanval op 8 januari 1982 op de kerncentrale “”Koeberg”” nabij Kaapstad, de bomaanslag in de Kerkstraat op 20 mei 1983, waarbij 19 mensen gedood werden, en de aanslag met een autobom op 14 juni1986 nabij de Magoo bar in Durban, waarbij 3 mensen gedood werden en 73 mensen gewond raakten.

In 1962 werd Mandela gearresteerd samen met 19 anderen, waarvan de helft blanke Joodse communisten waren, in een politieactie gericht op het ANC hoofdkwartier, gevestigd op een boerderij. Diens eigenaar was Andrew Goldreich, eveneens een Joodse communist uit Ravonia, een voorstad van Johannesburg.

In de Rivonia rechtszaak die plaatsvond in de loop van 1963 en 1964 werden de verdachten aangeklaagd voor 221 sabotagedaden met de bedoeling de regering omver te werpen en samenzwering en hulp aan buitenlandse militaire eenheden, die Zuid-Afrika binnendrongen met de bedoeling het communisme te bevorderen.

De aanklager, Percy Yutar, vertelde tijdens de rechtszaak dat er productiebenodigdheden voor munitie aanwezig waren om een stad ter grootte van Johannesburg op te blazen.

Ontsnapt aan de doodstraf kreeg Mandela levenslange gevangenisstraf.

In 1990 hadden de communisten achter Mandela voldoende macht verzameld om zijn vrijlating te bewerkstelligen. De Apartheid werd afgeschaft en het ANC kwam aan de macht met Mandela als president en Slovo werd zijn minister van Volkshuisvesting.

Kort daarna werden Mandela en Slovo samen met een groep ANC-leiders gefilmd terwijl zij een lied zongen alle blanken (boeren) in Zuid-Afrika te doden.:

De huidige Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma, eveneens van het ANC, werd ook gefilmd in januari 2012 terwijl hij het lied zong ”Kill the Boer”, staande voor een menigte van duizenden zwarten terwijl zij in opperste stemming dansten. Het lied roept op tot moord op de afstammelingen van de originele blanken kolonisten van Zuid-Afrika met liedteksten die de zwarten aanmoedigen de boeren met machinepistolen neer te schieten:

Mandela’s ex-vrouw Winnie, eveneens een langdurig ANC-activiste, prefereerde een methode genaamd ”halsbanden”, waarbij een met benzine gevulde autoband geplaatst werd rond de nek van een slachtoffer en in brand gestoken. Zij werd berucht met het gezegde “met onze luciferdozen en onze halsbanden zullen we ons land bevrijden.” (Mandela zat in eenzame opsluiting gedurende de tijd van de halsband martelmoorden. Een geschatte 3000 slachtoffers werden gedood door dit zogenaamde halsbanden).

Sinds 1994 zijn 68.000 blanken brutaal gemarteld en vermoord door zwarten in Zuid-Afrika op manieren die te gruwelijk zijn te beschrijven, inclusief 4000 Boeren, wier boerderijen opgeëist werden door wilde moordenaars, een totale oppervlakte van meer dan 25.000 km².

In tegenstelling tot het publieke geloof is de grootste meerderheid van zwarten in Zuid-Afrika niet afkomstig van de oorspronkelijke inwoners, maar kwamen met miljoenen uit naburige landen nadat de blanke Boeren een land gecreëerd hadden met een bloeiende economie, onderwijsmogelijkheden en medische zorg.

Onder blank bestuur genoten de zwarten in Zuid-Afrika betere leefomstandigheden dan in elk ander Afrikaans land dan ook, waar zwarten elkaar doodden in stammen oorlogen.

In 1994, het jaar waarin Mandela de macht overnam, doodde de Hutu stam 800.000 Tutsis in Rwanda. Gelijkluidende stamgenocides vonden plaats in Kongo, Somalië, Ethiopië, Tsjaad, Mali, Zimbabwe, Angola en vele andere Afrikaanse landen. Geweld tussen stammen en genocide is altijd een manier van omgaan met elkaar geweest voor Afrikanen.

Sinds de overname door Mandela is Zuid-Afrika een Derde Wereldland geworden. Het veranderde van het veiligste land in Afrika tot de verkrachting en moord hoofdstad van de wereld. In Johannesburg worden elk jaar 5000 mensen vermoord. Werkeloosheid steeg van 5% in 1994 tot 50% vandaag.

Zuid-Afrika heeft ook het hoogste cijfer van mensen geïnfecteerd met HIV/Aids in de wereld. In 2007 meer dan 18% van de volwassenen, wat neerkomt op 5.700.000 mensen met aids. In 2010 stierven een geschatte 280.000 mensen aan aids.

Kijkend voorbij de mediamythe van de ”halfgod Mandela” terwijl hij zijn schemering tegemoet treedt, kun je alleen maar zeggen ”opgeruimd staat netjes”.

De erfenis van 20 jaar ANC beleid:

Bron:
http://americanfreepress.net
Auteur: Pete Papaherakles

Vertaald uit het Engels door:
Guus Velraeds
(voor www.ejbron.wordpress.com)