Het multiculturele worst-casescenario

De regerenden gedragen zich als de exploitanten van een kerncentrale, die donders goed weten dat ze een lek in het koelsysteem hebben. In plaats van hun kerncentrale uit te schakelen, schakelen ze alle alarmsystemen doelbewust uit en gaan nog een tandje hoger. Het is deze doelbewuste, opzettelijke uitschakeling en een tandje hoger gaan met het oog op het multiculturele worst-casescenario waarop op zekere dag de strafrechtelijke vervolging van deze bureaucratische misdadigers gestoeld zal zijn.

Voor diegene voor wie het gruwelijke verval van het multiculturele, islamitisch-christelijke Joegoslavië nog geen vroegtijdige waarschuwing genoeg was, die zou uiterlijk in 2005 gewaarschuwd geweest moeten zijn, toen in Frankrijk duizenden huizen, winkels, scholen en kerken in brand stonden. Voor wie dat nog geen waarschuwing genoeg was, die zou uiterlijk in 2007 gewaarschuwd moeten zijn, toen de multiculturele vuurzee opnieuw door Frankrijk trok, erger dan in 2005 begeleid door het gebruik van vuurwapens. En voor wie dat nog altijd nog geen waarschuwing genoeg was, die zou uiterlijk in 2011 gewaarschuwd moeten zijn, toen in het multiculturele Londen de huizen in brand stonden en een wanhopige pers probeerde deze voor 95% door zwarte “immigranten” gepleegde brandstichtingen tot algemene jeugdopstand te verdraaien. Je kunt de klok erop gelijkzetten wanneer ook het multiculturele Keulen zal branden.

Het zal echter niet bij brand blijven. De escalatie van het geweld zal vroeger of later de volgende fase bereiken en op mensen overslaan. Het grenst nu al bijna aan een wonder dat het multiculturele geweld in Frankrijk en Engeland zich tot nu toe overwegend beperkte op goederen. Niemand kan garanderen dat dit ook in het brandende Keulen het geval zal zijn. Niemand kan garanderen dat het geweld tot nu toe tegen dingen in het brandende Keulen niet overslaat op mensen. Het willekeurige, massale vermoorden van mensen als volgende fase van de escalatie van het multiculturele fiasco is het meest pijnlijke verzwegen restrisico waaraan de verantwoordelijken in de regeringen ons blootstellen. Dit massale vermoorden van mensen zou het multiculturele worst-casescenario zijn.

Wie zich intensiever met zo´n scenario van een brandende grote multiculturele stad zou willen bezighouden om de risico´s tot in detail te begrijpen, hoeft helemaal niet zo diep in het verleden te wroeten en hoeft helemaal niet terug te grijpen op de bekende Turkse pogrom op de Armeniërs in Adana (1909), de met zijn ongeveer 25.000 doden grootste multiculturele pogrom van de moderne tijd. Veel informatiever voor de afloop van een grote stadspogrom in de huidige tijd is de pogrom van de islamitische Indonesiërs op de christelijke Chinezen in de miljoenenstad Jakarta, waarvan in 1998 binnen enkele dagen meer dan 1200 mensen het slachtoffer werden. Ook deze pogrom volgde grotendeels een klassieke afloop: Eerst werden er alleen winkels geplunderd, later werden er ook huizen en privéwoningen aangevallen. Deuren werden ingetrapt, veel familievaders en jongens werden vermoord, de vrouwelijke familieleden werden verkracht of in enkele gevallen ook vermoord. Zowel de winkels als de woningen werden in brand gestoken – vuur is een vast ingrediënt bij alle pogroms. Het grootste deel van de slachtoffers in Jakarta waren mensen, die omkwamen in de vlammen, vooral in de grote winkelcentra. In Jakarta bleef het geweld niet beperkt tot de armere stadsdelen. Van de gelegenheid om te plunderen, brand te stichten en te moorden werd ook gretig gebruik gemaakt in villawijken, waarin bijzonder veel Chinezen woonden. Karakteristiek voor die tijd waren de effecten op de verkeerssituatie. De massale vlucht van personenauto´s leidde tot een totale verkeerschaos, de politie en de brandweer konden niet bij de brandhaarden komen. In de kilometerslange files liepen de daders van auto naar auto, sloegen de ramen in en sleurden chinezen uit hun auto´s om ze meteen aan de kant van de weg in elkaar te slaan, te mishandelen en dood te slaan.

Terug naar het multiculturele Duitsland. Wat doet onze staat eigenlijk om het multiculturele samenleven tegen zo´n restrisico van zijn politiek te beschermen? Stimuleert hij zelfverdedigingcursussen? Neemt hij voorzorgsmaatregelen tegen de mogelijkheid van een etnische massamoord op een verstopte Autobahn in het Roergebied? Is de brandweer in Hamburg erop voorbereid om in het multiculturele geval van nood tegelijkertijd 500 branden te blussen? Houdt men in Essen genoeg personeel en ziekenauto´s paraat om duizenden gewonden in alle delen van de stad te verzorgen? Nee. De staat betwist gewoon dat dit restrisico van zijn politiek überhaupt bestaat. Hij gedraagt zich als een exploitant van een kerncentrale, die zijn ogen sluit voor het feit dat op zekere dag zijn kerncentrale werkelijk zal exploderen, omdat er een lek in het koelsysteem zit. En nog erger: In plaats van het lek te dichten en de kerncentrale stop te zetten, verstopt hij het lek onder een laag karton, zodat het minder zichtbaar is en doet er uit trots nog een tandje bij. Een exploitant van een kerncentrale die zich zo gedraagt, zou na een worst-casescenario in ieder geval vele jaren achter de tralies verdwijnen, waarschijnlijk al voor de ramp. Dat zou ook voor de bonte bureaucratische daders moeten gelden: al die regerende ministers-presidenten, ministers, staatssecretarissen en hoge ambtenaren van de bonte republiek, die het publiek doelbewust misleiden over de verborgen risico´s van hun immigratiepolitiek, die deze risico´s opzettelijk bagatelliseren en verzwijgen en ondanks deze hen bekende risico´s en tegen beter weten in aan hun politiek vasthouden.

Wanneer op zekere dag Frankfurt, Hamburg of Gelsenkirchen branden, als de multiculturele kerncentrale explodeert, willen we al deze functionarissen, die de mensen in onze steden heel bewust in de val laten lopen, voor de rechter zien. In handboeien!

Bron:

http://www.pi-news.net/2012/07/der-multikulturelle-supergau/

Auteur: Georg S.

Vertaald uit het Duits door:

E.J. Bron

(www.ejbron.wordpress.com)