Russisch-Chinese coöperatie: een oorlogsverklaring aan de Westerse dominantie

(Door: Heinz Steiner – Vertaling: E.J. Bron)

Er was een tijd, waarin Vladimir Poetin Rusland in de NAVO wilde leiden. Maar de Koude Oorlogsstrijders in Washington en Londen wezen dit af. Nu oogst het Westen de vruchten van dit zaad – en verliest globaal aan invloed. Die van het duo China-Rusland daarentegen neemt toe. Het zou echter ook heel anders hebben kunnen zijn.

Zowel Michail Gorbatsjov als Borsi Jeltsin en Vladimir Poetin (begin van de jaren-2000) hebben steeds weer een NAVO-toetreding van Rusland in het spel gebracht. Maar vooral in Washington en Londen stuitten deze toenaderingspogingen steeds weer op afwijzing. Terwijl het idee was om een gezamenlijke veiligheidsstructuur kriskras over het noordelijk halfrond – van Noord-Amerika via Europa tot aan het verre oosten van Rusland – op te zetten, eigenlijk in het gemeenschappelijk belang van alle volkeren. Conflicten, zoals dat in Georgië, de Oekraïne of Moldavië zouden zodoende waarschijnlijk nooit geëscaleerd zijn, zoals we dit in de afgelopen jaren meemaakten.

Als resultaat van de ontwikkelingen wendde Moskou zich zienderogen naar Peking. China ontwikkelde zich in de beide laatste decennia in toenemende mate tot een economische wereldmacht, die ook op de levering van natuurlijke bronnen voor de economische ontwikkeling aangewezen was en is. Daarbij komt de steeds modernere militaire technologie van Rusland, die voor de Chinezen eveneens zeer interessant is. Met de toenemende vijandige houding van het collectieve Westen tegenover Moskou en Peking werden de bilaterale betrekkingen verder verstevigd. Inmiddels gelden de beide langjarige staatshoofden Vladimir Poetin en Xi Jinping als vrienden, die de band tussen de beide naties nog verder verstevigen.

Voor het door de Amerikanen aangevoerde waardenwesten is dit echter een steeds groter probleem. Per slot van rekening breiden zowel Rusland als China hun globale invloed steeds verder uit. Niet alleen maar in Azië en Oceanië, maar ook in Afrika en Latijns-Amerika. Moskou en Peking vullen die gaten op, die de Europeanen (die als voormalige koloniale machten sowieso een slechte uitgangspositie hebben) en de Amerikanen achterlaten. Want deze hebben de naam arrogant en belerend te zijn. De president van de Democratische Republiek Congo zette deze in Afrika wijdverbreide zienswijze uiteen in deze video.

De waarneming van de Afrikanen tegenover de Russen en de Chinezen is een andere dan tegenover de Europeanen en de Amerikanen. Dat is ook van invloed op de internationale betrekkingen en de globale handel.

Het blijkt dat het waardenwesten zichzelf met de uitsluiting van Rusland in de voet heeft geschoten. Zonder de nauwe samenwerking met Rusland zou de geopolitieke situatie er vandaag waarschijnlijk iets anders uitzien. Maar het vijandbeeld van Poetins Rusland bepaalt het waardenwesten, zodat we nu in een wereld leven, waarin meer conflicten voorkomen dan dat dit bij een inclusie van Rusland het geval geweest zou zijn.

In zoverre laat ook de zojuist aangenomen “Gemeenschappelijke verklaring ter verdieping van het omvangrijke partnerschap van de coördinatie tussen China en Rusland voor het nieuwe tijdperk” zien waarop de wereld zich ion de komende jaren moet instellen. Want de zich steeds verder verdiepende samenwerking van de beide grootmachten op praktisch alle relevante gebieden – wetenschap, economie, technologie, veiligheid… – zal de speelruimte van het Westen successievelijk verder beperken en de Westerse machten uit steeds meer gebieden in de wereld terugdringen. De eeuwen, waarin de West-Europeanen en uiteindelijk de Amerikanen in feite de wereld beheersten, loopt ten einde. Nu volgen heel duidelijk twee klassieke continentale machten de oude zeemachten op het wereldtoneel op. Zijn de Europeanen daar klaar voor?

Bron:
report24.news
Door: Heinz Steiner

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)