J’ACCUSE!

(Door: Robert Jan Kelder)

Toespraak bij de herdenking van Pim Fortuyn op 6 mei 2024 op het Mediapark in Hilversum en het standbeeld van Pim Fortuyn in Rotterdam.

Ik, Robert Jan Kelder, directeur en oprichter van het Willehalm Instituut te Amsterdam en een van de organisatoren van de herdenking van Pim Fortuyn, klaag de Kroon en de Nederlands overheid aan, want deze hebben niet alleen de laffe moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 op het mediapark in Hilversum op hun geweten, maar ook de even laffe moord op Theo van Gogh op 2 november 2004 in Amsterdam-Oost. Want het waren namelijk helemaal geen luttele eenmansacties, maar in feite door de Kroon gemotiveerde en door de overheid in het geheim uitgevoerde, dan wel door haar gefaciliteerde en vervolgens toegedekte staatsliquidaties, die vervolgens de bovengrondse vaderlandse en buitenlandse pers en media in de doofpot hebben gestopt. Bovendien klaag ik het Openbaar Ministerie aan, omdat het de werkelijke handlangers en opdrachtgevers van deze moorden niet opgespoord en aangeklaagd, maar vrijuit heeft laten gaan.

De bewijsvoering voor deze zware aantijgingen – die voor velen waarschijnlijk als complottheorieën terstond naar het rijk der fabelen zullen worden verwezen – ligt voor wat betreft de moord op Pim Fortuyn in het reeds in 2007 verschenen boek “Moord namens de Kroon?” door Ine Veen. Want uit dit boek blijkt nota bene dat vlak voordat de linkse milieuactivist Volkert van de Graaf met een revolver op Pim Fortuyn zijn schoten afloste, de Libanese huurmoordenaar Abu Fatah vanuit het dak van het elektriciteitshuisje op het Mediapark de dodelijke schoten heeft afgevuurd, waarna hij door de politie in een donkerblauwe BMW naar Schiphol werd gereden en naar het buitenland is gevlucht. Niet Volkert van de Graaf, maar Abu Fatah is dus de eigenlijke moordenaar van Pim Fortuyn en derhalve kan het vraagteken achter de titel van het boek “Moord namens de Kroon?” vervangen worden door een uitroepteken! De bovengrondse en buitenlandse pers en media vonden het echter blijkbaar niet nodig om ook maar één woord vuil te maken aan deze reconstructie bij de herdenking verleden jaar en het jaar daarvoor op de plaats delict van wat zich daar toen precies 20 jaar geleden voor bloedig drama afgespeeld heeft…

Wat betreft de moord op Theo van Gogh ligt de bewijsvoering voor de aantijgingen in de werkelijkheidsroman “Doodlopende weg – Waarom de Nederlands geheime dienst haar top geheimagent Theo van Gogh heeft vermoord” door de wijlen Servische top contra-inlichtingen agent Slobodan R. Mitric, beter bekend, c.q. miskend als Karate Bob. Dit boek is een true crime dat door mij voor het eerst in 2012 in de Uitgeverij Willehalm Instituut te Amsterdam werd uitgegeven en vanaf die tijd elk jaar bij de herdenking op 2 november van de moord op Theo van Gogh bij het monument voor het Vrije Woord “De Schreeuw” in het Amsterdamse Oosterpark gepresenteerd werd. In een poging de lugubere achtergrond van deze staatsliquidatie ook in het buitenland boven water te brengen, werd in 2016 het boek ook in een Engelse vertaling onder de titel “Dead End Street – Why the Dutch Secret Service Murdered their Top Secret Agent Theo van Gogh” uitgegeven. In dit literair misdaadverslag wordt namelijk onthuld dat de islamitische fundamentalist Mohammed Bouyeri niet – zoals stelselmatig beweerd werd en waarvoor hij nu voor levenslang achter de tralies zit opgesloten – slechts in zijn eentje Theo van Gogh heeft vermoord, maar dat hij nota bene deel was van een buitenlandse moordcommando en dat de liquidatie door de Nederlandse geheime dienst en de politie in opdracht van de Kroon door de Nederlandse staat werd gefaciliteerd en geënsceneerd en bovendien zelfs door de islamitische gemeenschap in Amsterdam gefinancierd met een publieke huldiging van de Prins des Doods in aanwezigheid van een iman en twee lijvige bodyguards op een met bloemen bezaaide Javastraat in Amsterdam-Oost twee dagen voor de moord! Een aantal hoofdstukken uit dit boek en de deels gefilmde toespraken die sinds de presentatie ervan bij het monument “De Schreeuw” in het Oosterpark werden gehouden, zijn allemaal te lezen op internet.

Zo ook de toespraak uit 2015 “Obstructie van de rechtsgang – Doofpotcultuur van Justitie c.q. de AIVD verhindert een correcte rechtsgang inzake de moord op Theo van Gogh”. Al eerder werd toen een schriftelijk aanbod van Slobodan Mitric aan de “Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten” om achter gesloten deuren voor het door (oud)minister Plaskerk aangezwengelde heronderzoek naar deze moord te getuigen over openbare gebeurtenissen totaal genegeerd. Zijn brief aan die Commissie, die hij als Wereld Directeur van “Reserve Police-International” schreef, eindigde hij als volgt: “Ik ben bereid om onvoorwaardelijk over deze dingen onder ede te verklaren bij een rechter. Ik hoop dat alle moordenaars van Theo van Gogh opgepakt en bij de rechtbank gebracht worden en ook diegenen die deze zaak bewust onder tafel willen houden – onder anderen ex-burgemeester Job Cohen, [voormalig] staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Fred Teeven, Theodorus Cornelis Holman en zo voort en zo voort.”

Ook bij al deze herdenkingen schitterde de bovengrondse vaderlandse en buitenlandse pers en media door afwezigheid, zodat tot op de dag van vandaag in het binnen- en buitenland onder een groot deel van de bevolking niets van de werkelijke achtergrond van het neerhalen en uitschakelen door de Nederlandse overheid van deze “Dutch Twin Towers” bekend is geworden, van deze twee torende ridders van het vrije woord, die hun inzet van een vrij geestesleven en gerechtigheid in ons land met hun leven moesten betalen.

Nu zou je kunnen zeggen, ja heel erg allemaal, maar dat is toch alles al zo’n twintig jaar geleden gebeurd, wat maakt het vandaag dan nog eigenlijk uit? Maar stel je voor als dit allemaal waar zou zijn – en de bovengenoemde aanwijzingen en aangegeven bronnen kunnen niet zomaar van de hand worden gewezen – wat stelt dan de betrouwbaarheid van de overheid, de bovengrondse pers en media dan überhaupt nog voor? Bijvoorbeeld over wat wij voorgeschoteld en als vrijheidsbeperkingen opgezadeld kregen in verband met Covid-19 en dat nu heel anders blijkt te zijn, en over wat ons nu wordt verteld c.q. onthouden over de achtergrond en oorzaken van de oorlog in de Oekraïne. Waarom worden op basis van de structurele oorzaken daarvan, namelijk het schrijnend gebrek aan de idee van de driegeleding van het sociale organisme, er bij de strijdende partijen niet op aangedrongen om in hun beider belang tot vredesonderhandelingen over te gaan? Het is waarlijk ongehoord en ongekend en verdient tot op de bodem door ridders van het vrije woord in dienst van de waarheid en gerechtigheid verder uitgezocht en bekend gemaakt te worden!

Ik dank u voor uw aandacht!

Door:
Robert Jan Kelder