Je kijkt recht in het gezicht van gedeporteerde Joden – 1943.
(Door: “Driek”)
Een dagboekfragment, juni 1943
Over een paar dagen beginnen ze weer opnieuw, want nog zijn niet alle Joden weg en hun doel is toch dat alle Joden weg moeten. Wat doen ze toch met al die mensen, die vraag kwelt hen en ons. Als je nu maar wist dat ze hen lieten werken, dan was dat nog te verdragen, maar als je hoort hoe de Joden hier in werkkampen worden behandeld, dan behoef je er niet veel goeds van te verwachten.
Er doen hardnekkige geruchten de ronde dat ze de kinderen een spuitje geven, waardoor het na een paar uur plotseling dood blijft. Ze zijn er best toe in staat, want ze hebben wel bewezen tot alles, hoe laag en gemeen ook, in staat te zijn. Voor geen middel deinzen ze terug. Hoe kon een volk ooit zo diep zinken?
En het zal er eeuwen en eeuwen voor moeten boeten. Deze jaren van machtswellust en tirannie, ze zullen hen wel verschrikkelijk duur te staan komen. De haat is overal in Europa zo ontzettend diep, dat die eeuwen zal blijven voortbestaan, wel niet zo hevig als nu natuurlijk, maar toch zal de afschuw, die een ieder nu heeft voor alles wat Duits is, generaties lang zijn invloed doen gelden.
Er zijn natuurlijk Joden die hun boel aan alle kanten weggeven aan christenen rondom hen, vrienden, kennissen en buren, maar ook die dat niet doen. En toch kan ik me dat laatste begrijpen, want als je ziet, hoeveel zgn. medelijdende en medelevende christenen als gieren op de boel van de weggesleurde Joden neerdalen en begerig graaien naar alles wat van hun gading is, dan draait je hart in je lichaam om van afkeer. Wat is er te halen?
Dat is hun eerste gedachte en niet het lot, dat de Joden te wachten staat. In dat licht bezien, kan ik me voorstellen, dat de Joden het dan nog liever in handen van hun erkende vijanden zien dan in de handen van hun zgn. vrienden. In deze tijd leer je de mensen wel van nabij kennen en het moeilijkste is wel je eigen gevoelens te ontleden, want terwijl je anderen veroordeelt, betrap je je er op, dat je heus zelf niets beter bent, dat je precies bent als al die anderen en dat je, wanneer het in je voordeel is, ook alle scrupules opzij zet.
Er zijn maar weinigen die standvastig zijn en zich door niets of niemand van hun beginselen laten afbrengen. En ik reken mezelf daar niet toe, dat weet ik wel zeker. Hoe graag ik dat ook zou willen. En dat is het ergste. Als je de wetenschap bezit dat je zelf niet beter bent dan diegenen die je zo graag veroordeelt.
Door:
“Driek”
(voor www.ejbron.wordpress.com)
E.J. Bron 
Dat is wel heel eerlijk Driek, om gewoon als mens toe te geven dat je ook maar een mens bent, dank je wel.
LikeGeliked door 4 people
Zo heel eerlijk Driek, het zit in ons allemaal. Dan gaat je hand op de mond hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
De Jodenhaat in het jaar 2024 is vergelijkbaar met die van voor de tweede wereldoorlog!!De maffe bestuurders van Nederlandse universiteiten gaan in het jaar 2024 zelfs onderhandelen met de protesterende Hamas fascistische studenten ,hoe diep kun je weer zinken als land!!
LikeGeliked door 2 people
Links Nederland is als een hoop stront, als je erin trapt kost heel veel moeite om het van zool af te krijgen !!!
LikeLike
Misschien wisten ze het in Amsterdam dat er vernietigingskampen waren, vanuit een ondergronds pamflet/krant. Maar de meesten dachten toch echt dat zij naar werkkampen gingen. De joden die mijn grootouders hielpen waren te oud, toch werden ze opgeroepen om te gaan. Dan zou je al zeggen. De andere joden die zij kenden gingen dus gewoon. Er werd verteld dat er daar muziekband was, een soort commune. Mijn oma heeft er een hele dag gezeten in de zaak van deze mensen en gevraagd of zij voor de baby zal zorgen. Maar dat wilden ze niet en ze zijn met zijn allen gegaan. De kinderen in Amsterdam zullen mogelijk ook zonder toestemming weggesluisd zijn. Volgens mijn opa en oma wisten zij niets van vernietigingskampen en dachten zij dat het werkkampen waren. Zij woonden wel buiten de randstad.
Dat is later verraden en een deel van de joodse familie die zij hielpen waren binnen enkele dagen dood. De zoon heeft het overleeft en het ook verteld na de oorlog. Er zijn woorden in het nieuws dat er niet genoeg ovens zijn om te verbranden. Een verbrandingsoven is uren bezig met een lichaam. Hoe ze het gedaan hebben weet ik dus niet, maar ze hebben het wel gedaan.
LikeLike
Ook ik vind het lot van de Joden door de eeuwen heen vreselijk. Sinds dat ze toestonden dat de Romeinen Onze Lieve Heer aan het kruis spijkerden en lieten sterven gaat het al met hun mis. In een klap waren ze geen Godsvolk meer. Eigenlijk zouden ook de Romeinen getroffen moeten worden. Maar deze werden vreemd genoeg gespaard.
LikeLike